Μνήμη εκλογής Επτά Διακόνων

Άγ. Στέφανος ο Αρχιδιάκονος

Λέει το ευαγγέλιο της ημέρας:

«Σκεφτείτε, λοιπόν, αδελφοί, εφτά άντρες από εσάς με καλή μαρτυρία, πλήρεις Πνεύματος και σοφίας, τους οποίους θα καταστήσουμε για την ανάγκη αυτή,
ενώ εμείς θα επιμείνουμε καρτερικά στην προσευχή και στη διακονία του λόγου».
Και άρεσε ο λόγος μπροστά σε όλο το πλήθος, και εξέλεξαν το Στέφανο, άντρα πλήρη από πίστη και Πνεύμα Άγιο, και το Φίλιππο και τον Πρόχορο και το Νικάνορα και τον Τίμωνα και τον Παρμενά και το Νικόλαο, προσήλυτο Αντιοχέα,
τους οποίους έστησαν μπροστά στους αποστόλους και, αφού προσευχήθηκαν, επέθεσαν σ’ αυτούς τα χέρια.»

Μερικές παρατηρήσεις στα παραπάνω:

1)Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι οι Απόστολοι κάλεσαν όλο το εκκλησίασμα (άντρες και γυναίκες, αδιακρίτως, όπως επισημαίνουν οι Χρυσόστομος κ.ά.) να προβούν στην εκλογή των -κατά κάποιο τρόπο- πρώτων «Χριστιανών πολιτικών».
(Σε πλήρη αντίθεση με αυτά, η Ιεραρχία τη δεκαετία του 1930 είχε κυκλοφορήσει Εγκύκλιο με την απίστευτη άποψη πως η απόδοση ψήφου στις γυναίκες «είναι αντίθετη με την Αγ. Γραφή».)

Εκπαιδευτικό κίνημα 2006- 10 χρόνια μετά

Ο μεγάλος Χριστιανός καθηγητής πολιτικής επιστήμης και θεολόγος Ζακ Ελλύλ(1912-1994) στο κορυφαίο βιβλίο του με τίτλο «Η μεταμόρφωση του αστού» (ελλ. Μτφ. Εκδ. Νησίδες, 2008) κάνει μια εκπληκτικά εμπεριστατωμένη ανάλυση πάνω στο τι είναι ο αστός και τι το αστικό πνεύμα. Η βασική ιδέα που διατρέχει το βιβλίο είναι ότι δύο από τα θεμελιώδη γνωρίσματα της ιστορικής αστικής τάξης είναι τα εξής:

Α)το πρωτείο του ποιείν-πράττειν

Β)η προσοικείωση

Η «προσοικείωση» ως έννοια δεν είναι άλλο από τον προσεταιρισμό και την «αφομοίωση» κάθε «αντίπαλης» ιδέας, οσοδήποτε ξένης, που κατατείνει βέβαια στην εξουδετέρωσή της.
Από την άλλη, το πρωτείο του ποιείν-πράττειν είναι η η πρωτοκαθεδρία της «δράσης» σε αντίθεση, λ.χ., με την θεωρητική σκέψη. Και η δράση αφορά κυρίως τον ατομικό πλουτισμό, ως μέσο ή ως τελικό σκοπό. Ειδικότερα ο Ελλύλ αναφέρεται στο γεγονός ότι ο αστός δεν παραθεωρεί την αξία της γνώσης, αλλά μόνον εφόσον εντάσσεται στην παραπάνω δράση.

Παρά το ότι ο μεγάλος Έλληνας συγγραφέας Π. Κονδύλης διαμαρτυρόταν για την «καχεξία του αστικού στοιχείου στην νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία», όπως έγραφε, με μια ανησυχητικά παρόμοια, δηλ. αστική, αντίληψη περί γνώσης, μάθησης και παιδείας -που όμως πλέον απειλούσε να επικυριαρχήσει ολοκληρωτικά και θεσμικά στα Δημόσια Πανεπιστήμια- βρεθήκαμε πριν από δέκα χρόνια, τον Μάιο και Ιούνιο του 2006, όσοι ήμασταν τότε φοιτητές αλλά και μέρος του εκπαιδευτικού προσωπικού.

Αποσπάσματα από εκδήλωση παρουσίασης βιβλίου για τον άγ. Αλέξανδρο Σμορέλλ

Μια καταπληκτική εκδήλωση συνολικά, ξεχωριστή και με μεγάλο ενδιαφέρον νομίζω ότι έγινε την περασμένη Παρασκευή 22/05 στο αμφιθέατρο-πνευματικό κέντρο του Ι.Ν. Παναγίας Λαοδηγήτρίας, όπως διαφαίνεται και από τα αποσπάσματα των εισηγήσεων και παρεμβάσεων που μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω. Οι 3 συνολικά στον αριθμό κύριες εισηγήσεις κάλυψαν ένα πλήθος θεμάτων:

• Το νόημα της αγιότητας εν συγκρίσει προς την ζωή του νεομάρτυρα Αλέξανδρου Σμορέλλ
• Την ιστορία και ιδεολογία του Ναζισμού και τους λόγους επικράτησής του
• Τις ιδέες και την ιστορία της οργάνωσης του άγ. Αλέξανδρου, του «Λευκού Ρόδου»
• Την αντιχριστιανική διάσταση του Ναζισμού
• Την λεπτομερειακή καταγραφή του βίου και πολιτείας του νεομάρτυρα
• Το περιεχόμενο των φυλλαδίων του «Λευκού Ρόδου»
• Την βαθύτατη χριστιανική πίστη του άγ. Αλέξανδρου Σμορέλλ, αλλά και των υπόλοιπων μελών της οργάνωσης

Μια ελπιδοφόρα εκδήλωση

Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την περασμένη Τετάρτη 10/12 στο στέκι της αξιόλογης εφημερίδας «Δρόμος της Αριστεράς» μια πολύ ωραία εκδήλωση με θέμα «Θεολογία της απελευθέρωσης και σύγχρονη πολιτική συγκυρία». Εισηγητές ήταν οι Αν. Αργυρόπουλος, θεολόγος, Τρ. Σερμέτης, θεολόγος και φιλόλογος και ο Χρ. Λάσκος, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά την γνώμη μου, επρόκειτο για μια εκδήλωση εξόχως καλή και ελπιδοφόρα. Οι εισηγήσεις ήταν πολύ καλές και είχαν το σχετικά σπάνιο χαρακτηριστικό της ισορροπημένης προσέγγισης, αυτής που διαθέτει το θάρρος της γνώμης, αλλά και τον ανυπόκριτο σεβασμό προς τον συνομιλητή, είτε πρόκειται για Αριστερό είτε για Χριστιανό.

Τα γνωρίσματα του Χριστιανού πολιτικού (άρχοντα)

Στις μέρες μας γίνεται και δεν γίνεται λόγος για αυτό που λέμε «πολιτική θεολογία». Γίνεται, δηλαδή, αλλά επιπόλαια. Χριστιανός πολιτικός λογίζεται αυτός που δεν μιλάει ενάντια στην Διοικούσα Εκκλησία ή στο καθεστώς των σχέσεών της με το Κράτος, αυτός που προσποιείται τον ευσεβή, αυτός που έχει την πρωτοκαθεδρία σε ακολουθίες(εξόδιες, βαπτίσεις, δοξολογίες εθνικών εορτών, πάνδημες λιτανεύσεις κτλ), αυτός που πάει στην στρατιωτική παρέλαση κατά τις καθιερωμένες εθνικές εορτές κ.λπ.
Δυστυχώς για όλους μας, τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Παρακάτω σκέφτηκα να σας βάλω ένα απόσπασμα από ένα λόγο του αγ. Γρηγορίου, έγγαμου Επίσκοπου της πόλης της Νύσσας. Ο άγ. Γρηγόριος μιλάει για την μόλις τεθνηκυία βασίλισσα Πλακίλλα, σύζυγο του Θεοδοσίου. Αναλύει ειδικότερα γιατί η βασίλισσα Πλακίλλα προσδοκά πως θα αξιωθεί των «αιωνίων αγαθών» και γιατί συνεπώς να μην πολυστενοχωριούνται αυτοί που την αγαπούν, επειδή έφυγε από την ζωή αυτή…

Πανωλεθρίαμβοι και παρελάσεις

Είναι αρκετά χαρακτηριστικό της τρέχουσας πολιτικής και εκκλησιαστικής κατάστασης στην χώρα ότι ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς θριαμβολογεί εν μέσω της ερειπωμένης πολιτείας που έχουν παραγάγει οι πολιτικές που αποδέχεται μεταπρατικά ο ίδιος εδώ και δύο χρόνια και πλέον. Σε συνέντευξη που παραχώρησε σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα, επιμένει με προκλητικό τρόπο και πνεύμα πως οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, διότι θα βρει τους 180 βουλευτές που απαιτούνται για να μην πέσει η συγκυβέρνηση λόγω του ζητήματος της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας την Άνοιξη του 2015. Το ίδιο ισχύει με τα τραγικά κριτήρια και τις προτεραιότητες που έχει ο εκκλησιαστικός, ακόμη και πολιτικοποιημένος τρόπον τινά, χώρος.

Επιστολή ιεροκήρυκος αφορώσα εις Θεολογικόν Συνέδριον

Το ιστολόγιό μας έλαβε μιαν επιστολή λαϊκού ιεροκήρυκος, την οποία και δημοσιεύει ασχολίαστη. Απευθύνεται στους διοργανωτές του Θεολογικού Συνεδρίου «Εκκλησία και Αριστερά- για το οποίο ξαναμιλήσαμε από αυτή την θέση- και θίγει διάφορα ζητήματα συναφή, θα τα λέγαμε «πολιτικής θεολογίας». Εμείς σας προτρέπουμε να την διαβάσετε και τα σχόλια είναι δικά σας… :

Προσφιλείς μου,

αρχόμεθα τον λόγον τούτον θέλοντες να εκφράσωμεν τον πόνον της καρδίας ημών δια εν νεότευκτον και νεοπαγές συνέδριον, τιτλοφορούμενον -άκουσον!- «Εκκλησία και Αριστερά». Οι ιδρυταί του Συνεδρίου τούτου εξέλεξαν εν σύμβολον το οποίον σηματοδοτεί ιδέας ανατρεπτικάς. Ιδέας αι οποίαι ενθυμίζουν την ιδεολογίαν -διατί να το το κρύψωμεν- του Συμμοριτισμού και του αναρχοκομμουνισμού. Αι ιδέαι δε αύται, περιττόν να το είπωμεν, δεν είναι εθνικαί μηδέ και πατριωτικαί.

Αγκάθια εν όψει εκλογών

Όσο προσεγγίζουμε τις επόμενες εκλογές, τόσο έρχεται στο φως κάτι στο οποίο αναφερόμασταν και την περασμένη φορά. Αυτό είναι η ασόβαρή μας στάση ως «στρατευομένης Εκκλησίας» απέναντι στα κοινωνικοπολιτικά θέματα. Ο π. Επιφάνιος στο εκεί αναφερθέν άρθρο(σσ. 484-487, «Άρθρα, μελέται, επιστολαί, εκδ. β’, 1986) κυρίως την καταλογίζει σε ένα απλοϊκό «αντικομμουνισμό» και σε μια αποφυγή ως το ’80 των συντηρητικών να πολεμήσουν ευθέως τον Χριστό και την Εκκλησία με τα λόγια. Εδώ θα σταθούμε ειδικά στο παρακάτω κείμενο. Δεύτερον, θα προσπαθήσουμε

Γεώργιος Τυπάλδος- Ιακωβάτος

να επαναλάβουμε κάτι που είχε κάνει και ο Ν. Ψαρουδάκης λίγο μετά τις εκλογές του 1981(βλ. Ανοιχτή επιστολή προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, «Κείμενα και ντοκουμέντα», εκδ. Μήνυμα, σσ. 191-196) : θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε μία Αριστερή κυβέρνηση μακρυά από «πεπονόφλουδες» που πονηροί και κάπηλοι εχθροί της θα πάνε να της βάλουν. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως θα προδώσει την ιδεολογία, αλλά και τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα της ακόμη.

Το φθαρμένο επαναστατικό χρώμα

Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων αποπέμπει Θεοδόσιο Μέγα

Ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας(1322- 1391;), που και ο ίδιος είχε ασκήσει πολιτική εξουσία, είχε γράψει θεόσοφα πως [Ο Χριστός στους πιστούς]«δεν τους χαρίζει απλώς τούτο ή εκείνο, αλλά τους χαρίζει την ίδια την εξουσία, το διάδημα[] (ενώ)οι άρχοντες του κόσμου, που και αν ακόμη τα δώσουν όλα στους υπηκόους, την εξουσία ούτε και στο όνειρό τους ανέχονται να την μοιραστούν μαζί τους».(Βλ. «Ο Ορθόδοξος δρόμος για την πολιτική εξουσία», Ν. Μπουγάτσου, εκδ. Αποστ. Διακονίας, οπισθόφυλλο)  Πόσο αληθινό είναι αυτό το συνάγουμε και από τις πιο πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις: οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος τώρα, που το κόμμα τους έχει τελικώς καταρρεύσει ποσοστιαία και αγγίξει το υποτετραπλάσιο περίπου του ποσοστού του στις εκλογές(12%), άρχισαν να μην ψηφίζουν μαζικώς τα ολέθρια, κινεζοποιητικά νομοσχέδια που φέρνει η κατειλημμένη από την Τρόικα κυβέρνηση. Τώρα που φαίνεται άμεσο και κατά κόσμον επονειδιστικό το τέλος ΤΩΝ ΙΔΊΩΝ, «ευαισθητοποιήθηκαν», διότι είναι, κατά το κοινώς λεγόμενο, «καμμένα χαρτιά».

π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος περί κομμουνισμού, ισότητας, δικαιοσύνης, χριστιανικής κοινωνικής διδασκαλίας

1. «Ου φιμώσεις βουν αλοώντα».[] Κατά γράμμα, βέβαια, για τα ζώα τα έλεγε αυτά ο Μωυσής. Κατά πνεύμα, όμως, όπως τονίζει ο απόστολος Παύλος(Α’ Κορ. 9, 9-10), γράφτηκαν για μας: Δεν μπορεί έναν άνθρωπο, που μας εργάζεται, να μη του δώσουμε όσα του είναι απαραίτητα, όσα χρειάζεται, όσα του ανήκουν. Αφού δεν επιτρέπεται ούτε το βόδι που αλωνίζει να το φιμώνουμε και να μη το αφήνουμε να φάη από το σιτάρι που αλωνίζει.

2.  Σήμερα, λοιπόν, ανακαλύφθηκε η ισότητα; Ο Μωυσής, 3500 χρόνια πριν, ενδιαφερόταν ακόμα και για τα ζώα. Αλλά δυστυχώς την Παλαιά Διαθήκη, που παραγγέλλει τέτοια πράγματα, την έχουμε κλειστή. Δεν διαβάζουμε την Αγία Γραφή ούτε εμείς οι Χριστιανοί, συγχωρέστε με για την έκφρασι, για να «βουλώνουμε» τα στόματα μερικών «έξυπνων».