Γιορτή της μητέρας: παγκοσμιοποϊισμός στα προβατόσχημά του

Ο Βλαδίμηρος Σολόβιεφ(+1900), μέσα στην αγνότητα της ψυχής που τον χαρακτήριζε, είχε γράψει ότι η ερωτική αγάπη είναι αυθεντικότερη της γονεϊκής και της μητρικής αγάπης. Όπως έλεγε ο θεολόγος και φιλόσοφος, στην δεύτερη περίπτωση έχουμε μια αγάπη που θεμελιώνεται στην ύπαρξη μιας σχέσης ανεξαρτήτως του προσώπου, ενώ στην πρώτη έχουμε μια αγάπη που αφορά κατ’εξοχήν το συγκεκριμένο πρόσωπο*. Αυτές οι σκέψεις/γνώσεις μου έρχονταν στον νου με την περίφημη παρωδία της «γιορτής της μητέρας»…

Λυπήσου τα νειάτα σου, Γεώργιε… θυσίασε στους ένδοξους θεούς…

Έτσι, λοιπόν, έλεγε, βάσει και των μαρτυριών του υπηρέτη του Αγίου*, ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός στον Γεώργιο, ένα χριστιανό στρατιωτικό περί τα 28 έτη ήδη ζωντανό. Του είπε να θυσιάσει στους θεούς και θα τον άφηνε ελεύθερο, αν και ήταν Χριστιανός. Από την άλλη, ο Γεώργιος ήταν «αγύριστο κεφάλι». Έτσι, ο αυτοκράτορας τον υπέβαλε σε βασανιστήρια από τα οποία έμενε άφθαρτος… η αυτοκράτειρα πίστεψε και αυτή, η(…) αγαπημένη του σύζυγος, και την αποκεφάλισε…!

“Ο Μύθος της Αμερικής και ο Μύθος του Θεού”, του Ντον Γουίτμαν(μέρος 3ο και τελευταίο)

Ο Μύθος του Θεού περιλαμβάνει ανθρώπους που ζουν σε μια αυθεντική ανθρώπινη κοινότητα. Η βασική μονάδα της ανθρωπότητας είναι περίπου 10 ως 15 άνθρωποι. Αυτές οι κοινότητες, ή κύκλοι, είναι όπου, με τον Θεό, οι άνθρωποι μοιράζονται και λαμβάνουν αποφάσεις για την οικονομική, την πνευματική, την κοινωνική και την πολιτική πραγματικότητα. Κρατούν τα υλικά τους αγαθά κοινά όπως ο Ιησούς είπε να κάνουν. Βεβαίως οι Αμερικανοί δεν θέλουν να το κάνουν αυτό, διότι είναι τελείως αντίθετο στον τρόπο που ο Αμερικανικός Μύθος μας λέει να ζούμε και αυτό που ο Αμερικανός Μύθος μας λέει πως μπορούμε να έχουμε. Κάθε κοινότητα θα έχει την δική της συνθήκη με τον Θεό. Αυτό θα επεξεργαστεί μεταξύ του Θεού και των μελών της κοινότητας και θα καθορίσει τις προσδοκίες σε αμφότερες τις πλευρές και θα ορίσει πώς η κοινότητα ζη και τι κάνει.

Το κέντρο της κοινότητας είναι ο Θεός και η πιστότητα των ανθρώπων στον Θεό και μεταξύ τους και η πιστότητα του Θεού σε αυτούς. Αυτό είναι που επιτρέπει στους ανθρώπους μέσα στον κύκλο να διακινδυνεύσουν την ενέργεια της πολιτικής ανυπακοής και την πιθανότητα να πάνε στην φυλακή. Ακόμη, επιτρέπει στους ανθρώπους να αναλαμβάνουν κινδύνους που αλλιώς δεν θα αναλάμβαναν. Είναι λόγω των βαθέων σχέσεων που διαμορφώνουν μεταξύ τους στην κοινότητα και με τον Θεό που οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να πεθάνουν φυσικά ο ένας για τον άλλον και για τον Θεό. Και είναι λόγω αυτών των σχέσεων που οι άνθρωποι έχουν μεταξύ τους και με τον Θεό που οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να πεθάνουν για άλλους που δεν γνωρίζουν, ώστε να ζήσουν.

Είναι ενδιαφέρον ότι όταν οι άνθρωποι της θρησκευτικής ειρήνης μιλούν για την αντίσταση, σπανίως ή ουδέποτε μιλούν για την προθυμία να δώσει κάποιος την ζωή του. Η προθυμία να δώσει την ζωή του προς χάρι των άλλων ζη στην καρδιά κάθε αυθεντικής θρησκευτικής παράδοσης. Είναι το σπάνιο πρόσωπο που θα είναι ικανό να δράσει έτσι δίχως να έρθει από μία πολύ ισχυρή ομάδα ανθρώπων που είναι αφοσιωμένοι μεταξύ τους και προς τον Θεό.