Ευρώπη και Αφρική

Αυτές τις μέρες θυμηθήκαμε τα γεγονότα που οδήγησαν στο Δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου και στο άτυπο «πραξικόπημα» των Δανειστών μας, που κατέληξε στη συνθηκολόγηση της 12^ης-13^ης Ιουλίου στην Διάσκεψη Κορυφής και το 3^ο Μνημόνιο.

Ένα από τα στοιχεία εκείνης της περιόδου ήταν οι αλλεπάλληλες δηλώσεις «θεσμικών παραγόντων», οι οποίοι θεωρούσαν «αδιαπραγμάτευτη» την παραμονή μας στην «Ευρωπαϊκή οικογένεια» και μας νουθετούσαν πατρικά να ψηφίσουμε «ΝΑΙ» στην πρόταση Γιούνκερ, ώστε να τη διασφαλίσουμε.

Εδώ υπάρχει μια εμφανής σύγχυση μεταξύ δύο τελείως διαφορετικών πραγμάτων: η πολιτιστική παράδοση της Ευρώπης και οι σύγχρονες οικονομικές και νομισματικές ενώσεις. Οι τελευταίες, εφόσον σκεφτούμε και όλα αυτά που έγραψε ο Jeremy Rifkin στο βιβλίο του «Ευρωπαϊκό όνειρο», αφίστανται πάρα πολύ από την πραγματική ευρωπαϊκή κοινωνικοοικονομική παράδοση, η οποία έδινε έμφαση στην άμβλυνση του αμιγούς καπιταλισμού μέσω του μικτού συστήματος, στον λεγόμενο «κοινωνικό μισθό», στην κρατική/κοινωνική ρύθμιση στην ασύδοτη μεγαλοεπιχειρηματική δραστηριότητα, στα δικαιώματα των καταναλωτών.

Δελτίο Τύπου της «Χριστιανικής Δημοκρατίας» για τον νέο πρόεδρο της Ν.Δ.

Μίγμα ανάλγητου νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιών στοιχείων χαρακτηρίζουν το νέο ηγετικό σχήμα της Νέας Δημοκρατίας

Με αφορμή την εκλογή και συγκρότηση του νέου ηγετικού σχήματος της Νέας Δημοκρατίας το Γραφείο Τύπου της Χ.Δ. εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Όταν ακούω τη φράση παράλληλο πρόγραμμα, το μυαλό μου πηγαίνει στο παράλληλο νόμισμα» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά στις αρχές Σεπτεμβρίου στον τηλεοπτικό σταθμό «Σκάι» ο νέος πλέον πρόεδρος του κόμματος της «Νέας Δημοκρατίας» κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, υποδηλώνοντας έτσι την προσήλωσή του σε μια αμιγώς μνημονιακή πορεία της χώρας, χωρίς πεδία πολιτικής αυτονομίας. Ο κ. Μητσοτάκης εξελέγη στις 10/01 με ποσοστό 52,43%, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τον πρεσβύτερο ηλικιακά και θεωρούμενο ως «φαβορί» για την προεδρία κ. Μεϊμαράκη.

Ο νέος πρόεδρος της μείζονος συντηρητικής παράταξης είχε προ μηνός εμφατικά δηλώσει επίσης στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων:«Δεν είμαι νεοφιλελεύθερος.(…) Είμαι ένας μετριοπαθής φιλελεύθερος κεντροδεξιός πολιτικός». Ο ίδιος εμφανίζει ένα προφίλ πεφωτισμένου μεταρρυθμιστή, ενός εκσυγχρονιστή του βραδυκίνητου και νεποτιστικού Κράτους, ενός πολιτικού αντίθετου στην υψηλή φορολογία, ο οποίος ευνοεί την πρωτοβουλία, την επιχειρηματικότητα, την διοικητική καινοτομία, την υψηλή παραγωγικότητα κ.τ.ό.