«Το του κρείττονος ξυμφέρον»

 

Τις τελευταίες ημέρες, μεγάλο μέρος των συζητήσεων που αφορούν την επικαιρότητα στράφηκαν γύρω από τον περιβόητο νόμο 4339/2015 για τις τηλεοπτικές άδειες, καθώς και την απόφαση του ΣτΕ με μικρή(14-11) πλειοψηφία, η οποία θεώρησε αντιβαίνουσα προς το Σύνταγμα μία διάταξή του, την 2Α. Η θεωρηθήσα «αντισυνταγματική» διάταξη αυτή καθορίζει [πέραν της έναρξης της διαδικασίας, όπου ισχύει το αντίστροφο] την (μη-αιρετή) «ανεξάρτητη αρχή» του ΕΣΡ και όχι την (αιρετή) νομοθετική και εκτελεστική εξουσία ως αρμόδια για τον καθορισμό του αριθμού των αδειών των τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας. Το θέμα αυτό ενείχε μια ασάφεια και δεν οριζόταν ρητώς, αλλά φαίνεται πως ήταν ζήτημα ερμηνείας και παραδοχής.

Μια περίληψη της κατάστασης

Περιεκτικός, εύστοχος, διαυγής στον υπερθετικό,

εύχομαι ολόψυχα ο Θεός να τον έχει καλά για τις μεγάλες αλήθειες που διατύπωσε

μέσα στην σφηκοφωλιά των ιδιωτικών καναλιών των διεφθαρμένων ελίτ.

Ο λόγος για τον ηθοποιό Κλέωνα Γρηγοριάδη σε χθεσινή παρουσία του στο Μέγα:

Για την συνέντευξη του συγγραφέα Ν. Πλάτη ή «η τέλεια αγάπη βάλλει έξω τον φόβο»

Λοιπόν, παλαιότερα κανείς μπορούσε να διαβάσει, κανονικά ή λάθρα, εφημερίδες και έντυπα όπου ανέπτυσσαν απόψεις άνθρωποι όπως ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Φώτης Κόντογλου, ο Κλέων Παράσχος, ο Ευάγγελος Παπανούτσος κ.π.ά. Επίσης, όσοι γίνονταν συγγραφείς είχαν κατά κανόνα μια ορισμένη πάραπάνω γνώση, ήταν «επαΐοντες» -που έλεγε και ο Σωκράτης- εν τινί μέτρω. Σήμερα, απεναντίας, παρά το ότι υπάρχουν θαυμάσιες «πένες», διαβάζουμε και μάλιστα διαβάζουμε ως σπουδαίους ή και εναλλακτικούς ανθρώπους που απλώς αραδιάζουν αφόρητες επιπολαιότητες. Το θέμα ΔΕΝ είναι να είσαι γραμματιζούμενος, το θέμα είναι να μην είσαι προκατειλημμένος και εμπαθής· διότι «έξυπνος είναι αυτός που δεν έχει πάθη». Πάθη που τον σέρνουν από την μύτη, παθ-ητικά…

O Ευγένιος Βούλγαρις και ο επιστημονισμός

Ο Ευγένιος Βούλγαρις υπήρξε από τους κυριότερους διδασκάλους στην Αθωνιάδα σχολή. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που φοίτησε εκεί επί δεκαετία τον είχε ως δάσκαλο.

Έχει ειπωθεί ότι κράτησε από τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό ό,τι ήταν ανώτερο, αληθινό και βιώσιμο, δηλαδή την επιστήμη.

Παναγία: Μητέρα, Παρθένος, και τα δυο..;

Ως γνωστόν, οι προτεστάντες, που την αποκαλούν απλώς «Μαρία»(!), τονίζουν την μητρότητα. Κάποιοι άλλοι υπερτονίζουν ίσως την παρθενία, και ειδικότερα την «βιολογική παρθενία». Οι Πατέρες, από όσο λίγο ξέρω, λένε ότι ο Θεός ήθελε να τιμήσει αμφότερα με αυτόν τον τρόπο της γέννησης του Χριστού.

Στους ναούς ακούμε «εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες». Σημαντικό, όμως, είναι ότι η αειπαρθενία αυτή, η «μετά τόκον παρθενία», έχει να κάνει και με το βασικό νόημα της λέξης, που είναι η «μνήστευση του Θεού»· με άλλα λόγια, η Παναγία δεν βρίσκεται σε εθελούσια υποχρέωση να υπακούει κανέναν άλλον που πιθανόν να την έβγαζε από τον δρόμο του Θεού, άρα παραμένει παρά τω Θεώ δια βίου και παρά την μητρότητα, δηλαδή παρθένος, αειπάρθενος. Αυτό νομίζω ότι αναφέρει και ο Άγιος Νεκτάριος στο σχετικό κείμενό του για την «Υπεραγία Θεοτόκο»…

Ποιος είναι αυτός ο Μπρέιβικ;

Λοιπόν, αυτές τις ημέρες υπήρξαν ποικίλες τοποθετήσεις για το γεγονός της αναίρεσης 93 ανθρώπων από τον Νορβηγό Αν. Μπρέιβικ σε κατασκήνωση νέων του εργατικού κόμματος… Θα προσπαθήσουμε παρακάτω να καταγράψουμε μερικές:
1)Ήταν Μασώνος που ήθελε να σώσει την Χριστιανοσύνη που έχει όλη η Ευρώπη κοινή, ως γνωστόν, στον ρου της Ιστορίας
2)Ήταν Ναΐτης Ιππότης που ανήκε και συμμετείχε επιβεβαιωμένα στην σχετική Στοά -όχι δεν ήταν η Thule Gesellschaft- που πάλευε όμως για την Χριστιανική Ευρώπη
3)Ήταν ακροδεξιός-νεοναζιστής και ταυτόχρονα άκρως φιλοσιωνιστής που πάλευε ενάντια στην ισλαμομαρξιστική συνωμοσία που προωθούσε το αντίστοιχο κυβερνών κόμμα-ΠΑΣΟΚ(Εργατικό Κόμμα- πρβλ. και το New Labour Party στην Αγγλία) της Νορβηγίας
4)Είναι Νορβηγός και ταυτοχρόνως «ελληναράς»· που έπαιζε πολλά βιντεοπαιχνίδια με sniping και, ακόμη, έκανε τρελίτσες, απερισκεψίες.

Κρούγκμαν versus «Καθημερινή» για την Ευρώπη/Ευρώ

Δεν γίναμε ακόμη "σοβαροί Ευρωπαίοι"

Ίσως τελικά να είναι γραφτό μας να έχουμε τέτοιους ευυπόληπτους γραφείς σε αυτόν τον τόπο· ένας εξ αυτών λέει και, για να θυμηθώ το πώς το είχε πει -ηλιθίως ή με κάποια κακεντρέχεια- η Σιμόν ντε Μπουβουάρ (στο «η σκέψη της Δεξιάς σήμερα» ήταν) για ένα ρητό του Σατωμπριάν, επιπλέον δείχνει να το πιστεύει, να το λέει σοβαρά :

Ίσως τελικά να είναι γραφτό μας να χρεοκοπήσουμε. Υπάρχουν στιγμές που διαισθάνεται κανείς πως η άτυπη συμμαχία των δυνάμεων που μας ωθούν σε αυτή την κατεύθυνση είναι πολύ ισχυρή και δεν παλεύεται. Αρχικώς επρόκειτο για μια ετερόκλητη συμμαχία που περιελάμβανε: αντιευρωπαϊκά στοιχεία από την Αριστερά έως τα πολύ αντιδραστικά στοιχεία της Εκκλησίας, το βαθύ συνδικαλιστικό κράτος που δίνει μάχη για τη διατήρηση ενός μη βιώσιμου στάτους κβο, πολιτικούς που δεν θέλουν να είναι πολιτικοί χωρίς χρήμα ή δουλειές για να μοιράσουν, μέσα ενημέρωσης τα οποία λαϊκίζουν φρικτά επειδή κάποιος που λαϊκίζει περισσότερο τους κέρδισε τρία βράδια σε τηλεθέαση, χρεοκοπημένους επιχειρηματίες που θέλουν είτε να κρύψουν τη δική τους χρεοκοπία μέσα στο γενικό κακό είτε να μας αγοράσουν φτηνά με όσα (κλεμμένα) έβγαλαν έξω, 50άρηδες συνταξιούχους ΔΕΚΟ ή 60άρες άγαμες κόρες που παίρνουν σύνταξη ενάντια σε κάθε λογική.

Αυτοί αρχικώς. Τώρα, όμως, προσετέθησαν κατά τον σοφό γράφοντα και άλλοι, που παραταύτα οφείλονται στα «τραγικά λάθη της κυβέρνησης» :

α) οι άνεργοι

β)μια μεσαία τάξη που έχει δουλέψει σκληρά και έχει ματώσει για να βάλει τα παιδιά στα ιδιωτικά

Με όλα αυτά, όμως, τι συμβαίνει; Οι ξένοι ανησυχούν τόσο πολύ που έχουν πάρει πασατέμπο και οσονούπω θα φτάσουν στα όριά τους!!! Οι βρετανικές και οι γαλλικές τράπεζες δεν θα έχουν ούτε τον 300πλάσιο μισθό του μέσου να δώσουν στα ανώτατα διοικητικά στελέχη τους. Εμείς δε οι χαζοανατολίτες κινδυνεύουμε το φθινόπωρο να μας πετάξουν έξω από την Ευρώπη, που άλλωστε εκεί ωθούσαν έκπαλαι και τα πιο αντιευρωπαϊκά- αντιδραστικά στοιχεία της Εκκλησίας και η αντιευρωπαϊκή Αριστερά, κόντρα άλλωστε και στις προοδευτικές προτάσεις του γνωστού διανοητή Ν. Δήμου, καθώς και του αρνούμενου -λόγω της αχαριστίας μας- να αναλάβει την σωτηρία της χώρας αφού δεν προχωρούμε σε καθολικές αποκρατικοποιήσεις Αλ. Παπαδόπουλου· όλα αυτά σαν μην έφθανε η απώλεια του κου Σημίτη: αυτή είναι η Ελλάδα, όπως μας είπε και Εκείνος, αγαπητοί μου, και μην το αρνείσθε.

Όπου γενικότης εκεί και επιπολαιότης

Κι αυτό το έλεγε ο Παπαδιαμάντης, που ήξερε και δεν περίμενε από την γνώση του κτιστού και τις μεθόδους της(παρατήρηση, πείραμα που επαναλαμβάνεται κτλ.) που είχε να του αποκαλύψει γενικούς νόμους…

Αλλά όλοι εσείς οι «επαγγελματίες» γραφιάδες και παχυλά αμειβόμενοι -μήπως παρ’αξία; μήπως;.. -στα διάφορα φριπρές, στις διάφορες λάιφστάιλ φυλλάδες, αρχής γενομένης από το ΚΛΙΚ που σήμερα έχει εξαπλωθεί σαν την χολέρα και διαθέτει κάθε «σοβαρή» κατά τα άλλα εφημερίδα ένα τέτοιο(από την «Μακεδονία» ως την «Ελευθεροτυπία», με λαμπρές, θύραθεν, εξαιρέσεις λ.χ. τον Ριζοσπάστη και την Εστία, να πω και ένα καλό λόγο), μην χάσει το target-group και ταις πωλήσεις, νομίζετε ότι μπορείτε να βγάλετε γενικούς νόμους, κοινωνιολογικούς ας πούμε και ουσιαστικά, για το πώς φέρονται οι τάδε, τι θέλουν οι δείνα, τι πραγματικά σκέφτεται ο κύριος Άλφα -που λέει και ο Καρυωτάκης στις πρόζες του, συγκεκριμένα στην «Κάθαρσιν«-, τι αλήθεια θέλει να πει ο κύριος Βήτα.

Η σταύρωση των υποδομών κι’ η πασχαλινή δημοσιολογία

Και έτσι, λοιπόν, φτάσαμε με το ΔΝΤ αισίως στο σημείο της συζήτησης για την εκποίηση -πώληση «κοψοχρονιά» (διότι, καταλαβαίνετε, τώρα δεν μπορούμε να έχουμε και απαιτήσεις στο πώς θα μας θανατώσουν…) από την πολιτική εξουσία του τόπου των βασικότερων στοιχείων υποδομής, όπως τα λέμε και στα οικονομικά· ειδικότερα δε, της ΔΕΗ. Αλλά ιδού φως στο σκοτάδι: κάποιοι γενναίοι της κυβερνητικής παράταξης, διακινδυνεύουν να ξεπέσουν στην αφάνεια -χωρίς να τους καλούν πλέον ούτε στα δελτία και στις πρωινές εκπομπές, ώστε να διαφωτίζουν τον λαό, όπως κάποτε ο Φίχτε τους Γερμανούς με τις περίφημες επιστολές του που σκόπευαν να φέρουν σε αυτοσυνειδησία το γερμανικό έθνος. Και αυτοί οι γενναίοι μας, γαλουχημένοι σοσιαλιστικά άλλωστε οι ταλαίπωροι, ισχυρίζονται, πηγαίνοντας αξιοσημείωτα «κόντρα στο ρεύμα», ότι λ.χ. δεν πρέπει η κυβέρνηση να πέσει κάτω από το 51% των μετοχών της ΔΕΗ πουλώντας την. Έτσι, θα διατηρήσει τον έλεγχο, θα είναι οιονεί «διευθύνων σύμβουλος», όπως το λέμε για τις μετοχικές εταιρείες. Βεβαίως, μπορούμε να θυμηθούμε και να συμπεράνουμε ότι απλώς θα έχουμε και εδώ την «μέθοδο του σαλαμιού». Και παληότερα, σε άλλες δημόσιες επιχειρήσεις, η αποκρατικοποίηση έγινε σταδιακώς, και βέβαια το ποσοστό της διατήρησης του management (διότι το επικαθοριστικό είναι η σχετική πλειοψηφία, π.χ. 30% ή 25%, αν δεν υπάρχει άλλος μεγαλύτερος μέτοχος) έπιπτε και κατέπιπτε· τη βοηθεία αλλωστε και των σχετικών δημοσιογράφων που είχαν επιληφθεί του έργου της εκσυγχρονιστικής(-αναχρονιστικής) επιχειρηματολογίας.

Προϋπολογισμός θανάτου και αντενέργειες βίας, παρέμβαση «Ιεραρχίας» και ΜΜΕ

Είναι γεγονός πως ζούμε μέσα σε καιρούς και, μάλιστα, ανθρώπους για τους οποίους ισχύει ο στίχος του ποιητή, ελαφρώς παραλλαγμένος: «κοιμήθηκαν/μα δίχως να ξυπνήσουν/ύπνο στέρφο(=άγονο, χέρσο) από ονείρατα»… Οι προηγούμενες μέρες, μολαταύτα, ήσαν όντως από αυτές που συμβαίνουν πολλά και «ιστορικής σημασίας»… Συμβαίνουν πολλά και «τίποτα πια δεν μας σοκάρει», λόγω της καρδιακής ανεπάρκειάς μας, για την οποία μιλούσε ο π. Κάλλιστος Ware στο βιβλίο του για την οικολογία. Έτσι, λοιπόν, μετά την κατά κυριολεξία πρωτοφανή λαοθάλασσα της 15ης Δεκεμβρίου στις μεγάλες πόλεις, είχαμε τα γεγονότα «προπηλακισμού» του βουλευτή της αντιπολίτευσης Κ. Χατζηδάκη και την δημοσιοποίηση κειμένου της Διοικούσας Εκκλησίας (‘Μητροπολιτών’) που έφερε τον τίτλο, κάπως κληρικαλιστικό πράγματι, «η Εκκλησία απέναντι στην σύγχρονη κρίση». Όμολογουμένως, δεν είχα την πρόθεση να σας γράψω για αυτά, αλλά σχεδόν με αναγκάζουν οι ακριτομυθίες των(τινών) χρυσοπληρωμένων μεγαλοδημοσιογράφων μας των Αθηνών, αλλά και της «επαρχίας». Άυτοί οι άνθρωποι συνδιαμορφώνουν ήθος στον σύγχρονο άνθρωπο, είναι αιτία για τα αιτιατά του ναυαγίου που βλέπουμε κάθε μέρα, και βέβαια δεν πρόκειται να αρκεστούμε ούτε στον θρήνο ούτε , ακόμη, στην δέηση.