Επιστήμη και επάγγελμα (Με αφορμή την κυκλοφορία των Βάσεων 2017)

α)ο «Εθνικός Ιστορικός» Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος (φωτό) για συγκυριακούς λόγους δεν απέκτησε ποτέ πτυχίο Ιστορικού. Τις γνώσεις του τις απέδειξε γύρω στα 28 του με άρθρο του -αν δεν με απατά η μνήμη- για την εισβολή των Σλάβων στον ελλαδικό χώρο. Έγινε τελικά επί τιμή διδάκτορας πανεπιστημίου (όχι ότι το είχε ανάγκη βέβαια)

β)ένας από τους μεγαλύτερους κριτικούς λογοτεχνίας και ποίησης ειδικότερα, ο Αλέξανδρος Αργυρίου, δεν σπούδασε ποτέ φιλολογία ή λογοτεχνικά θέματα, αλλά σπούδασε σε πολυτεχνική σχολή

γ)επίσης ένας από τους μεγαλύτερους κριτικούς λογοτεχνίας και ποιητής, ο Τέλλος Άγρας, σπούδασε νομικός και ήταν βιβλιοθηκάριος στο επάγγελμα.

Συμπεράσματα:

Διπλώματα και παπλώματα, παιδεία και εκπαίδευση…

Συχνά τίθεται το ερώτημα ποια είναι η σχέση ή η διαφοροποίηση μεταξύ της παιδείας και της εκπαίδευσης. Σε αυτό το ερώτημα έδωσε κάποιες πολύ ωραίες και καίριες απαντήσεις ο Χρήστος Μαλεβίτσης, τονίζοντας τον «έρωτα» για το αντικείμενο της μάθησης και μελέτης ως ειδοποιό διαφορά. Άλλο συναφές ερώτημα είναι: ένας άνθρωπος με αυξημένα τυπικά προσόντα και τίτλους είναι (κατ’ανάγκη) πεπαιδευμένος; Ή ποια αξιοσύνη (πάντα στο επίπεδο της παίδευσης) μπορεί να έχει λ.χ. ένας άνθρωπος στερούμενος πτυχίου; Η απάντηση δεν φαίνεται να είναι εύκολη ή «καθολική». Κάποιες παρατηρήσεις όμως δίνουν κάποια πρώτα συμπεράσματα και τουλάχιστον μπορούν να αποτρέψουν από «άκριτες» γενικεύσεις.