Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές έχει μαθευτεί το τραγικό δυστύχημα στη Λάρισα με τις αμαξοστοιχίες που συγκρούστηκαν. Το συμβάν έλαβε χώρα λίγο πριν τις 12 τα μεσάνυχτα της 1ης Μαρτίου, με σύγκρουση από τη μία μιας εμπορικής αμαξοστοιχίας και από την άλλη μιας επιβατικής αμαξοστοιχείας, με εκατοντάδες επιβάτες. Επρόκειτο συγκεκριμένα για την αμαξοστοιχία IC 62 της «Hellenic Train», με το γνωστό δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 350 επιβάτες της επιβατικής αμαξοστοιχίας αυτή τη στιγμή είναι που κυρίως βρίσκονται οι 29 νεκροί και 85 τραυματίες. Πληροφορίες που κυκλοφορούν μιλάνε για προβλήματα στη λειτουργία βασικών υποδομών για την δρομολόγηση των αμαξοστοιχιών: δηλαδή συστήματα τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης.
Δεν χρειάζεται να πούμε ότι η διαδικασία (εκ)πώλησης του ΟΣΕ υπήρξε μακρά και βασανιστική. Ο κ. Χατζηδάκης–αυτός που θα απελευθέρωνε την αγορά ενέργειας, για να… πέσουν οι τιμές- είχε παλαιότερα δηλώσει ανοήτως: «θα δίναμε τον ΟΣΕ ακόμη και για ένα ευρώ». Έτσι, σταδιακά, δρομολογήθηκε μία διαδικασία υποβάθμισης και απαξίωσης μιας σημαντικότατης δημόσιας εταιρείας, η οποία πωλήθηκε σε Ιταλούς επενδυτές τελικά κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στα χρόνια εκείνα ο ΟΣΕ πέρασε στο ΤΑΙΠΕΔ ως επί το πλείστον, παρ’ ότι υπήρξαν ορισμένες βασικές υποδομές που παρέμειναν κρατικές, οι οποίες ωστόσο αργότερα ξεπουλήθηκαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη (2020).
Η είδηση είναι γνωστή. Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αικ. Σακελλαροπούλου δήλωσε προχτές, στην επέτειο της αποκατάστασης της δημοκρατίας ότι: «ο λαϊκισμός ριζώνει στις αντιφάσεις και τις ανισότητες, αμφισβητώντας ανοικτά τις βασικές αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Υπονομεύει τη διάκριση των εξουσιών και την ισορροπία του πολιτεύματος. Τα θεσμικά αντίβαρα, όμως, είναι θεμέλια του Κράτους Δικαίου και δεν υποτάσσονται στις πλειοψηφίες και τους εφήμερους συσχετισμούς. Η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους». Ένας είναι ο εχθρός: ο λαϊκισμός, το έχουμε πει αυτό. Ο λαϊκισμός κατά τους «αντιλαϊκιστές» είναι πάντα έντονα αρνητικά προσημασμένος. Ο λαϊκισμός εδώ μάλιστα, προφανώς (μιλάμε για τη πτώση της Χούντας) και σχετίζεται απόλυτα με τη… Δικτατορία του Παπαδόπουλου και το χαρακτήρα της. Έχει ενδιαφέρον ότι ένας ξένος (Αμερικανός, πρώην αριστερός) συγγραφέας, σε ένα έργο του περί ιμπεριαλισμού και επανάστασης, ο David Horowitz, έβλεπε τη δικτατορία του Παπαδόπουλου ως αποτέλεσμα της αντίθεσης στον «εθνικισμό» και τον «δημοκρατισμό» (πρβλ. θέληση του λαού, λαϊκά συμφέροντα, λαϊκισμό) του Κέντρου, δηλαδή της Ενώσεως Κέντρου. (more…)
Τα λέγαμε και πέρσι τον Αύγουστο -και τα επαναλαμβάνουμε σήμερα που ο καύσωνας χτυπάει κόκκινο, κατακόκκινο- ότι το κυρίαρχο στρατηγικό αφήγημα της προσέλκυσης τουριστών αυτής της πολύπαθης πατρίδας ήταν για δεκαετίες και ακόμη είναι το 3S: Sun, Sea, Sand. Δηλαδή, λέμε στους ξένους: ελάτε στην Ελλάδα, για να απολαύσετε τον καυτό ήλιο, τη θάλασσα, την αμμουδιά.
-Θέλετε ταβερνάκι;
Έχουμε.
-Θέλετε σουβλάκι;
Έχουμε.
-Θέλετε μπιτσόμπαρα;
Έχουμε.
Μάλιστα, άλλοι, και off-the-record και επίσημα, επεκτείνουν το 3S, στην ευρύτερή του μορφή, το 4S ή το 5S (Sun, Sea, Sand, Sex, Spirits). Δηλαδή, σου λέει ο τάδε μεγαλοπαράγοντας (θα το πω όσο «ευπρεπέστερα» μπορώ, για να μη σας σοκάρω), οι τουρίστες έρχονται εδώ για να το ρίξουν έξω. Για να τα φορτώσουν όλα (όλαόμως) στον πετεινό, να πιουν μπέρμπον μπόμπες και να… «φάνε τα μούσμουλα» (που θά’ λεγε κι ο Θεοτοκάς) με όποι@ λάχει. Αυτοί κάνουν κραιπάλες, εμείς βγάζουμε φράγκα. Εσείς τι πρόβλημα έχετε;
Η ιστορία της νεότερης, μεταπαγανιστικής Ρωσίας ξεκινάει με τον εκχριστιανισμό του Πρίγκηπα Βλαδίμηρου του Μεγάλου (958-1015). Μετά το θανατό του Βλαδίμηρου, το βασίλειο διαμοιράστηκε από τον ίδιο σε τρία ίσα μέρη στους τρεις γιους του. Ο πρωτότοκος γιος του, Σβιάτοπολκ, έγινε κληρονομικώ δικαιώματι Πρίγκηπας του Κιέβου και αμέσως θέλησε να σφετεριστεί όλη τη ρωσική επικράτειας και να γίνει απόλυτος κυρίαρχος.
«Δεν υπάρχει τίποτα που ένας πλοιοκτήτης θα κερδίσει από την Ελλάδα». Αυτό δήλωσε ο Πάνος Λασκαρίδης, υπερήλικας εφοπλιστής ελληνικής καταγωγής σε πορτογαλικό δημοσιογραφικό δίκτυο μεταξύ άλλων… πιπεράτων, που έχουν ως εξής:
«Αυτό πρέπει να το καταλάβετε καλά. Οι πλοιοκτήτες δεν χρειάζονται την ελληνική κυβέρνηση. Δεν χρειάζονται το υπουργείο. Δεν χρειάζονται την ΙΜΟ, δεν χρειάζονται τον πρωθυπουργό. Μπορούν να χέσουν πάνω στον πρωθυπουργό. Ο πρωθυπουργός για αυτούς δεν έχει καμία χρησιμότητα. Γιατί; Γιατί η ναυτιλία δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα. Δεν υπάρχει τίποτα που θα κερδίσει ένας πλοιοκτήτης από την Ελλάδα. Δεν υπάρχουν φορτία για την Ελλάδα, δεν υπάρχουν ναυλοσύμφωνα από την Ελλάδα, τίποτα στην Ελλάδα. Μόνο τα γραφεία τους είναι στην Ελλάδα. Το 80% των πλοίων τους είναι με ξένη σημαία. Δεν τους νοιάζει η ελληνική σημαία».
Είδαμε την επίθεση στο Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη από άτομα που βρίσκονταν και σπίλωσαν την εκδήλωση Μνήμης για την Ποντιακή Γενοκτονία. Από ό,τι φαίνεται, τα άτομα αυτά παρακινήθηκαν από υπερβάλλοντα ζήλο για τις ανόητες, άδικες και ανιστόρητες απόψεις που έχει διατυπώσει κατά διαστήματα ο υπέργηρος πλέον Δήμαρχος. «Δώστου εκεί να μάθει ο γελοίος ο προδότης», σου λέει.
Αν και γενικώς δεν επικροτώ την (έστω αντι-)βία ως λύση έναντι της βίας που ασκείται από τους θεσμούς ή τους πολιτικούς άρχοντες -διότι η άδικη αποστέρηση των αναγκαίων και του δίκαιου μισθού είναι μεγαλύτερη βία, όπως και να το κάνουμε, και μάλιστα εφάμιλλη του φόνου βάσει των Εκκλησιαστικών Κανόνων από μερικές άγριες φάπες που θα δοθούν μία φορά-, ξέρω πως η αντιβία έναντι άδικων και τυραννικών αρχόντων είναι σχεδόν νομοτελειακή. Έτσι ερμηνεύονται λ.χ. οι επιθέσεις κατά του -συμπαθούς κατά τα άλλα- Υπουργού της Κυβέρνησης Σαμαρά Κ. Χατζηδάκη παλαιότερα. Όμως, σε αυτή την περίπτωση, ο Μπουτάρης δεν είναι πολιτικός που εφαρμόζει ακραίως άδικες νεοφιλελεύθερες και μνημονιακές πολιτικές. Η επίθεση έγινε προφανώς λόγω του ότι ήταν ανεπιθύμητος σε κάποιους σε εκδήλωση για την Ποντιακή Γενοκτονία λόγω κατά βάση των προσωπικών απόψεών του περί του Κεμάλ και των Τούρκων.
Ως γνωστόν στο «εκκλησιαστικόν ρεπορτάζ», με πρόταση της Ιεραρχίας της Διοικούσας Εκκλησίας, εκόπησαν τρία τραγούδια, ένα του Διονύση Σαββόπουλου, ένα του Νικόλα Άσιμου κι ένα της ποπ-σταρ Ριάνα. Τα τρία αυτά κομμάτια, μαζί με ορισμένες γελοιογραφίες κ.λπ., θεωρήθηκε ότι είναι «άπρεπα» ή «αντιθρησκευτικά» για την μαθητιώσα νεολαία που θα τα διαβάσει και επομένως απορρίφθηκαν. Με βάση αυτήν την εξέλιξη, ο τραγουδοποιός Γιάννης Αγγελάκας (πρ. «Τρύπες») ζήτησε μετ’επιτάσεως να αφαιρεθεί το τραγούδι του με όνομα «Γιορτή» από το Ν.Π. του ΜτΘ, διότι «ακόμα και αν με εγκρίνουν αυτοί[=η Ιεραρχία], δεν τους εγκρίνω εγώ για αυτόν τον ρόλο».
Με αφορμή επίσης το θέμα αυτό, δύο αξιόλογα ιστολόγια από όσα μιλούν για ζητήματα περί την πίστη (διότι, πιστέψτε με, διαβάζουμε ΤΑ τέρατα κάθε τρεις και δύο…) , εδώ και εδώ προσέγγισαν με ενδιαφέροντα τρόπο ορισμένες πτυχές του θέματος. Στα παρακάτω θα δώσω τη δική μου «θεώρηση» στο θέμα υπό την μορφή σύντομων επισημάνσεων και παρατηρήσεων. Επίσης, θα προτείνω… κι ο ίδιος δύο τραγούδια για μελλοντικό νέο πρόγραμμα του ΜτΘ… (more…)
Προ ημερών μαθεύτηκε μέσω του χιώτικου site politischios.gr (μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο εδώ), ότι ο Μητροπολίτης Χίου Μάρκος μεταξύ άλλων λεγομένων του, είπε από άμβωνος ότι «δεν υπάρχουν πρόσφυγες, είναι όλοι λαθρομετανάστες». Το εν λόγω τοπικό site στο ρεπορτάζ του σχολιάζει τα λεγόμενα αυτά ως εξής: «Ακολουθώντας ακραία φρασεολογία και μεγαλοστομίες που θυμίζουν κατά πολύ τον Άνθιμο Θεσσαλονίκης και τον Αμβρόσιο Καλαβρύτων, ο Μητροπολίτης Χίου έχει πετύχει, να δημιουργήσει τέτοια σύγχυση και προβληματισμό στο μετριοπαθές ποίμνιο του και να αντιμετωπίζεται με εξαιρετική συστολή.» Την ίδια πορεία ακολούθησαν και sites που κινούνται στα πλαίσια όχι μόνο της ακροδεξιάς ή νεοναζιστικής ιδεολογίας, αλλά και σε αυτήν του «εθνικοθρησκευτικού ενθουσιασμού» και, ακόμη χειρότερα, του κατά δήλωση «ρωμιοσυνισμού».
Όλα αυτά, εάν πράγματι ειπώθηκαν έτσι όπως αναφέρει το ρεπορτάζ(έως τώρα δεν έχει υπάρξει επίσημη διάψευση), είναι εξαιρετικά θλιβερά. Εκπροσωπούν δε όχι την ελληνική παράδοση ή πολύ περισσότερο την χριστιανική μας ορθοδοξία, αλλά τους εν λόγω -στο προκείμενο θέμα- ψευδοδιδασκάλους.
Θα είχα όμως να κάνω και κάποιες πιο ειδικές παρατηρήσεις πάνω στα λεγόμενα του Μητροπολίτη Μάρκου και των συνοδοιπορούντων.
Όπως θα θυμάστε, πριν από δεκαπέντε ημέρες ακριβώς, είχε γίνει επεισοδιακή «παρέμβαση» ομάδας αναρχικών/αντιεξουσιαστών στον μητροπολιτικό Ναό της Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας. Στο ιστολόγιο αυτό είχαμε αναδημοσιεύσει την τοποθέτηση της «Χριστιανικής Δημοκρατίας» πάνω σε αυτό το ζήτημα- που μπορείτε να τη βρείτε εδώ. Σε συνέχεια αυτής της παρέμβασης, έγινε επίθεση από κάποιους στην Μονή Πετράκη στην Αθήνα, που είχε ως αποτέλεσμα το κάψιμο δύο αυτοκινήτων. Η ομάδα αυτή που συστήνεται ως «αμετανόητοι αναρχικοί» κυκλοφόρησε προκήρυξη(μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ), όπου εξηγεί τους λόγους που προέβη σε αυτή την επίθεση. Παρακάτω θα προσπαθήσω να «κριτικάρω» το περιεχόμενο αυτής της προκήρυξης.
Το άλλο ιστολόγιο: Χριστιανικό ροκ & μέταλ(click στην εικόνα)
Χριστιανικό πολιτικό ιδεώδες
'Όμως αυτό το κοινωνικό σύστημα της κοινοκτημοσύνης φυλάχθηκε στην Εκκλησία μέσω των αιώνων στην περιφέρειά της με τη στενή ή την ευρεία έννοια. ... Το σημαντικό είναι ότι η Εκκλησία δεν αρνήθηκε το πρωταρχικό της κοινωνικό ιδεώδες ούτε ποτέ με τη θέλησή της το παραβίασε και το κατέστρεψε.' (άγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επιστολή 231)
Ρομαντικό κίνημα
«...ο ρωμαντισμός του 1840 ήτο πολύ ορμητικός για να μη φέρη στην κατάχρηση. Έκανε κατάχρηση εικόνων, κατάχρηση επιθέτων, κατάχρηση λέξεων και σήμερα αν ακολουθάη κανείς τα ίχνη του, μεταχείρίζεται εικόνες, επίθετα και λέξεις που έχασαν την πρώτη των φρεσκάδα και που ηχούν κενά- γιατί ήχησαν πάρα πολύ. Ο ρωμαντισμός ήτανε ένα διαμάντι- αλλά ακατέργαστο. Σήμερα χρειάζεται να κατεργασθή κανείς το διαμάντι αυτό για να λάμψη αλλοιώτικα». (Κ. Ουράνης)
Έναντι του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, υπέρ των αδικουμένων και καταπιεζομένων
'Για να αγωνιστούμε κατά της αντιχριστιανικής προπαγάνδας και κατά του αθεϊσμού των εργατικών μαζών, είναι απαραίτητο να κοπούν τα δεσμά που ενώνουν το χριστιανισμό με τα συμφέροντα της κεφαλαιοκρατίας και το σύστημα του κοινωνικού αστισμού ... Ο Χριστιανισμός ... δεν μπορεί παρά να προστατεύσει τ' ανθρώπινα όντα, όταν αυτά καταδιώκονται, όταν καταπιέζονται, όταν τους αρνούνται τα δικαιώματά τους για τη ζωή και τη σωτηρία τους'. ("Ο Χριστιανισμός & το πρόβλημα του κομμουνισμού", σ. 48)
Πόλεμος κατά του διαρκούς Φαρισαϊσμού
"Το “αλοίμονο” το είπε ο Χριστός μονάχα στους Φαρισαίους και στον Ιούδα, μονάχα στους υποκριτές. Κι αυτός ο Αντίχριστος θε νάναι υποκριτής, αφού θα υποκρίνεται τον Χριστό. Και στον αιώνα, ανάμεσα στους αμαρτωλούς που θα λυπίζουνε τον Χριστό και θα τον τυραγνάνε, εκείνοι που θάναι οι πιο καταχθόνιοι γενίτσαροι θε νάναι οι υποκριτές.(...) Δεν θάναι μήτε οι άπιστοι μήτε οι οργισμένοι κι οι σκληροί, μήτε οι ειδωλολάτρες(...) Αυτοί που δεν έχουνε σπλάχνα μέσα τους, που τρώνε το δίκιο των άλλων και που θρέφονται από τα σκέλεθρα των άλλων, και που παχαίνουνε πίνοντας το αίμα τ’ ορφανού κ’ υποκρίνονται πως το προστατεύουνε βαστώντας στο χέρι τους το Ευαγγέλιο. Εκείνοι που θέλουνε να ρεζιλέψουνε τον Χριστό, ενώ μπορούσανε νάναι κακούργοι ίσιοι και καθαροί..." (Φώτης Κόντογλου, "“Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο εξηγημένον το κατά δύναμιν από τον Κόντογλου” )
Ο σκοτεινός ρομαντισμός στην παράδοσή μας
"Ο Κόντογλου θαύμαζε πολύ το έργο του Πόε ως εμφορούμενο από ένα «βαθύ, μεταφυσικό, θρησκευτικό» πνεύμα(...) Το έργο του Πόε, ο οποίος ήταν κι ο ίδιος πιστός Χριστιανός, διακρίνεται από την έντονη παρουσία του μυστηρίου, της υποβλητικότητας, του υπερφυσικού τρόμου και φρίκης, ανήκοντας σε μια παράδοση που θα μπορούσαμε να την πούμε «σκοτεινή ρομαντική»."
Εναντίον του «δεσποτισμού», του «γεροντισμού» κ.τ.ό.
"Αλλά εμείς οι Ορθόδοξοι απορρίπτουμε την αρχή του αλάθητου. Τούτο σημαίνει ότι παραδεχόμαστε πως η ηγεσία της Εκκλησίας μπορεί να κάμει λάθη. Και τα λάθη τα συζητούμε φανερά σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοσή μας, που είναι γνησιότατα και απαράβατα δημοκρατική. Τα σχολιάζουμε όχι σαν αντίπαλοι της Εκκλησίας, αλλά σαν μέλη της καλόπιστα και καλοπροαίρετα..." (Γ. Θεοτοκάς, "Η Ορθοδοξία στον καιρό μας", σελ. 58)
Συναίσθηση αποστολής[Nοβάλις(1772-1801)]
"Βρισκόμαστε σε αποστολή: είμαστε ε ν τ ε τ α λ μ έ ν ο ι για τη μορφοποίηση της Γης". ["Σκέψεις", σελ. 32]
Ελληνικότητα… ορισμένως
"...κι' όλ' αυτά χωρίς δουλοπρέπεια, χωρίς υπολογισμό, χωρίς συμφέρον, αλλά με μιαν απλότητα και μια φυσικότητα που μάγευε και που έκανε έναν από τους Γάλλους να μου πει, συνοψίζοντας τη γενική εντύπωση: -Ο ελληνικός λαός έχει έναν πολιτισμό που όλοι εμείς τον αγνοούμε: τον πολιτισμό της καρδιάς!" (Κώστας Ουράνης, "Μ 'ένα καραβάνι Γάλλων περιηγητών", "Δικοί μας και ξένοι ΙΙΙ", σελ.11, 1933)
Όχι στη «χαζοθεραπεία» της τηλοψίας
…ενάντια στην επικυριαρχία του «lifestyle» & της ποπ/trash κουλτούρας…
ΌΧΙ στην γερμανοκρατούμενη «Ευρώπη»!
ΌΧΙ στην νεοφιλελεύθερη/γερμανοκρατούμενη "Ευρώπη"-Ιχνηλάτηση εναλλακτικής οδού
Πνευματικότητα και ψυχιατρικές[Στάρετς Σέργιος Chevitch]
Κάθε πνευματικός πατέρας πρέπει να είναι ταυτόχρονα και ψυχίατρος. Κάθε ψυχική ασθένεια έχει στην βάση της πνευματικά προβλήματα. Η πνευματικότητα καλύπτει και περιλαμβάνει τα πάντα. Επομένως, μια πνευματική πράξη μπορεί να θεραπεύσει.
Καταγωγή του ορθολογιστικού αθεϊσμού (Ζάκ Ελλύλ)
"Ο καταστροφέας της πίστης με τον Λόγο/λογικό είναι ο αστός και μόνον ο αστός. Όλοι οι άλλοι είναι μιμητές του..."Ούτε Θεό ούτε αφέντη!"Σύνθημα των αναρχικών;Όχι δα, πολύ πιο πριν από αυτούς, είναι σύνθημα του αστού. Οι αναρχικοί είναι οι φοβιτσιάρηδες απόγονοι της αστικής τάξης."