Τι είναι το Ακραίο Κέντρο;

Ο όρος Ακραίο Κέντρο, όπως και ο όρος νεοφιλελευθερισμός, δεν είναι ένας όρος με εξαρχής αρνητική φόρτιση. Πιο συγκεκριμένα, τις έννοιες αυτές τις δημιούργησαν υπέρμαχοι των αντίστοιχων πολιτικών ιδεολογιών και όχι αντίπαλοί τους. Πολύ πρόσφατα, ο Εμμάνουελ Μακρόν, που έχει χαρακτηριστεί (στο βιβλίο των Br. Amable και St. Palombarini) και ως ο «τελευταίος νεοφιλελεύθερος», είχε μιλήσει για το «ακραίο κέντρο» ως ιδεολογία του. Το 2017, το περιοδικό Foreign Policy είχε κάνει λόγο για τον ριζοσπαστικό κεντρισμό του Μακρόν. Ουσιαστικά, όμως, μπορούμε να πούμε ότι ένας από τους πρώτους θεωρητικούς (και πρακτικούς) του Ακραίου Κέντρου ήταν ο Τόνυ Μπλαιρ, ο οποίος, σε ένα άρθρο του το 2018, είχε μιλήσει για τον «επαναστατικό κεντρισμό» ή το «επαναστατικό κέντρο». Ο Μπλαιρ εκεί αναγνωρίζει την ανάγκη ενός επαναστατικού κέντρου, που κάνει ριζοσπαστικές τομές και δεν αποτελεί απλώς τη δύναμη του «ήρεμου ορθολογισμού», του «πραγματισμού» και των «συμβιβασμών». O Mπλαιρ εξαρχής άλλωστε είχε αυτό-χαρακτηριστεί «κεντριστής», που είναι ένας νέος όρος, ένας νεολογισμός, δηλαδή μέλος ενός νέου Κέντρου.

Ο «ψηλολέλεκας» που «δεν έχει καρδιά»

Μητσοτάκη…

εγώ σε φιλοξένησα, σε κέρασα φαγητό, συμφωνήσαμε να μιλάμε χωρίς τρίτους, αλλά μετά από 15 μέρες πήγες στις ΗΠΑ και μίλησες και εναντίον μας και για το F-16… Αυτά δεν τα χάφτουμε, Μητσοτάκη. Η μαγκιά αυτού του λαού δεν χάφτει τέτοια…

Αυτά είπε πριν μερικές μέρες ο πρόεδρος Ερντογάν στο δικό μας τον πρόεδρο… Με άλλα λόγια, του είπε περίπου: «ρε μπαγάσα… με γέλασες άσχημα… είσαι αφιλότιμος και ασυνείδητος… δεν έχεις καρδιά σαν και μας εδώ και μαγκιά…» 

Αυτά τα λόγια μου θυμίζουν τα περίπου 15-20 λεπτά που είδα κάποτε από ένα τούρκικο σίριαλ (στις καλές τους εποχές) από κάποια τηλεόραση άλλου (διότι εγώ την έχω πεταμένη, ως γνωστόν, προ πολλού). Ένας απ’ τους χαρακτήρες μιλούσε σε κάποιον άλλο για τον Ψηλολέλεκα, με τον οποίο είχε κόντρα. Αυτό είναι θέμα καρδιάς -του έλεγε- και ο Ψηλολέλεκας δεν έχει καρδιά...

Ένας είναι ο εχθρός: ο «λαϊκισμός»

Επιεικώς απογοητευτική κρίνεται η παρουσία πολλών από τους αστέρες του πολιτικού συστήματος αυτές τις μέρες στα συνέδρια των πολιτικών κομμάτων.

Στο 14^ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, που διεξήχθη στις 6-8 Μαΐου, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης μίλησε για τη μεγάλη σήμερα ισχύ της Ελλάδας (ισχύ να αγοράζει τα οπλικά συστήματα και να παίρνει τις θέσεις που της επιβάλλουν), τα πολλά συνέδρια που διοργάνωσε ως πρόεδρος (με ξένα κόλλυβα, εννοείται, και κόκκινα δάνεια που «πρέπει να διαγραφούν»), για τις «φρεγάτες και τις… γραβάτες» που έφερε και δε θέλουν οι αντίπαλοί του (εννοώντας μάλλον την αξιωμ. αντιπολίτευση).

104 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση

Στις 7 Νοεμβρίου του 1917 ξεκίνησε η Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία, με την κατάληψη της εξουσίας εκ μέρους των Μπολσεβίκων, κάτι που οδήγησε σε πόλεμο μεταξύ αυτών και αντιμαχόμενων μερίδων. Το 1917 στη Ρωσία είχε διεξαχθεί ακόμη μία, η Φεβρουαριανή Επανάσταση, που οδήγησε στην κυβέρνηση Κερένσκι, που ήταν εν πολλοίς μια αστική δημοκρατία όπως την ξέρουμε στο δυτικό κόσμο. Πολλά ενδιαφέροντα πράγματα έχουν ειπωθεί για την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ο Νικολάι Μπερντιάγεφ είχε διαπιστώσει ότι κατά τη διάρκεια των ετών που ακολούθησαν την επανάσταση, ο ίδιος ο Λένιν κατέβαλε σημαντικές προσπάθειες να μετριάσει μηδενιστικές, ακραίες καταστροφικές δυνάμεις. Ο Τζον Κέννεθ Γκάλμπρεϊθ απέδωσε το θάνατο του Λένιν, που τελικά επήλθε το 1924, στις υπεράνθρωπες και αγχωτικές προσπάθειες που έπρεπε να καταβληθούν προκειμένου να γίνει η διοργάνωση της σχεδιασμένης οικονομίας. Αυτό μάλιστα συνέβαινε σε μια εποχή όπου δεν υπήρχαν ηλεκτρονικοί υπολογιστές για να βοηθήσουν με τους υπολογισμούς. Ο Γκάλμπρεϊθ είχε εκφράσει το θαυμασμό του για τα επιτεύγματα της Σοβιετικής Ένωσης στο επιστημονικό πεδίο (όπως με την επιτυχή εκτόξευση του Σπούτνικ), ωστόσο ο Βασίλης Ραφαηλίδης επισήμανε ότι, στον ανταγωνισμό των δύο συστημάτων, η μη-αξιοποίηση αυτού που σήμερα λέμε Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών από τον πρώτο υπολογιστή ENIAC και έπειτα στάθηκε καταλυτική για την υστέρηση του σοβιετικού συστήματος.

Πολτοποιήσεις και πιστοποιήσεις

Πέρασαν 2 χρόνια από τις Ευρωεκλογές, τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 26 Μαΐου 2019. Σε εκείνες τις εκλογές είχε ηττηθεί με δεινό τρόπο η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση και ως συνέπεια αυτής της ήττας είχε προκηρύξει πρόωρες εθνικές εκλογές. Θα θυμάστε ίσως ορισμένοι φίλοι της στήλης ότι ο πρόεδρος του νεοπαγούς κόμματος «Τελεία» και δήμαρχος Στυλίδας Απ. Γκλέτσος είχε βγει τις επόμενες μέρες στα κανάλια, ασκώντας μεταξύ άλλων κριτική στον τότε πρωθυπουργό και κυβέρνηση και για να κάνει μια καινοφανή έκκληση σε όλους τους πρώην πολιτικούς αρχηγούς να δώσουν επιλογές στο λαό, διότι «Μητσοτάκης είναι η Ελλάδα στα βράχια». Ο κ. Γκλέτσος μπορεί να θεωρείται ίσως ελλιποβαρής από κάποιους και γραφικός από άλλους, ωστόσο η έκκλησή του, δύο χρόνια μετά, αποδείχτηκε σωστή. Και για να έχουμε καλό ρώτημα: ποιος θα περίμενε πως ο κ. Μητσοτάκης, συμπαθής μεν ως άνθρωπος, αλλά ο ρέκτης του νεοφιλελευθερισμού που είχε διαλύσει τη χώρα με τα μνημόνια ήδη, ο «Σημίτης της Νέας Δημοκρατίας» κατά την εύστοχη επισήμανση του κ. Πάγκαλου, ένα κλασικό παράδειγμα του ευνοιοκρατικού καπιταλισμού ακόμη και για τους θαυμαστές του, αφού τοποθετήθηκε σε εξαιρετικά νεανική ηλικία… επικεφαλής της Εθνικής Τράπεζας, θα γινόταν πρωθυπουργός αυτής της πολύπαθης χώρας;

Σκληρό Brexit

The Mayor Boris Johnson in Croydon, South London, Tuesday November 22, 2011. Photo by Andrew Parsons/ Parsons Media

Ήταν στις 12 Σεπτεμβρίου του 2015 που κάτι σχεδόν απίστευτο συνέβη στη Μεγάλη Βρετανία και συγκεκριμένα στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος. Ο 67ετής Τζέρεμι Κόρμπιν, ένας συνεπής βουλευτής της (όντως) αριστερής πτέρυγας του Εργατικού Κομματος που αναγνωρίζει τον εαυτό του ως «δημοκρατικό σοσιαλιστή», εκλεγόταν πρόεδρός του με ένα εντυπωσιακό ποσοστό 60,5%.

Αξιοσημείωτο είναι ότι το Εργατικό Κόμμα, που θα αποκαλούσαμε το «προοδευτικό» κόμμα εξουσίας, κάτι εφάμιλλο και ανάλογο του παλαιού ΠΑΣΟΚ, είχε ως τότε καταποθεί από τη λαίλαπα του θατσερισμού, ο οποίος το ενσωμάτωσε με την εκλογή του περιβόητου Τόνυ Μπλαιρ στην αρχηγία του (1994-2007). Ο Μπλαιρ, ο οποίος μάλιστα προερχόταν και από το λεγόμενο … «Χριστιανικό Σοσιαλιστικό Κίνημα», το οποίο ιδρύθηκε το 1960, πατώντας σε μια πλουσιότατη βρετανική χριστιανοσοσιαλιστική παράδοση, αλλά δυστυχώς γινόμενο σταδιακά «υποπόδιο των ποδών» του μεταλλαγμένου Εργατικού Κόμματος, υπήρξε το όχημα αυτής της μετάλλαξης. Μάλιστα, ο Μπλαιρ, το 2015, με επανειλημμένες εκκλήσεις του προς τα μέλη των Εργατικών, που αυξήθηκαν ραγδαία λίγο πριν την εκλογή του Κόρμπυν, αποκάλεσε την πολιτική του τελευταίου περιπαικτικά και υποτιμητικά φαντασιακή και «Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων». Ο Μπλαιρ μπορεί να είναι ηλικιακά νεότερος του Κόρμπυν, όμως οι ιδέες του υπήρξαν θλιβερά γηρασμένες, εφόσον δεν εκπροσώπησε άλλο από ό,τι θα του επέτρεπε να επιπλέει στην πολιτική σκηνή της χώρας του ως εκπρόσωπος των μεγάλων συμφερόντων παίζοντας διαχειριστικά με το παιχνιδάκι της εξουσίας. Αντιθέτως, ο Κόρμπιν υπήρξε ένας βουλευτής που εκπροσωπούσε τις ιδέες και τα πιστεύω του, καταψηφίζοντας και καταγγέλλοντας τις στρατιωτικές επεμβάσεις που πρέσβευε ο Μπλαιρ, τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, καθώς και την ευρωπαϊκή ενσωμάτωση, με τις συνθήκες της Λισσαβώνας και του Μάαστριχτ, τις οποίες και καταψήφισε! Ήταν κάτι αντίστοιχο δηλαδή του 77χρονου πλέον Μπέρνι Σάντερς στις ΉΠΑ, κάτι που αύξησε τη δύναμη του κόμματός του κατά 40% στις εκλογές του 2017.

Υπό την αιγίδα της Τριάδας

Η Τριάς, δηλαδή η αγία Τριάδα, όπως αναφέρουν τα Αρεοπαγιτικά κείμενα, δηλαδή τα εξαιρετικής σπουδαιότητας εκείνα κείμενα για την Εκκλησία μας που αποδίδονται στον άγ. Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, και συγκεκριμένα το «Περί θείων ονομάτων», είναι από τα καταλληλότερα ονόματα που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να ονομάσει τον «ανόμαστο» και «απερινόητο» Θεό. «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαίρετου Τριάδος» συντάχθηκαν όλα τα Συντάγματα του νέου κράτους, από το Προσωρινό Πολίτευμα της Α’ Εθνοσυνέλευσης, έως το Σύνταγμα του 1975/1986/2001/2008. «Εις δόξαν του δίκιου και μεγάλου Θεού» ξεσηκώθηκε ο Μακρυγιάννης την 3^η του Σεπτέμβρη του 1843 ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, για να απαιτήσει Σύνταμα από τον απόλυτο μονάρχη Όθωνα.

Η αμερικανική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του 1776 αναφέρει επίσης χαρακτηριστικά στην αρχή της: “Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυτονόητες, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι, και ότι έχουν προικιστεί από τον Δημιουργό με συγκεκριμένα απαράγραπτα Δικαιώματα”. Αλλά και η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία αποτέλεσε το πρόπλασμα του πρώτου Γαλλικού Δημοκρατικού Συντάγματος, και που συντάχθηκε τον Ιούνιο του 1793, τελεί, όπως αναφέρει, «υπό την αιγίδα (=προστασία) του Υπέρτατου Όντος».

Κίνημα κίτρινων γιλέκων

«Οι τιμές του πετρελαίου ποτέ δε σταματούν να αυξάνουν. Είναι το κομμάτι άχυρο που έσπασε την πλάτη της καμήλας. Ο Μακρόν και τα φιλαράκια του, σαν τους προηγούμενους από αυτόν, μεταβάλλουν τα πράγματα από το κακό στο χειρότερο. Ρωτάνε για τη γνώμη μας μια φορά στα πέντε χρόνια και μετά υποφέρουμε, υποφέρουμε. Μας δόθηκε η επιλογή μεταξύ της πανούκλας και της χολέρας. Διαλέξαμε την πανούκλα.
Βλέπουμε καθαρά ότι δεν είναι καλύτερος από τους άλλους. Δεν ενδιαφέρονται, έχουν σωφέρ, δεν πληρώνουν για καύσιμα αυτοκινήτου.
Υπάρχουν άλλοι τρόποι να μαζέψεις χρήματα. Τι θα λέγατε να δοκιμάζαμε τους πλουσίους;»

Αυτά δήλωσε στο αγγλόφωνο δίκτυο ενημέρωσης “Russian Times” κάποιος από τους νεότερους διαμαρτυρόμενους στο κίνημα οι διαμαρτυρίες του οποίου έχουν ξεσπάσει εδώ και περίπου ένα μήνα (από τις 17 Νοεμβρίου) ανά την επικράτεια της Γαλλίας, με μόνο στο πρώτο (από τα τέσσερα) Σαββατοκύριακο των διαδηλώσεων να συμμετέχουν (βάσει των στοιχείων του Υπουργείου Εσωτερικών της Γαλλίας) πάνω από 250 χιλιάδες ανθρώπους (282710) σε 2 χιλιάδες διαδηλώσεις από το Νότο ως το Βορρά.

Εργασιακός παλαιοφιλελευθερισμός

«Μάλλον ξεπερασμένο» είναι κατά τον νέο καταλληλότερο και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. Μητσοτάκη το κλασικό 8ωρο 9-5 στην ίδια δουλειά, όπως τόλμησε να παραδεχτεί κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου Digital Economy Forum 2018. Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως και πολλοί «(νεο)φιλελεύθεροι» μιλούν χαρακτηριστικά με όρους προόδου και συντήρησης, μόνο που η διαφωτισμένη αυτή πρόοδος βρίσκεται στην κατάργηση κάθε νομοθεσίας η οποία προστατεύει στοιχειωδώς τα δίκαια και τα δικαιώματα των κοινωνικά κατώτερων τάξεων. Άλλωστε υπέρ της κατάργησής του ψήφισαν οι βουλευτές του κόμματός του όπως και της Χρυσής Αυγής στο Ευρωκοινοβούλιο στις 4 Ιουλίου.

Για το ζήτημα με τις «θρησκευτικές ενδυμασίες» σε δημόσιους χώρους

Πάνω στο ζήτημα της δημόσιας ενδυμασίας, ο Γάλλος πρωθυπουργός πριν δύο εβδομάδες ενέκρινε την απαγόρευση του (ισλαμικού «μαγιώ») «μπουρκίνι» από Γάλλους Δημάρχους στις παραλίες. Μεταξύ άλλων επιχειρημάτων προέβαλαν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που έχει δημιουργηθεί και με τις τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις από άτομα προσκείμενα στο λεγόμενο ριζοσπαστικό Ισλάμ και τον ISIS.
Συνοπτικά η γνώμη μου για το εν λόγω θέμα είναι κωδικοποιημένη στα  παρακάτω πέντε σημεία: