Εσύ, φίλε μου, ο καλός, κατά κόσμον το τέρας της φύσης…

…ναι, είσαι εσύ, που σε αυτήν την κοινωνία που σε ταΐζει δηλητήρια, τα έφτυσες όλα πίσω, γιατί η θέλησή σου δεν μπορεί να κατασχεθεί.

Εσύ, που θαύμαζες τον «πρίγκιπα» στην ξένη εκείνο που απαράτησε όλα του τα πλούτη, γιατί ήξερε καλά την ασφυξία τους από τα μικράτα του, για να παντρευτεί μια απλή «φτωχοπούλα», δίνοντας ένα κάποιο, ο καημένος, τύπον και υπογραμμόν……

Μετ-αναστατικά πρώιμα: ημιβαρεία θεολογία…(Μέρος Β’)

5)Σε ένθετο περιοδικό της εφ. «Ελευθεροτυπία» υπήρχε ένα κείμενο που δημοσιεύθηκε το Μέγα Σάββατο και που αναφερόταν στις «θρησκείες και διατροφικά ταμπού»(sic) και τιτλοφορείτο «Νήστευε και μη ερεύνα» κατά την μάλλον μηδέποτε υπάρξασα ούτε σε γράμμα μήτε σε πνεύμα ρήση «Πίστευε και μη ερεύνα». Εκεί, η συντάκτις διατροφοανθρωπολόγος και ακαδημαϊκός προέβη σε ορισμένους αθεολόγητους (και ανελλήνιστους) χαρακτηρισμούς περί της νηστείας της Ορθόδοξης, την οποία, επί πλέον, προσπάθησε να συμψηφίση με τις των «θρησκειών». Βεβαίως, εμάς ουδόλως μας αφορά το εν λόγω πρόσωπο ούτε η κατάρτισή του, απλώς να διασαφηνίσουμε ορισμένα θέματα.

Στην Ορθοδοξία δεν έχουμε απαγορεύσεις. Απαγορεύσεις ηθικού, ηθικίστικου τύπου ή νομικού/δικανικού και νομικίστικου τύπου. Έχουμε υπέρβαση της ηθικής σε ένα ήθος το οποίο εμπνέεται από τον Παράκλητο που «όπου θέλει πνει» και που είναι εκπορευόμενος υπό του Πατρός, όπως θεολόγησε ο Γρηγόριος ο Θεολόγος/Ναζιανζηνός εμπειρικά, δίχως να μπορή να επεκταθή πιο «καταλεπτώς» για αυτόν τον λόγο(εν Θεώ εμπειρία/Αποκάλυψη και όριά της). Έτσι, η νηστεία μπορεί να φτάση να είναι «ξηροφαγία άπαξ της ημέρας» ή μπορεί να είναι και μηδαμινή σε ανθρώπους που έχουν ασθενική «κράση», ασθενούν σωματικώς κτο. διότι σκοπός είναι η μεταποίηση των παθών και η κατάκτηση της ηθικής ελευθερίας. Ο πασίγνωστος γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης, π.χ.,  που έτρωγε κάθε ημέρα λίγα παξιμάδια εφ’όλης της Σαρακοστής -προκαλώντας σοκ στους παντοειδείς υλιστές, όπως τον Φόυερμπαχ, μέντορα των πρώιμων Μαρξ και Ένγκελς, που θεωρεί, ότι είμαστε ό,τι τρώμε και, ότι η πολιτισμική αναβάθμιση προέρχεται από την διατροφική αναβάθμιση– συνέστηνε σε ανθρώπους με αυτά τα χαρακτηριστικά να τρώνε «κανονικά» ή όπως αυτός, δηλαδή ο «Γέροντάς»- Πνευματικός τους, τους υπεδείκνυε.

Αυτό σημαίνει, ότι η νηστεία έχει μία τελείως άλλη λειτουργία, δεν είναι υποχρεωτική, και εντάσσεται στο πλαίσιο της μεταρσίωσης, της κάθαρσης που οδηγεί προς τα πάνω και που συνεχίζεται με τον Φωτισμό, την θεωρία ή θέα του Ακτίστου Φωτός και με την Θέωση, κατά την στερεότυπη Θεολογία του Ησυχαστή Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Ο δε Χριστός, ως γνωστόν, την ενέτασσε στο πλαίσιο της δυνατότητας εκβολής κάποιων γενών δαιμόνων από τους ανθρώπους (τούτο δε το γένος ουκ εκπορεύεται, εί μη εν προσευχή καί νηστεία,  Ματθαίος 17, 21). Ο ίδιος νήστεψε καθολικά, προ της αντιμετώπισης των πειρασμών του ίδιου του εκπεπτωκότα αρχάγγελου. Ο δε σύγχρονός μας Άγιος Νεκτάριος εν Αιγίνη νήστευε καθολικά περίπου, όταν επρόκειτο να πάη σε μέρος όπου θα τον επαινούσαν και θα δοκίμαζε τους εκ του πονηρού «λογισμούς της υπερηφάνειας», κάτι που μας διδάσκει να νηστεύουμε, όταν έχουμε έντονα πειρασμικά φαινόμενα και δυσχέρειες. Πειρασμικά καλούσε δε ο εκ των μέγιστων startzi και θεοσόφων ανθρώπων της εποχής μας, ο Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, τα όσα λένε οι διάφοροι αποκαλούμενοι «ψυχολόγοι», «ψυχίατροι» κτλ. «ψυχολογικά» (προβλήματα κτλ.).

Νομίζω, ότι είναι σαφές, λοιπόν, ότι δεν έχουμε απαγορεύσεις, αλλά έχουμε θεραπευτική μέθοδο του εξ ελευθερίας «πνευματικού ιατρείου» που συνιστά η Εκκλησία, που ποικίλλει αντιστοίχως του προσερχόμενου.

Είναι υπερβολή να ζητούμε να κατέχη κάποιος όλα αυτά σήμερα; Ναι. Θα έπρεπε να τα γνωρίζη ως στοιχειώδεις γνώσεις που αντιστοιχούν στο θεολογικοφιλοσοφικό νόημα της ζωής; Ναι. Ας μείνουμε, όμως, στην επιείκεια.

Όποιος όμως πιεί από το νερό, το οποίο εγώ θα δώσω σ΄ αυτόν, δεν θα διψάσει ξανά ποτέ εις τον αιώνα..........

6)Ας εξετάσουμε και το εξής ζήτημα. Είναι άραγε η ανθρώπινη πίστη στον αληθινό Θεό, και όχι στις εθελοθρησκείες(εδώ μπορούμε να εντάξουμε και τον λεγόμενο «θρησκευτικό αθεϊσμό», όπως είναι κατά κάποιους αυτός του Sartre, Heidegger κ.α.) και τα ανθρωπόφκιαχτα είδωλα, κάποιο  ορμέμφυτο και αποκούμπι που καταφεύγει ο αδύναμος άνθρωπος; Είμαι σίγουρος, ότι όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές έχετε ακούση από διάφορους πεφυσιωμένους που…. αυτολογίζονται ως σοφοί, συχνότατα, ωσάν προπαγανδιστικό moto, αυτήν την ιδέα.

Οπωσδήποτε, αναθυμάται κανείς τον Πατερικό όρο «δούλος του Θεού» που αντιστοιχεί στον για τον «φόβο της τιμωρίας» υπακούουντα άνθρωπο στο θέλημά Του. Εκτός αυτού, υπάρχουν οι όροι «μισθωτός» και «υιος του Θεού». Ο Υιος που πράττει ελευθέρως και από αγάπη είναι ο τέλειος. Ο μισθωτός που θέλει να εισπράττη τα αγαθά, από τώρα και αιωνίως(π.χ. στοιχειώδη όπως πνευματικές ηδονές και πνευματικές, χαρισματικές ευαισθησίες, δάκρυα κάθαρσης και χάριτος, κλπ.) , είναι ανώτερος και δρα, για να αμειφθή και να λάβη. Αλλά και η τελευταία στην κλίμακα των «ανεκτών»(εξ υποκειμένου, όπως φαίνονται από την πλευρά του ανθρώπου) νοοτροπιών είναι αυτή η του έμφοβου δούλου, που πράττει, για να μην καταδικαστή, και πάλι εξ υποκειμένου.

Πάντως, βέβαιον είναι και έχει επισημανθή και από τον Πλάτωνα ακόμη, ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν επιθυμούν να πιστεύουν, ούτε να πιστεύουν στην άλλη ζωή, διότι πολύ απλά …δεν τους «συμφέρει». Η συνείδησή τους τους ελέγχει, τουλάχιστον για τα μεγαλύτερα από τα εγκλήματά τους κατά του ηθικού-φυσικού νόμου, και έτσι βλέπουν, και σωστά, το(αιώνιο) μέλλον τους …σε σκούρες χρώσεις και αποχρώσεις. Αυτοί πολλάκις, λοιπόν, επιθυμούν να σκέπτονται, ότι δεν θα υπάρξη επόμενη ζωή, όπου θα επικρατήση «δικαιοκρισία», δικαιοσύνη», και, για να θυμηθώ τον Πλάτωνα και πάλι, «αντίδοσις».

Γενικώς, θα λέγαμε, ότι όλοι όσοι πράττουν κατά τον άγραφο και καρδιακό, άκαμπτο ηθικοπνευματικό Νόμο «φαύλα», όπως και καταγόμενοι εις βάθος, το αναγνωρίζουν, δεν θα επιθυμούσαν ούτε Θεό ούτε «κρίση», δηλαδή εκδίκαση και αποκάλυψη ενεργειών…

Να αποσαφηνιστή, όμως, ότι πάρα πολλοί άνθρωποι στην σημερινή εποχή της γενικευμένης αποστασίας και απόστασης από τις ξεδιψαστικές πηγές των υδάτων που είναι «πιστοί» έχουν μία νοοτροπία πάρα πολύ κοσμικότροπη. Δηλαδή, γνωρίζουν τον Θεό όχι ως «το ύδωρ το αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον«(βλ. διάλογος με Σαμαρείτιδα), τον «άρτον της ζωής», την άμπελο την αληθινή, το δέντρο του οποίου κατά φυσικό τρόπο συνιστούν κλαδί και που χωρίς Αυτό πεθαίνουν και μαραίνονται παντοειδώς, αλλά ως κάποιον που θα τους κάνη χάρες για τον εαυτο(-ύλη) τους, για τις καπιταλιστικές τους αδικίες και (εξ ορισμού) αμαρτίες, για τα παιδιά «τους», ίσως και για τον παππού που μένει μαζί.  Είναι σίγουρο δε, ότι και πολλοί που αποκαλούνται αθεόφοβοι, θεομάχοι κτο. με αυτά, έχουν επηρεαστή βαθύτατα από αυτούς τους τύπους, που είναι όντως θρησκευόμενοι και όχι Χριστιανοί. Όπως επήρρεια έχει υπάρξη και από την όλη οργανωσιακή και ευσεβιστική θεολογία με το έντονο ηθικιστικό πνεύμα, «τας ηθικοθρησκευτικάς αρχάς» και το «εθνικοθρησκευτικό φρόνημα»…

Και, έτσι, με αυτό το κείμενο περατώνεται, ελπίζω αισίως και για όσους κάνουν την τιμή να μας διαβάζουν, το ευθύγραμμο τμήμα της σαρακοστιανής και πασχάλιας περιόδου……  🙂

«-Man, you disrespecting me? Take him out.» εν όψει Σαββάτου του Λαζάρου…

Τα παρακάτω ανήκουν σε ένα πασίγνωστο συγκρότημα, τους Offspring, που ανήκει στην κατηγορία punk-rock. Οι στίχοι μιλούν για την ζωή στα σχολεία των ΗΠΑ το 1994. Ή μήπως όχι;

Φωτό του τραγουδιστή του συγκροτήματος (D.Holland) εν δράσει...

Come out and play(You gotta keep’m separated)

Like the latest fashion

Like a spreading disease

The kids are strappin’ on their way to the classroom

Getting weapons with the greatest of ease

The gangs stake out campus locale

And if they catch you slippin’ then it’s all over pal

If one guy’s colors and the other’s don’t mix

They’re gonna bash it up

Bash it up x3

Hey, man you talkin’ back to me

Take him out

You gotta keep’em separated

Hey, man you disrespecting me

take him out

You gotta keep’em separated

Hey, they don’t pay no mind

If you’re under 18 you won’t be doing any time

Hey, come out and play

By the time you hear the siren

It’s already too late

One goes to the morgue and the other jail

One guy’s wasted and the other’s a waste

It goes down the same as the thousand before

No one’s getting smarter

No one’s learning the score

Your never ending spree of death and violence and hate

Is gonna tie your own rope

Tie your own rope

Tie your own

Hey, man you disrespecting me

take him out

You gotta keeep’em separated

Hey, man you talkin’ back to me

take him out

You gotta keep’em separated

Hey, don’t pay no mind

If you’re under 18 you won’t be doing any time

Hey, come out and play

It goes down the same as the thousand before

No one’s getting smarter

No one’s learning the score

Your never ending spree of death and violence and hate

Is gonna tie your own rope

Tie your own rope

Tie your own

Hey, man you talkin’ back to me

take him out

You gotta keep’em separated

Hey, man you disrespecting me

take him out

You gotta keeep’em separated

Hey, don’t pay no mind

If your under 18 you won’t be doing any time

Hey, come out and play

Τέτοιαν αρετήν έχουν, τέτοια φώτα μας δίνουν

Απ’ότι καταλαβαίνετε, αφορά το περιστατικό με το school shooting στον ΟΑΕΔ, όπως είναι προσφυές να το ονομάσουμε, και που θυμίζει εντόνως και την πλοκή της ταινίας, ιδιαίτερα το πέρας, με το εκπαιδευτικό πείραμα  της Autokratie ονόματι Die Welle(Το κύμα)…

Πραγματικά, το τι θα «ακούσουμε», έστω οι φίλοι της τηλοψίας(ήτοι όχι ημείς 🙂 ) , από τους ποικίλους τηλεδιαφωτιστάδες και ευρύτερα τα ΜΜΕ είναι …δυσείκαστον, αλλά πάντως προβλέψιμο σε κάποια γενικά πλαίσια και ανυπερθέτως φρικαλέο. Πάλιν καλά, όμως, που θα σπεύσουν οι ψυχολόγοι, για να σώσουν τις ψυχές των παίδων μέσω της ηλεγμένης αστικής ιδεολογίας τους, και να επουλώσουν τα τραύματα. Άλλωστε, αυτή ήταν η στοχοθεσία της υποχρεωτικής (και αθεοκρατικής εν τινί μέτρω) εξορίας των εξομολόγων, ως κρατικών λειτουργών εδώ περίπου, από τα σχολειά. Η εφαρμογή της αστικής laicite, της μισαλλόδοξης θρησκείας του Λόγου, και εδώ.

Βεβαια το θέμα είναι μέγα, αλλά είπαμε και πρωτύτερα, ότι αυτά είναι λίγα από τα οψώνια του εκδυτικισμού, της αστικοποίησης κτο. Είναι σαφές εδώ και πολλά έτη, λ.χ., ότι η έμπρακτα άθεη ιδεολογία του γεμάτου μίσος καπιταλιστικού ανταγωνισμού, και όχι συν-αγωνισμού, και της υλοποίησης της ρήσης του Hobbes «Όλοι εναντίον όλων»(=»Bellum omnium contra omnes») που εκθειάζεται πολλαχόθεν ως το απαύγασμα του εκσυγχρονισμού που θα κλεΐση και ανορθώση τις δομές και την νοοτροπία μας, έχει δηλητηριάση ήδη αρκούντως μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας.

Και αυτό το γεγονός είναι απλώς μία «κακή στιγμή» πιο ηχηρή…

Αλλά, εν όψει Μεγάλης Εβδομάδας, και της Ανάστασης που συνέτριψε τον κοσμοκράτορα και τις μεθοδείες του μέσω του εκούσιου πάθους του μέγιστου Επαναστάτη, Απελευθερωτή, και Θεραπευτή, δηλ. Σωτήρα, πρέπει να μας παραδειγματίση η (οπτιμιστικά και πονετικά χαρμόλυπη) στάση Του και ιδιαίτερα εμπρός στον νεκρό και σεσηπότα αγαπημένο Του Φίλο Λάζαρο: Η νίκη του θανάτου είναι προς ώραν, αδελφοί -όπως μας «ξέμαθαν» και μας απέτρεψαν να λέμε και να νοιώθουμε ο ένας τον έτερο …….

Ανάσταση του Λαζάρου αυριανή και επ-ανάσταση κατά του κακού, της φθοράς, της ηθικοπνευματικής ανελευθερίας

Οι μέγιστοι διαφωτιστάδες μας οι των τηλεπαραθύρων

Με αφορμή μίαν εκπομπή πρόσφατη της εν Θεσσαλονίκη κρατικής τηλοψίας, διαπιστώνω πόσο μη-σχετιζόμενοι με τίποτα σε κάποιο ικανό βάθος, αστοιχείωτοι ίσως, είναι πολλοί βουλευτές, μεγαλοπολιτευτάδες, δημοσιογράφοι μας, όπου ήσαν «συνδαιτυμόνες».

Πραγματικά, έχει εισδύση τόσο πολύ στην νεοελλαδική μας κοινωνία ο καλβινιστικός φιλισταϊσμός; (Δηλαδή το άξεστον, η απαιδευσία.) Το έλλειμμα θεωρίας είναι μετά από το έλλειμμα πνευματικότητας και «εγχρίστωσης» ένα από τα θεμελιωδέστερα προβλήματα μας ως κοινωνίας. Αν διαβάζουμε ελάχιστα, και τα 4/5 που διαβάζουμε είναι σύγχρονη, π.χ. νεοελληνική, λογοτεχνία, και δεν διαβάζουμε με πόθο φιλοσοφικό, εκζήτησης αλήθειας, τότε καταλαβαίνουμε την κατάπτωση.

Εν αντιθέσει με εμάς, οι, συμφώνως με τον Στίβεν Ράνσιμαν, Ρωμηοί μας πρόγονοι είχαν την παίδευση ως ένα από τα πιο σημαντικά, τα πιο καίρια στοιχεία στην ζωή τους…  Πού να το ήξερε αυτό εκείνος ο ρασιοναλιστής της «φιλοσοφίας των φώτων» του 18ου αιώνα Ed. Gibbon, του οποίου πλείστους θαυμαστές έχουμε τον 21ο αιώνα στην Ελλάδα;

Δεν θα το θίξουμε τώρα αυτό…

Ο Γουέλτς: οι υποστηρικτές του μιλούν για μέγιστη αύξηση χρηματιστηριακής αξίας και κερδών της GM που διηύθυνε

Το εν Ελλάδι «ενοχοποιούμενο»(sic) κέρδος

Η εντύπωση προεκλήθη από την πλήρη άγνοια του τι εστί κέρδος στην οικονομική θεωρία ή έστω στην οικονομική πράξη.

Κάνοντας μερικές απλές νύξεις, λέω, ότι υπάρχει

α)λογιστικό κέρδος

β)οικονομικό κέρδος

γ)υπερκέρδος/επιχειρηματικό κέρδος

Και, βέβαια, για να το θέσουμε λίγο βαθύτερα, αυτό σχετίζεται με το αν θεωρούμε, ότι ο ιδιοκτήτης του Κεφαλαίου ή οι πολλοί ιδιοκτήτες, όπως στις μετοχικές εταιρείες, πρέπει να αμείβεται για την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής που παρέχει και, επί πλέον(πιο σύγχρονο πρόβλημα αυτό), αν πρέπει να αμείβεται η επιχειρηματικότητα.

Ο Χριστιανισμός πρώτα και ο Μαρξισμός έπειτα βεβαίως μας λένε, ότι δεν πρέπει να αμείβεται παρά η εργασία. Είναι γνωστά τα «Ο μη θέλων εργάζεσθαι μηδέ εσθιέτω»,» Άξιος ο εργάτης της τροφής(γρ. μισθού/χρημάτων) αυτού» κτλ.

Ο δε Adam Smith είχε κάνη νύξεις περί πλούτου των εθνών παραγόμενου κυρίως από την εργασία-labour. Ο κυρίαρχος, ιδιαίτερα σήμερα, καπιταλισμός και αστικός υλισμός, όμως, δεν θεωρεί παρά, ότι ο πλούτος οφείλεται στους σιδερένιους νόμους της αγοράς που την κυβερνούν αντί για τον Θεό, που είναι μόνο Δημιουργός και όχι Κυβερνήτης, και στις επιχειρήσεις, τους κεφαλαιοκράτες, που ανταγωνίζονται με κίνητρο το κέρδος .

Συμπεράσματα

Αν ισχύη η καπιταλιστική θέση, το κέρδος ή και το υπερκέρδος, αμοιβή επιχειρηματικότητας, δικαιώνεται. Όσοι αντιτιθέμεθα σε αυτό αντιτιθέμεθα στην φυσική ροή των πραγμάτων, είμαστε αφύσικοι, διότι χαλούμε με αισθηματισμούς την σιδηρά ordre naturel, που τσακίζει τους αλτρουιστές και προάγει τους «προσαρμοσμένους» σκληρούς(πρβλ. χαρακτηρισμό του εικονισθέντος Γουέλτς ως natural manager από τον θεωρητικό Drucker).

Αν ισχύη η μαρξιστική θέση, το κέρδος δικαιώνεται μόνον για αυτήν την καπιταλιστική φάση της ιστορίας, επειδή προάγει προοδευτικά τις παραγωγικές δυνατότητες και κατά συνέπεια την νίκη του ανθρώπου πάνω στα στοιχεία της φύσης. Όμως, η «συσσώρευση» του κεφαλαίου, η «συγκέντρωση» και «συγκεντροποίησή» του θα το(=κέρδος, υπεραξία) καταστήσουν αντιδραστικό. Οι Ελλαδίτες μαρξιστές αποδέχονται, ότι αυτή η ώρα έχει λίγο-πολύ φτάση. Οι δε νεπαλέζοι μαοϊστές, που κέρδισαν τις εκλογές, ομνύουν στην ανάπτυξη ενός καλού καπιταλισμού, διότι «έτσι τα όρισαν οι Μαρξ και Ένγκελς».

Αν ισχύη η χριστιανική θέση, το κέρδος είναι αφ’εαυτού του αμαρτία και οι κερδώοι «άρπαγες ου βασιλείαν Θεού κληρονομήσουσιν».

Με άλλα λόγια, η συζήτηση αυτή πηγαίνει βαθιά και ανάγεται εις ύψος, ας πούμε, οντολογικό, φιλοσοφικό, πνευματικό, υπερβατικό, υπέρλογο, αν θέλουμε να κάνουμε παραγωγικούς συλλογισμούς, τουλάχιστον. Οπωσδήποτε, θα ήταν ουτοπικό τόσο όσο τα οράματα του Moore να θεωρήσουμε, ότι θα δούμε εκλαϊκευμένη μία τέτοια πραγμάτευση από τα …ΜΜΕ «μας». Ούτως ή άλλως, θα έλεγε κάποιος, δεν τους βλέπουμε καν.

Αλλά, σίγουρα, μπορεί να γίνη κάτι καλλίτερο από αυτήν την κατάντια που αναφέρουμε τελείως …δειγματοληπτικά και ενδεικτικά. Μέσα στα πλαίσια της παμπαλαιομοντέρνας καλβινιστικής χρησιμοθηρικής μελέτης, έχουμε γίνη όχι μόνο υπερεξειδικευμένοι αναλφάβητοι, αλλά και… «τεκενέδες ξεγάνωτοι», κατά την σχετική «λαϊκή προσλαλιά»……