Εκπαιδευτικό κίνημα 2006- 10 χρόνια μετά

Ο μεγάλος Χριστιανός καθηγητής πολιτικής επιστήμης και θεολόγος Ζακ Ελλύλ(1912-1994) στο κορυφαίο βιβλίο του με τίτλο «Η μεταμόρφωση του αστού» (ελλ. Μτφ. Εκδ. Νησίδες, 2008) κάνει μια εκπληκτικά εμπεριστατωμένη ανάλυση πάνω στο τι είναι ο αστός και τι το αστικό πνεύμα. Η βασική ιδέα που διατρέχει το βιβλίο είναι ότι δύο από τα θεμελιώδη γνωρίσματα της ιστορικής αστικής τάξης είναι τα εξής:

Α)το πρωτείο του ποιείν-πράττειν

Β)η προσοικείωση

Η «προσοικείωση» ως έννοια δεν είναι άλλο από τον προσεταιρισμό και την «αφομοίωση» κάθε «αντίπαλης» ιδέας, οσοδήποτε ξένης, που κατατείνει βέβαια στην εξουδετέρωσή της.
Από την άλλη, το πρωτείο του ποιείν-πράττειν είναι η η πρωτοκαθεδρία της «δράσης» σε αντίθεση, λ.χ., με την θεωρητική σκέψη. Και η δράση αφορά κυρίως τον ατομικό πλουτισμό, ως μέσο ή ως τελικό σκοπό. Ειδικότερα ο Ελλύλ αναφέρεται στο γεγονός ότι ο αστός δεν παραθεωρεί την αξία της γνώσης, αλλά μόνον εφόσον εντάσσεται στην παραπάνω δράση.

Παρά το ότι ο μεγάλος Έλληνας συγγραφέας Π. Κονδύλης διαμαρτυρόταν για την «καχεξία του αστικού στοιχείου στην νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία», όπως έγραφε, με μια ανησυχητικά παρόμοια, δηλ. αστική, αντίληψη περί γνώσης, μάθησης και παιδείας -που όμως πλέον απειλούσε να επικυριαρχήσει ολοκληρωτικά και θεσμικά στα Δημόσια Πανεπιστήμια- βρεθήκαμε πριν από δέκα χρόνια, τον Μάιο και Ιούνιο του 2006, όσοι ήμασταν τότε φοιτητές αλλά και μέρος του εκπαιδευτικού προσωπικού.

«Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης…»*

Ποιο είναι το νόημα του «πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε, πρόσθες κακὰ τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς» που ακούγεται στην Υμνογραφία κατά την Ακολουθία του  Νυμφίου (Μ. Δευτέρα και Τρίτη, Κυριακή Βαΐων); Μια εύστοχη απάντηση:

«Οι ισχυροί της γης, οι ένδοξοι της γης, είναι συνήθως άνθρωποι άδικοι. Και ο προφήτης, συμφώνως με την εξουσία, την οποία έχει, ως προφήτης του Θεού, ως «κεχρισμένος παρά Κυρίου», ζητάει από τον Θεό να τιμωρήση με αλλεπάλληλες τιμωρίες τους ισχυρούς της γης, για τις αδικίες που κάνουν κατά των απλών, πτωχών και αδυνάτων ανθρώπων. Δεν είναι κατάρα. Απλώς είναι απαίτησις δικαιοσύνης. Λέγει, λοιπόν: Κύριε, μην αφήνης τους αδίκους της γης, τους κριτές, να καταδυναστεύουν τους πτωχούς. Τιμώρησέ τους, για να συνέλθουν και να μην αδικούν.(…)

Η Εκκλησία το λέγει αυτό την Μεγάλη Εβδομάδα, επειδή ακριβώς εκείνες τις ημέρες η ανθρώπινη αδικία κορυφώνεται. Η αδικία των ισχυρών της γης, των Ρωμαίων, των Αρχιερέων, των Φαρισαίων, των Γραμματέων, φθάνει πλέον όχι σε ανθρωποκτονία, αλλά σε Θεοκτονία».

π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, «Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα», εκδ. Ι. Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνος, σελ. 214

 

Εύχομαι εκ βάθους καλή Μεγ. Εβδομάδα στους εκκλησιαστές φίλους του ιστολογίου!!! 🙂

 

 

*Ησ. 26, 15

Αποσπάσματα από εκδήλωση παρουσίασης βιβλίου για τον άγ. Αλέξανδρο Σμορέλλ

Μια καταπληκτική εκδήλωση συνολικά, ξεχωριστή και με μεγάλο ενδιαφέρον νομίζω ότι έγινε την περασμένη Παρασκευή 22/05 στο αμφιθέατρο-πνευματικό κέντρο του Ι.Ν. Παναγίας Λαοδηγήτρίας, όπως διαφαίνεται και από τα αποσπάσματα των εισηγήσεων και παρεμβάσεων που μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω. Οι 3 συνολικά στον αριθμό κύριες εισηγήσεις κάλυψαν ένα πλήθος θεμάτων:

• Το νόημα της αγιότητας εν συγκρίσει προς την ζωή του νεομάρτυρα Αλέξανδρου Σμορέλλ
• Την ιστορία και ιδεολογία του Ναζισμού και τους λόγους επικράτησής του
• Τις ιδέες και την ιστορία της οργάνωσης του άγ. Αλέξανδρου, του «Λευκού Ρόδου»
• Την αντιχριστιανική διάσταση του Ναζισμού
• Την λεπτομερειακή καταγραφή του βίου και πολιτείας του νεομάρτυρα
• Το περιεχόμενο των φυλλαδίων του «Λευκού Ρόδου»
• Την βαθύτατη χριστιανική πίστη του άγ. Αλέξανδρου Σμορέλλ, αλλά και των υπόλοιπων μελών της οργάνωσης

Μια ελπιδοφόρα εκδήλωση

Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την περασμένη Τετάρτη 10/12 στο στέκι της αξιόλογης εφημερίδας «Δρόμος της Αριστεράς» μια πολύ ωραία εκδήλωση με θέμα «Θεολογία της απελευθέρωσης και σύγχρονη πολιτική συγκυρία». Εισηγητές ήταν οι Αν. Αργυρόπουλος, θεολόγος, Τρ. Σερμέτης, θεολόγος και φιλόλογος και ο Χρ. Λάσκος, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά την γνώμη μου, επρόκειτο για μια εκδήλωση εξόχως καλή και ελπιδοφόρα. Οι εισηγήσεις ήταν πολύ καλές και είχαν το σχετικά σπάνιο χαρακτηριστικό της ισορροπημένης προσέγγισης, αυτής που διαθέτει το θάρρος της γνώμης, αλλά και τον ανυπόκριτο σεβασμό προς τον συνομιλητή, είτε πρόκειται για Αριστερό είτε για Χριστιανό.

Τα γνωρίσματα του Χριστιανού πολιτικού (άρχοντα)

Στις μέρες μας γίνεται και δεν γίνεται λόγος για αυτό που λέμε «πολιτική θεολογία». Γίνεται, δηλαδή, αλλά επιπόλαια. Χριστιανός πολιτικός λογίζεται αυτός που δεν μιλάει ενάντια στην Διοικούσα Εκκλησία ή στο καθεστώς των σχέσεών της με το Κράτος, αυτός που προσποιείται τον ευσεβή, αυτός που έχει την πρωτοκαθεδρία σε ακολουθίες(εξόδιες, βαπτίσεις, δοξολογίες εθνικών εορτών, πάνδημες λιτανεύσεις κτλ), αυτός που πάει στην στρατιωτική παρέλαση κατά τις καθιερωμένες εθνικές εορτές κ.λπ.
Δυστυχώς για όλους μας, τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Παρακάτω σκέφτηκα να σας βάλω ένα απόσπασμα από ένα λόγο του αγ. Γρηγορίου, έγγαμου Επίσκοπου της πόλης της Νύσσας. Ο άγ. Γρηγόριος μιλάει για την μόλις τεθνηκυία βασίλισσα Πλακίλλα, σύζυγο του Θεοδοσίου. Αναλύει ειδικότερα γιατί η βασίλισσα Πλακίλλα προσδοκά πως θα αξιωθεί των «αιωνίων αγαθών» και γιατί συνεπώς να μην πολυστενοχωριούνται αυτοί που την αγαπούν, επειδή έφυγε από την ζωή αυτή…

Πελιδνός ο παράφρων τύραννος

Έρχεται συχνά- πυκνά στον νου μου, όταν η συζήτηση πηγαίνει σε τέτοια θέματα° το είπε , περίπου έτσι, ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης.

“Τους τυραννικώς τοις τυράννοις αντιτασσομένους ανδρείους ηγησώμεθα(=ας θεωρήσουμε) και τυραννοκτόνους…”

Αν θυμάμαι δε καλά, το διάβασα κάποτε στην διδ. διατριβή του πρώην Σισανίου και Σιατίστης Αντωνίου…

Άλλωστε, όσοι διαβάζετε τακτικά το ιστολόγιο, το έχετε ξανασυναντήσει μάλλον, στο παρελθόν…

Πρέπει, για λόγους ισορροπίας, να αναφέρουμε ότι ο άγ. Ισίδωρος ερμηνεύει το γνωστό ειρηνιστικό χωρίο της προφητείας του Ησαΐα ως εξής: είναι, λέει, το κήρυγμα του Χριστού που εννοεί ο Προφήτης, το οποίο θα τιθασσεύσει τα φιλοπόλεμα έθνη° έτσι, τα αμυντήρια όργανα της κακίας θα μετατραπούν στα βιωφελή όργανα της γεωργίας.

Υπάρχει και ένα, βέβαια, εννοιολογικό πρόβλημα:

ποιος είναι ο τύραννος;

Και τι ακριβώς σημαίνει “τυραννικώς αντιτασσόμενοι”;

Τέλος, μήπως το ότι τους δίνουμε αξία σ’ αυτούς τους ανθρώπους συμβαίνει με μια επιφύλαξη ως προς κάποια ενδεχομένως χρησιμοποιούμενα μέσα..;

Αγκάθια εν όψει εκλογών

Όσο προσεγγίζουμε τις επόμενες εκλογές, τόσο έρχεται στο φως κάτι στο οποίο αναφερόμασταν και την περασμένη φορά. Αυτό είναι η ασόβαρή μας στάση ως «στρατευομένης Εκκλησίας» απέναντι στα κοινωνικοπολιτικά θέματα. Ο π. Επιφάνιος στο εκεί αναφερθέν άρθρο(σσ. 484-487, «Άρθρα, μελέται, επιστολαί, εκδ. β’, 1986) κυρίως την καταλογίζει σε ένα απλοϊκό «αντικομμουνισμό» και σε μια αποφυγή ως το ’80 των συντηρητικών να πολεμήσουν ευθέως τον Χριστό και την Εκκλησία με τα λόγια. Εδώ θα σταθούμε ειδικά στο παρακάτω κείμενο. Δεύτερον, θα προσπαθήσουμε

Γεώργιος Τυπάλδος- Ιακωβάτος

να επαναλάβουμε κάτι που είχε κάνει και ο Ν. Ψαρουδάκης λίγο μετά τις εκλογές του 1981(βλ. Ανοιχτή επιστολή προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, «Κείμενα και ντοκουμέντα», εκδ. Μήνυμα, σσ. 191-196) : θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε μία Αριστερή κυβέρνηση μακρυά από «πεπονόφλουδες» που πονηροί και κάπηλοι εχθροί της θα πάνε να της βάλουν. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως θα προδώσει την ιδεολογία, αλλά και τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα της ακόμη.

Το φθαρμένο επαναστατικό χρώμα

Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων αποπέμπει Θεοδόσιο Μέγα

Ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας(1322- 1391;), που και ο ίδιος είχε ασκήσει πολιτική εξουσία, είχε γράψει θεόσοφα πως [Ο Χριστός στους πιστούς]«δεν τους χαρίζει απλώς τούτο ή εκείνο, αλλά τους χαρίζει την ίδια την εξουσία, το διάδημα[] (ενώ)οι άρχοντες του κόσμου, που και αν ακόμη τα δώσουν όλα στους υπηκόους, την εξουσία ούτε και στο όνειρό τους ανέχονται να την μοιραστούν μαζί τους».(Βλ. «Ο Ορθόδοξος δρόμος για την πολιτική εξουσία», Ν. Μπουγάτσου, εκδ. Αποστ. Διακονίας, οπισθόφυλλο)  Πόσο αληθινό είναι αυτό το συνάγουμε και από τις πιο πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις: οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος τώρα, που το κόμμα τους έχει τελικώς καταρρεύσει ποσοστιαία και αγγίξει το υποτετραπλάσιο περίπου του ποσοστού του στις εκλογές(12%), άρχισαν να μην ψηφίζουν μαζικώς τα ολέθρια, κινεζοποιητικά νομοσχέδια που φέρνει η κατειλημμένη από την Τρόικα κυβέρνηση. Τώρα που φαίνεται άμεσο και κατά κόσμον επονειδιστικό το τέλος ΤΩΝ ΙΔΊΩΝ, «ευαισθητοποιήθηκαν», διότι είναι, κατά το κοινώς λεγόμενο, «καμμένα χαρτιά».

Σωτηρία εκ νέου- Νέα μαργαριτάρια στην ερειπωμένη πολιτεία

Ο μεγάλος πρωτογενής σωτήρ τούτης της πολύπαθης πατρίδας, δηλονότι o κ. Τόμσεν, «κάνει θραύση» με τις θαυμάσιες ρήσεις σοφίας των οποίων μας καθιστά κοινωνούς κάθε φορά. Ο σοφός τούτος ομιλητής και καθοριστής των οικονομικών μας στόχων, αλλά και, εμμέσως πλην σαφώς, των τρόπων δια των οποίων πρέπει αυτοί να επιτευχθούν, επανέλαβε τον ηράκλειο άθλο ξανά προ ημερών, στις 15 του τρέχοντος μηνός Δεκεμβρίου: είπε ο κ. Π. Τόμσεν, τοποτηρητής των πιστωτών μας και του Δ.Ν.Τ. -πλεονασμός- εν Ελλάδι, και εδήλωσε ότι «η Ελλάδα πρέπει να αντιμετωπίσει το ‘ταμπού’ των απολύσεων». Βεβαίως, αναρωτιέται κανείς πώς έμειναν τέτοια ταμπού, τέτοιες δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις μετά τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας. Κι όμως, αγαπητοί μου, κι όμως… η Ελλάδα έμεινε καχεκτική στην αφομοίωση της αστικής ιδεολογίας. Έτσι, έχει τέτοια μικροαστικά και ηθικολογικά ταμπού, όπως αυτό των απολύσεων. Ας δούμε, όμως, διεξοδικότερα τι εδήλωσε ο εκπρόσωπος της Τρόικα στην Ελλάδα, κατά την πρόσφατη επιθεώρησή του στην χώρα μας.

π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος περί κομμουνισμού, ισότητας, δικαιοσύνης, χριστιανικής κοινωνικής διδασκαλίας

1. «Ου φιμώσεις βουν αλοώντα».[] Κατά γράμμα, βέβαια, για τα ζώα τα έλεγε αυτά ο Μωυσής. Κατά πνεύμα, όμως, όπως τονίζει ο απόστολος Παύλος(Α’ Κορ. 9, 9-10), γράφτηκαν για μας: Δεν μπορεί έναν άνθρωπο, που μας εργάζεται, να μη του δώσουμε όσα του είναι απαραίτητα, όσα χρειάζεται, όσα του ανήκουν. Αφού δεν επιτρέπεται ούτε το βόδι που αλωνίζει να το φιμώνουμε και να μη το αφήνουμε να φάη από το σιτάρι που αλωνίζει.

2.  Σήμερα, λοιπόν, ανακαλύφθηκε η ισότητα; Ο Μωυσής, 3500 χρόνια πριν, ενδιαφερόταν ακόμα και για τα ζώα. Αλλά δυστυχώς την Παλαιά Διαθήκη, που παραγγέλλει τέτοια πράγματα, την έχουμε κλειστή. Δεν διαβάζουμε την Αγία Γραφή ούτε εμείς οι Χριστιανοί, συγχωρέστε με για την έκφρασι, για να «βουλώνουμε» τα στόματα μερικών «έξυπνων».