Βορειοηπειρωτικά

Η πολύ γνωστή πια υπόθεση του φόνου του νέου ελληνικής καταγωγής Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα είναι μια υπόθεση εν εξελίξει, με πολλές πτυχές που ακόμη δεν έχουν ξεδιαλυθεί.

Αυτό στο οποίο ως τώρα συγκλίνουν οι πιο αξιόπιστες μαρτυρίες είναι ότι προκλήθηκε κάποια διένεξη του εκλιπόντα με την αλβανική αστυνομία για την υποστολή ή έπαρση κάποιας ελληνικής σημαίας στο χωριό «Βουλιαράτες» ανήμερα της καθιερωμένης εθνικής γιορτής(28/10).

Ο ίδιος ο φονευθείς φαίνεται ότι διαπνεόταν από πατριωτικές αλλά σε μεγάλο βαθμό και υπερπατριωτικές απόψεις και, βρισκόμενος σε ένα περιβάλλον το οποίο είναι εν πολλοίς μη-φιλικό έως και εχθρικό έναντι της έκφρασης μιας διακριτής εθνικής ταυτότητας και σε ένα κράτος το οποίο ευθύνεται για εξακολουθητικές παραβιάσεις των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας, μέσα σε μια έξαψη της στιγμής, αποφάσισε να πάρει κάποιο όπλο και να προχωρήσει σε ένοπλη σύρραξη, μόνος, έναντι ειδικών σωμάτων της αλβανικής αστυνομίας.

Περί Ψωμιάδη, «λαϊκίστικης» Αριστεράς και μνημονίου ή, άλλως, Τίνος είδους δημοσιογραφικά φυντάνια ευδοκιμούν στης πλαγιάς της πιο μελάγχολης τα μάκρη(του Ρωμαΐικου)

Ο πολύς κος Σήφης Πολυμίλης μας, λοιπόν, με άρθρο του στο …»Βήμα» -διότι δεν μπορεί να μην μας διαφωτίζη πολλαχόθεν, όπως καταλαβαίνετε, τώρα που ηδικήθη κατά τι στην «Ε»- μας μιλάει εναντίον του Παναγιώτη Ψωμιάδη, του από ορισμένους αποκληθέντος «Νομάρχη-Ζορό» που ήταν έτοιμος να προασπίση τον Καραμανλή και τον Λαζόπουλο(δευτερευόντως) από κάθε κρύφια απειλή. Συνοψίζω τα κύρια σημεία:

1)ο Ψωμιάδης είναι εκφραστής τάσης «ψυχοπονιάρικης»(άλλο πάλι και τούτο) κατά του Μνημονίου.

2)υπάρχει τάση σύμφυτη μέσα στην ελληνική κοινωνία που προτάσσει μία ψεύτικη λεβεντοπατριωτική, θα λέγαμε, αντίσταση κατά του μνημονίου. Βέβαια, όλοι εμείς οι ορθολογισταί καταλαβαίνουμε πόσο χαζά είναι όλα αυτά.

3)οι πολιτικοί συνέβαλαν σε αυτές τις τάσεις, που απολυτοποιούν αφηγήματα ιστορικά, όταν όλοι ξέρουμε στην κατά τον Μποντριγιάρ «μετά το όργιο» εποχή του μεταμοντερνισμού ότι υπάρχει γνωσιολογικός σχετικισμός.

4)ακόμη και ο Αλαβάνος παριστάνει τον εθνικό απελευθερωτή, σαν τον Αντρέα πριν το ’81.

5)όλα αυτά είναι πάρα πολύ άσχημα, και δεν πρέπει η μάχη κατά του Μνημονίου να εκφυλιστεί σε αυτά, που είναι «βλαχομπαρόκ».

Όπως επιγραμματικώς αναφέρει ο σοφός δημοσιολόγος:

Γιατί μπορεί να τα έχουμε κάνει θάλασσα παντού σχεδόν αλλά βέβαια δεν μπορούμε να ανεχθούμε σε καμιά περίπτωση ότι κάποιοι άλλοι και δη ξένοι έχουν την ικανότητα, την τεχνογνωσία να μας επιβάλλουν ένα μοντέλο σωτηρίας που δεν ταιριάζει στις παγιωμένες… παραδόσεις μας. ( Πηγή. )

Βεβαίως, είναι αρκετά χρόνια που διαβάζω αυτού του τύπου τις απόψεις στον ελλαδικό Τύπο, από πολλά διαφορετικά πρόσωπα, με πολλές διαφορετικές παραλλαγές, με την ίδια στοχευμένη επιχειρηματολογία. Και κάποιοι φίλοι που μας διαβάζουν μπορεί να σκέφτονται κάτι σαν «μα θα ασχοληθούμε τώρα με ένα ασήμαντο εθνομηδενιστή φαφλατά του συρμού»; Το φαινόμενο είναι γενικευμένο, όμως. Η ασθένεια έχει επιδεινωθή. Και σε αυτές τις περιπτώσεις, χρειάζεται καυτηριασμός.

Μικρές σημειώσεις για το θέμα της ελληνικής συνέχειας

Υπάρχουν ορισμένες εξαιρετικά σημαίνουσες και μη-κυκλοφορούσες τρεχόντως στην «πολιτική αγορά» επισημάνσεις που οφείλουμε να κάνουμε σχετικά με το θέμα της συνέχειας ή ασυνέχειας του ελληνισμού. Δυστυχώς, ορισμένοι δοκιμιογράφοι θολώνουν τα ύδατα και κάνουν αυτό για το οποίο έχει κατηγορηθή ευρέως ο Ιάκωβος Φαλμεράγιερ. Δηλαδή, ότι δεν «κάνουν επιστήμη, αλλά μισελληνισμό». Έλληνες(ελληνόφωνοι, έστω) όντες.