Διανύσαμε ήδη το μισό της Μ. Εβδομάδας και, ως είθισται να λέγεται, το Θείο Δράμα και το Θείο Πάθος φτάνει βαθμιαία στην κορύφωσή του. Έχει μεγάλη σημασία ότι ο Χριστός επέλεξε θέλοντας, «εκών», τον δρόμο του φοβερού θανάτου Του. Πολύ όμορφα ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ είπε ότι: «Δεν μπορεί κάποιος να αγαπάει χωρίς να υποφέρει. Ο μεγαλύτερος πόνος είναι αυτός του να αγαπάς στο έπακρον. Ο Χριστός αγάπησε τόσο πολύ που έδωσε τον εαυτό Του σε ένα τρομερό θάνατο. Οι άγιοι το ίδιο.» Ο ίδιος άλλωστε είχε πει στους μαθητές Του για τη μέγιστη αυτή αγάπη, που φτάνει στην αυτοθυσία:
«Μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θή υπέρ των φίλων αυτού» (Ιω. 15:13).
Ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης θα ερμηνεύσει εξάλλου στις Επιστολές του το λόγο του Χριστού «Θυγατέρες Ιερουσαλήμ, μη κλαίετε επ’εμέ, πλην εφ’ έαυτάς κλαίετε και επί τα τέκνα υμών» (Λκ. 23:28) με βάση την ελεύθερη επιλογή λόγω της μεγάλης αγάπης Του προς τον άνθρωπο και επισημαίνοντας ότι είναι ανάρμοστο να θρηνείς για κάποιον που επιλέγει θεληματικά κάτι τέτοιο.
(more…)
