Το «κομμουνιστικό κοσμοείδωλο»

Wilhelm Weitling(1808-1871)

Σύμφωνα με τη φράση του Φρ. Ένγκελς στο έργο του «Πάνω στην πρόοδο της κοινωνικής μεταρρύθμισης στην ήπειρο» (1843, σελ. 403), ο «ιδρυτής του γερμανικού κομμουνισμού είναι ο Βίλχελμ Βάιτλινγκ». Στο έργο του αυτό, ο Ένγκελς παρουσιάζει διάφορα ιδεολογικά ρεύματα, εστιάζοντας την προσοχή του στο πιο «ριζοσπαστικό» από όλα, που ήταν οι Κομμουνιστές. Ειδικά για την Γαλλία, σημειώνει ότι «ο μεγάλος όγκος των γαλλικών εργατικών τάξεων υιοθέτησαν, πολύ σύντομα, τις αρχές που προτάθηκαν από τον Ε. Καμπέ, τον «πατέρα Καμπέ», όπως αποκαλείται, και που είναι γνωστές στην ήπειρο υπό το όνομα «Ικαριώτικος Κομμουνισμός»». Ο Βίλχελμ Βάιτλινγκ ήταν Χριστιανός, ιεροκήρυκας, και τέκνο της εργατικής τάξης, ράφτης στο επάγγελμα, κάτι που είχε αναφέρει και στον Καρλ Μαρξ σε αντιπαράθεσή τους. Ο Ετιέν Καμπέ ήταν επίσης Χριστιανός και κατά μία άποψη αυτός που εισήγαγε τον όρο «κομμουνισμός» στο πεντάτομο βιβλίο του «Ο αληθινός χριστιανισμός, σύμφωνα με τον Ιησού Χριστό».

Για το φαινόμενο της «Χρυσής Αυγής», ελλιπείς επισημάνσεις για κατανόηση και στάση

«Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε»…

Τα παρακάτω γραφόμενα είναι μια ελλιπής προσπάθεια προσέγγισης ενός πολύ πολύμορφου φαινομένου. Αν κάποιος θεωρεί ότι αδικείται, ας έχει υπ ‘όψει ότι σε περίπτωση σύνταξης ενός μεγαλύτερου κειμένου, θα υπήρχε μεγαλύτερη πολυμέρεια και ακρίβεια. Ελπίζω να επανέλθουμε σύντομα σε αυτό το ιστολόγιο στο θέμα αυτό, που είναι προφανώς και πολύ επίκαιρο… 

 

Όλα τα πράγματα έχουν μια μεγάλη πολυμορφία και πολυπλοκότητα, έλεγε κάποτε ένας Άγιος. Ή τουλάχιστον αυτό συμβαίνει, όταν προσπαθούμε να τα κατανοήσουμε εξωτερικά και όχι με την εσωτερική πληροφόρηση, που είναι όμως μια κατάσταση αγιοπνευματική και χαρισματική, όπως ακριβώς οι ιατρικές διαγνώσεις του γέροντα Πορφύριου του Καυσοκαλυβίτη. Το ίδιο νομίζω ότι ισχύει και με την οργάνωση του εθνικιστικού και εθνικοσοσιαλιστικού χώρου  που αποκαλείται Χρυσή Αυγή.

Θα πρέπει να κάνουμε ένα βασικό πολιτικό, αλλά και ιδεολογικό διαχωρισμό και διάκριση αρχικά, για να πρωτοτυπήσουμε και λίγο: η Χρυσή Αυγή δεν μπορούμε να πούμε ότι ανήκει στον χώρο της Άκρας Δεξιάς. Στον χώρο της άκρας δεξιάς ανήκει λ.χ. το Κόμμα του μνημονίου, ιδίως σε ό,τι αφορά την κοινωνικοοικονομική του πολιτική. (Ανήκει σε αυτό που στην Αμερική λένε libertarian χώρος, που, όπως έλεγε και ο Αμερικανός συγγραφέας και διανοούμενος Νόαμ Τσόμακι, είναι μια μορφή ultra-rightism, δηλαδή Άκρας Δεξιάς.) Μολαταύτα, μπορεί κανείς να δει εύκολα στοιχεία στην Χ.Α. φαινομενικά κοινά με αυτόν τον χώρο: μια ρητορική έντονα εθνοκεντρικού και, ευρύτερα, εθνικοπατριωτικού περιεχομένου, μια ρητορική φιλοπόλεμη και μάλλον φιλική προς την βία, ένας ορισμένος μιλιταρισμός συχνά –που εκφράζεται λ.χ. με στρατιωτικά παραγγέλματα, «εγέρθητι», κ.λπ.-. Ακόμη, μια απαξίωση της δημοκρατίας, έστω και ως αστικής δημοκρατίας, πλουτοδημοκρατίας, όπως την αποκαλούσε ο με δημοκρατικό τρόπο εκλεγμένος δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς στα ημερολόγιά του.

Θεμελιώδεις χριστιανικές πολιτικές θέσεις: Δημοκρατία & Εκκλησία, Άμυνα & Ειρήνη, Εργασία & Ανεργία

Με κάποια πρόσφατη αφορμή, είχα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις για κάποια θεμελιώδη θέματα από χριστιανική σκοπιά. Επειδή τελικώς προέκυψε πιο σουλουπωμένο και καλύτερο το κείμενο-σχεδίασμα από το προσδοκώμενο, παρακάτω μπορείτε να το διαβάσετε με την ελπίδα να ωφεληθείτε όλοι κάπως και κατά τι και να ωφελήσουμε και αυτήν την έρημη την κοινωνία μας, που κείται εν τω πονηρώ και τη άκρα αδικία…Οι ενότητες είναι τρεις και φαίνονται στον τίτλο.

1. Δημοκρατία & Εκκλησία: εκκλησιαστική διοίκηση

«Εκδημοκρατισμός» της εκκλησιαστικής διοίκησης  κατά τους ιερούς κανόνες: «η ψήφος των πλειόνων κρατείτω». Εφαρμογή του «ψήφω κλήρου και λαού», πρακτική που εκπηγάζει από τους ιερούς κανόνες και που συνιστά σύμφωνα με τον ι. Χρυσόστομο την πρακτική διοίκησης της αρχαίας Εκκλησίας από τον Απ. Πέτρο. Χριστιανική δημοκρατία: αντιστροφή κοσμικής. Άρχοντας=υπηρέτης και αυτοθυσιαζόμενος: «Ο άρχοντας υπέρ των αρχομένων αποθνήσκει». Οι άρχοντες βιάζονται από τον δήμο να κυβερνήσουν αντί να βιάζουν αυτοί τον δήμο να κυβερνήσουν.

«Χουντικά σταγονίδια» στον «φιλόχριστο στρατό»

Όπως ίσως θα έχετε παρακολουθήσει οι φίλοι αναγνώστες αυτών των γραμμών, τις τελευταίες δέκα ημέρες έγινε λόγος για ένα ζήτημα το οποίο άπτεται της εορτής του Πολυτεχνείου. Κάποιος νεαρός και ειδικότερα ο 4ετής αρχηγός φοιτητής της Σχολής Ευελπίδων Π. Φαραντάτος, όπως φημολογήθηκε αρχικά από την φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Το βήμα της Κυριακής», μετά την εορτή προς τιμήν του Πολυτεχνείου 1973, μίλησε για «μπούρδες» αναφορικά με την εορτή αυτή και τραγούδησε κάποιο άσμα το οποίο είναι χουντικός ύμνος («Μεσ’ στου Απρίλη την γιορτή»). Μάλιστα, ανάγκασε ίσως ή συνοδεύτηκε σε αυτήν την ενέργεια από ορισμένους(4-5) συμφοιτητές ή και φίλους. Υπήρξαν πληροφορίες έσωθεν ότι το περιστατικό με κάποια μορφή πράγματι έλαβε χώρα, ενώ σε άλλη κυριακάτικη εφημερίδα συγγενής του παιδιού αυτού ισχυρίστηκε ότι συκοφαντήθηκε και ότι επρόκειτο για παρεξήγηση. Η φιλοκυβερνητική εφημερίδα μίλησε για «χουντικό πυρήνα στην Ευελπίδων»· ο δε πρότερος πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου είχε ομιλήσει στους Μέρκελ-Σαρκοζί στην περιβόητη συνάντησή τους μετά την ανακοίνωση δημοψηφίσματος περί κινδύνων… πραξικοπήματος· οι συνδαιτυμόνες αυτοί εξοργίστηκαν με αυτά που άκουγαν- βέβαια «μην κρίνεις, για να μην κριθείς».
Βεβαίως, και νομικά ακόμη υπάρχει το περίφημο τεκμήριο αθωότητας και δεν πρέπει ποτέ να κάνουμε εύκολες κριτικές και επικρίσεις, πόσω μάλλον καταδίκες. Αλλά ας υποθέσουμε ότι ισχύει οποιαδήποτε εκδοχή. Ποια σημασία έχει; Αυτές οι σχετικές αναρρωτήσεις είναι σαν να προέρχονται από κάποιον που έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με την ελλαδική πραγματικότητα και δη την στρατιωτική, η οποία σε μεγάλο τμήμα της είναι «σουρεαλιστική» και άκρως εξοργιστική. Ιδίως, ίσως, οι νεώτεροι, από κατ’ ιδίαν συζητήσεις και μόνον θα γνωρίζουν πόσοι και πώς έχουν -έκπαλαι- τέτοια φρονήματα εντός του στρατού. Προσέξτε: όχι εθνικιστικά ή «υπερεθνικόφρονα» φρονήματα, αλλά απλώς φασιστοειδή ή/και «μιλιταριστικά». Δηλαδή αντιδημοκρατικά και νομικιστικά, που προσκυνούν ως είδωλο και ως νέο χρυσό μοσχάρι το Κράτος και έχουν ποικίλα όνειρα φίλαρχης «επιβολής της τάξης».

Κυβέρνηση- μαριονέτα

  Κυβέρνηση- μαριονέτα(puppet government)· έτσι αποκάλεσε την νέα κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό τον πρ. αντιπρόεδρο της ΕΚΤ Λ. Παπαδήμο ο Nigel Farage, γνωστός ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος της ομάδας «Ευρώπη της Δημοκρατίας και Ελευθερίας». Αυτά τα είπε όλα κατάμουτρα στους Μπαρόζο, Χ. β. Ρομπέι και άλλους ευρωκράτες, κλείνοντας ως εξής: «τι απολύτως αηδιαστικό θεαμα ήταν αυτό», παρομοιάζοντάς τους με μια αγέλη από ύαινες που έριξαν ακόμη και τον Μπερλουσκόνι. Τουναντίον, όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός πήγαινε να συναντήσει τον Σαρκοζί και την Μέρκελ, του υπέδειξαν την ημερομηνία του δημοψηφίσματος που ο ίδιος ανακοίνωσε και, ακόμη, ανέτρεψαν τελείως την θεματολογία του, υποδεχόμενοι τον ευρωπαϊκό εταίρο από την πίσω πόρτα δια ενός υπηρετη, όπως τουλάχιστον διέρρευσε. Ο πρωθυπουργός μας, βέβαια, έδειξε μια μειλίχια στάση απέναντι σε αυτό· μην στενοχωρήσουμε τώρα τους ανθρώπους, μην μας κατηγορήσουν και για «ρήγμα εμπιστοσύνης», όπως είπε ο σπουδαίος εκείνος κ. Όλι Ρεν. Τελικώς και το δημοψήφισμα, βέβαια, ακυρώθηκε, και ο κ. Παπανδρέου, «προώρως απέθανεν εις την ξένην» ως πρωθυπουργός της Χώρας.

Ο Λένιν εκτός μαυσωλείου και χωρίς λογοκρισία…(μέρος α’)

…και βέβαια ο τίτλος ανήκει στην Έλλη Παππά, την σύζυγο του Ν. Μπελογιάννη, πρόωρα σκοτωμένου από το «μετεμφυλιακό Κράτος της Δεξιάς».

Ειλικρινά δεν ξέρω αν ξέρετε πόσο σημαντική φιγούρα είναι ο Λένιν για κάποιους ανθρώπους οι οποίο προσπαθούν να ζήσουν μια έντιμη και αυθεντική ζωή σε κάποιο μέτρο… Θυμάμαι μια φίλη-γνωστή που μου είχε πει με κάποια αποφασιστικότητα παληότερα ότι το τρίπτυχο των προσωπικοτήτων που είχε ως οδηγούς στην ζωή της ήταν «Μαρξ-Λένιν-Τρότσκι»(!).

Αλλά υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα σε όλα αυτά. Ότι ο Λένιν που γνωρίζουν αυτοί οι άνθρωποι είναι μια προσωπικότητα αμβλυμένη(ως προς τις γωνίες), εξιδανικευμένη όχι μακριά από όσο οι Ιππότες του «Μεσαίωνα»…
Προσωπικά, διαβάζοντας από ανθρώπους «αποστασιοποιημένους» (και, ακόμη, μάλλον προς φιλομαρξιστές) για τον Λ.(Μπερντιάεφ, Ελλύλ, Έλλη Παππά, Γκάλμπρειθ, τον ίδιο), εξοργίζομαι πράγματι με το μέγεθος της απάτης, αλλά και νομίζω ότι έχω ανακαλύψει-«διασταυρώσει» κάποια πενιχρά σημαντικά πράγματα για το πώς έχει ασκήσει και ασκεί τόση, ακόμη και σήμερα, γοητεία, σαγήνη και επιρροή, σε πολλούς ανθρώπους που, όπως λέει και κάποιος δοκιμιογράφος και φιλόσοφος, «διψάνε για ποιότητα»……

Περί «ορθόδοξης πολιτικής διακονίας»-π. Γ.Δ.Μεταλληνός

Ένα εξαίρετο, όντως, και ενημερωμένο άρθρο «απομαγνητοφωνημένο» δημοσίευσε ο π. Γ. Μεταλληνός και μέχρι προ τινός καθηγητής θεολογίας στην εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» στην οποία αναφερθήκαμε -κατ’ανάγκην- σε δύο προηγούμενες μας αναρτήσεις που έχουν τις σχετικές εκδοχές τους και στην Αποικία μας .

Το θέμα είναι η «ορθόδοξη πολιτική διακονία». Άκρως επίκαιρο και συμπληρωματικόν πολλών στοιχείων σε μία σειρά άκρως καιρίων θεμάτων της (εφαρμοσμένης και «θεωρητικής») κοινωνικής και πολιτικής μας Θεολογίας.

Έγινε μία προσπάθεια να το μεταγράψω άμεσα, αλλά επειδή βρισκόμαστε και εν τω μέσω της εξεταστικής περιόδου και επειδη στάθηκε κάπως χρονοβόρο, το παραθέτουμε από την σχετική ιστοσελίδα της οικείας εφημερίδας.

Ας ευχηθούμε να σταθή γόνιμο…

Σημ.: Υποσχόμαστε να επανέλθουμε στα της πολιτικής θεολογίας με τις 3 κυκλοφορίες που αναφέραμε στον εκδοτικό τομέα…! Οσον ούπω…! 🙂