Το δυστύχημα του ξεχαρβαλώματος του ΟΣΕ

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές έχει μαθευτεί το τραγικό δυστύχημα στη Λάρισα με τις αμαξοστοιχίες που συγκρούστηκαν. Το συμβάν έλαβε χώρα λίγο πριν τις 12 τα μεσάνυχτα της 1^ης Μαρτίου, με σύγκρουση από τη μία μιας εμπορικής αμαξοστοιχίας και από την άλλη μιας επιβατικής αμαξοστοιχείας, με εκατοντάδες επιβάτες. Επρόκειτο συγκεκριμένα για την αμαξοστοιχία IC 62 της «Hellenic Train», με το γνωστό δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 350 επιβάτες της επιβατικής αμαξοστοιχίας αυτή τη στιγμή είναι που κυρίως βρίσκονται οι 29 νεκροί και 85 τραυματίες. Πληροφορίες που κυκλοφορούν μιλάνε για προβλήματα στη λειτουργία βασικών υποδομών για την δρομολόγηση των αμαξοστοιχιών: δηλαδή συστήματα τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης.

Δεν χρειάζεται να πούμε ότι η διαδικασία (εκ)πώλησης του ΟΣΕ υπήρξε μακρά και βασανιστική. Ο κ. Χατζηδάκης–αυτός που θα απελευθέρωνε την αγορά ενέργειας, για να… πέσουν οι τιμές- είχε παλαιότερα δηλώσει ανοήτως: «θα δίναμε τον ΟΣΕ ακόμη και για ένα ευρώ». Έτσι, σταδιακά, δρομολογήθηκε μία διαδικασία υποβάθμισης και απαξίωσης μιας σημαντικότατης δημόσιας εταιρείας, η οποία πωλήθηκε σε Ιταλούς επενδυτές τελικά κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στα χρόνια εκείνα ο ΟΣΕ πέρασε στο ΤΑΙΠΕΔ ως επί το πλείστον, παρ’ ότι υπήρξαν ορισμένες βασικές υποδομές που παρέμειναν κρατικές, οι οποίες ωστόσο αργότερα ξεπουλήθηκαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη (2020).

Οι βρετανικοί ιδιωτικοποιημένοι σιδηρόδρομοι ως (νεοφιλελεύθερο) παράδειγμα προς αποφυγή

“Ο δρόμος προς τη δουλεία”(Road to serfdom). Αυτός ήταν ο τίτλος ενός πολύ σημαντικού βιβλίου του οικονομολόγου Φρίντριχ φον Χάγιεκ της λεγόμενης Αυστριακής σχολής των Οικονομικών. To βιβλίο αυτό γράφτηκε μεταξύ των ετών 1940 και 1943, όταν ο απορρυθμισμένος καπιταλισμός της τότε Δύσης, μεταξύ άλλων και της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, είχε οδηγήσει ως κυριότατο αίτιο στον χειρότερο παγκόσμιο πόλεμο όλων των εποχών(Β’ Π.Π.) και τον, σύμφωνα με τον συγγραφέα Βασίλη Ραφαηλίδη,  λυσσωδέστερο εμφύλιο όλων των εποχών, που ήταν ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των Δημοκρατικών και των οπαδών του Φράνκο. Ο Χάγιεκ πρέσβευε ότι οποιαδήποτε κρατική ρύθμιση στην ελεύθερη λειτουργία της αγοράς είναι ο δρόμος προς τη δουλεία, την «τυραννία».

Τα έτη αυτά της έκδοσης του βιβλίου του σήμαναν την απαρχή της «χρυσής τριακονταετίας του καπιταλισμού»(1945-1975), που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τις ιδέες του. 36 έτη έπειτα περίπου, όμως, τον Μάιο του 1979, έμελλε να αναρριχηθεί στην εξουσία η Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία είχε κατονομάσει άλλο βιβλίο του ιδίου οικονομολόγου, το «Σύνταγμα της ελευθερίας»(1960) ως το «πολιτικό πιστεύω» της.

«This is a coup»- ένας χρόνος μετά(1ο μέρος)

Αυτές τις μέρες θα θυμηθούμε τα γεγονότα του περσινού Ιουλίου:

1.bank-run,

2.capital controls,

3. διεξαγωγή Δημοψηφίσματος,

4. «this is a coup»

5. συνθηκολόγηση σε Συμφωνία- 3ο «Mνημόνιο»

Προκαταρκτικά μόνο, ως προοίμιο ενός μεγαλύτερου κειμένου που θα αναρτηθεί καλώς εχόντων των πραγμάτων εντός των ημερών, θα έλεγα το εξής: ορισμένοι του ίδιου χώρου στον οποίον κι εγώ ανήκα και ανήκω (αντιμνημονιακού και στρατηγικά και κατ’αρχή αντίθετου στην Ευρωζώνη και την ΕΕ), φαινομενικά κυρίως για να κρατήσουν την ελπίδα τους που θεωρούν ότι τους καταρράκωσε ο Τσίπρας, ο Καμμένος και οι συν αυτώ, διατηρούν ένα ιδιαίτερα «βολικό» αφήγημα:
ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ(Τσίπρας, Καμμένος, Ζουράρις, Ξυδάκης, Παρασκευόπουλος, Κατρούγκαλος κ.ο.κ.), [σ.σ.: οι οποίοι συχνά αποθαύμαζονταν από τους ίδιους μερικές μέρες πριν τα γεγονότα του Ιουλίου], έγιναν εν μία νυκτί προδότες, ψεύτες, υποκριτές, δωσίλογοι, ίδιοι ή, συχνά, χειρότεροι με τους Σαμαροβενιζέλους…

Κανιβαλισμός κι’ ακραίος παραλογισμός [Η μετάνοια θ’ αλλάξει τα πάντα]

Στα τελευταία νέα διαβάζουμε (στο Bloomberg) ότι ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Ραχόι ανακοίνωσε νέα μέτρα λιτότητας -για τους ήδη λιτούς εννοείται: «Το τέταρτο πακέτο λιτότητας μέσα σε επτά μήνες θα αυξήσει τον φόρο στις πωλήσεις σε 21% από 18%, θα απορρίψει την αναδιαπραγμάτευση του φόρου για τους αγοραστές σπιτιών, θα ελαττώσει ωφελήματα για τους ανέργους και θα μελετήσει κοψίματα συντάξεων. Θα σταθεροποιήσει τις τοπικές κυβερνήσεις και θα εξαφανίσει το δώρο του τέλους του έτους για τους εργαζομένους του δημοσίου. Τα μέτρα του προϋπολογισμού, που καλύπτουν τα επόμενα δυόμισι χρόνια, είναι περίπου διπλάσια από αυτά που ανακοινώθηκαν.»

Και οι μη- λιτοί και αβροδίαιτοι τι θα κάνουν; Μα θέλετε να δυσαρεστηθούν και να καταμετρηθούν σε άλλου Κράτους ΑΕΠ; Παγκοσμιοποίηση δεν έχουμε και ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου, χωρίς καν αντικίνητρα για αυτό; Ο Κρούγκμαν σωστά χαρακτήρισε τα παραπάνω μέτρα ως «πόνο(ς) χωρίς νόημα στην Ισπανία». Αλλά δεν είναι μόνον πόνος δίχως νόημα. Είναι και χωρίς καμιά αμφιβολία ριζική επιδείνωση της καταστάσεως. Διότι τα δεδομένα, όπως έγραφε παλιά και πάλι, χιουμοριστικά, ο ίδιος οικονομολόγος, «έχουν μια κεϋνσιανή μεροληψία». Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι, μέσα πάντα σε αυτό το σύστημα, όταν έχεις κατάσταση ύφεσης, ελάττωσης της παραγωγής, και ανεργίας, και φυσικά φτώχειας, δεν κάνεις ποτέ περικοπές δαπανών -δηλαδή spending cuts-, απεναντίας κάνεις “deficit spending”, δηλαδή ΑΥΞΆΝΕΙΣ ΤΑ ΕΛΛΕΊΜΜΑΤΑ!

Όλα βαίνουν καλώς εναντίον Σου, σας, μας, μου

Διαβάζω σε -φιλοκυβερνητικό και in- ιστότοπο τα εξής:

Αποκρατικοποιήσεις

Ο κ. Παπανδρέου έκανε επίσης λόγο για φιλόδοξο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων με στόχο τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ που αντιστοιχούν σε 20 ποσοστιαίες μονάδες του χρέους.

Επίσης ο κ. Παπανδρέου είπε ότι θα μειωθεί η συμμετοχή του δημοσίου στις επιχειρήσεις που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο -τηλεπικοινωνίες, λιμάνια, τομέα διαχείρισης υδάτων, ηλεκτρική ενέργεια και τυχερά παιχνίδια.

Ο δε Ευρωπαίος Επίτροπος Όλι Ρεν(φωτό) μωρολογεί ασύστολα και επικίνδυνα, όταν λέει για την ιδιωτικοποίηση-εκποίηση-ξεπούλημα εθνικής(κρατικής έστω) περιουσίας τα εξής:

«Aυτή είναι η αναγκαία προϋπόθεση για να επιτευχθεί πρόοδος και αυτό πρέπει να ξεκινήσει αμέσως».

Ο δε πολιτευτής, τέλος, και δημοτικός σύμβουλος Στ. Παπαθεμελής είχε γράψει στο «Πρώτο Θέμα» τα εξής ωραία και εύγλωττα για τον ΟΠΑΠ:

Ξεπουλάνε π.χ. τον ΟΠΑΠ με κάπου 1,5 δισ. € ενώ αποδίδει 1 δισ.€ ετησίως. Τρελλάθηκαν! 

Τρελλάθηκαν ίσως, δεν αποκλείεται, αλλά πάντως με ένα ορθολογικό τρόπο και πολιτισμένο…