Το δυστύχημα του ξεχαρβαλώματος του ΟΣΕ

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές έχει μαθευτεί το τραγικό δυστύχημα στη Λάρισα με τις αμαξοστοιχίες που συγκρούστηκαν. Το συμβάν έλαβε χώρα λίγο πριν τις 12 τα μεσάνυχτα της 1^ης Μαρτίου, με σύγκρουση από τη μία μιας εμπορικής αμαξοστοιχίας και από την άλλη μιας επιβατικής αμαξοστοιχείας, με εκατοντάδες επιβάτες. Επρόκειτο συγκεκριμένα για την αμαξοστοιχία IC 62 της «Hellenic Train», με το γνωστό δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 350 επιβάτες της επιβατικής αμαξοστοιχίας αυτή τη στιγμή είναι που κυρίως βρίσκονται οι 29 νεκροί και 85 τραυματίες. Πληροφορίες που κυκλοφορούν μιλάνε για προβλήματα στη λειτουργία βασικών υποδομών για την δρομολόγηση των αμαξοστοιχιών: δηλαδή συστήματα τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης.

Δεν χρειάζεται να πούμε ότι η διαδικασία (εκ)πώλησης του ΟΣΕ υπήρξε μακρά και βασανιστική. Ο κ. Χατζηδάκης–αυτός που θα απελευθέρωνε την αγορά ενέργειας, για να… πέσουν οι τιμές- είχε παλαιότερα δηλώσει ανοήτως: «θα δίναμε τον ΟΣΕ ακόμη και για ένα ευρώ». Έτσι, σταδιακά, δρομολογήθηκε μία διαδικασία υποβάθμισης και απαξίωσης μιας σημαντικότατης δημόσιας εταιρείας, η οποία πωλήθηκε σε Ιταλούς επενδυτές τελικά κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στα χρόνια εκείνα ο ΟΣΕ πέρασε στο ΤΑΙΠΕΔ ως επί το πλείστον, παρ’ ότι υπήρξαν ορισμένες βασικές υποδομές που παρέμειναν κρατικές, οι οποίες ωστόσο αργότερα ξεπουλήθηκαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη (2020).

 

Όταν πέρσι, επειδή λόγω… κανονικότερου χειμώνα είχε χιονίσει με τα γνωστά παρεπόμενα για την Αττική Οδό, ο ακραιφνής νεοφιλελεύθερος κ. Τζήμερος είχε πει τα εξής: «θεωρώ ότι το οδικό δίκτυο πρέπει να είναι 100% κρατικό και χωρίς διόδια! Αυτό ακριβώς το μοντέλο ισχύει στη Γερμανία και σε άλλες προηγμένες… καπιταλιστικές χώρες του κόσμου: ή δεν πληρώνεις καθόλου ή πληρώνεις ένα ετήσιο τέλος χρήσης, για κάποιες μέρες, αν είσαι τουρίστας ή για όλον τον χρόνο, ως μόνιμος κάτοικος. Κάτι παραπάνω ξέρουν οι κουτόφραγκοι. Στην Ελβετία, για παράδειγμα, η βινιέτα του 2022 ισχύει από 1 Δεκεμβρίου 2021 μέχρι 31 Ιανουαρίου του 2023 και κοστίζει 40 ελβετικά φράγκα (38,8 ευρώ), πολύ λιγότερο από όσο κοστίζει στην Ελλάδα να πας από Αθήνα στην Ηγουμενίτσα, για μία και μόνη φορά». Και είναι γεγονός ότι η εθνική οδός στη χώρα μας μόνο εθνική δεν είναι, αν σκεφτούμε ότι χρειάζεσαι μισό σχεδόν μεταμνημονιακό μισθό –χωρίς να υπολογίσουμε τα καύσιμα- για να πας από τη Μακεδονία στην Πελοπόννησο ή τη Στερεά Ελλάδα.

Αντίστοιχα, όμως, ισχύουν και για τους σιδηροδρόμους. Έχουμε ήδη σε παλαιότερο φύλλο μιλήσει για τη χαρακτηριστική αποτυχία της ιδιωτικοποίησης των περίφημων Βρετανικών Σιδηροδρόμων. Η ίδια η κυβέρνηση της Θάτσερ δεν τόλμησε να αγγίξει την εταιρεία (British Rail), για να έρθουν οι επίγονοι (Τζον Μέιτζορ) να το κάνουν. Ήταν τότε η εποχή που ήταν της μόδας να μιλάνε για τους ιδιώτες που θα «εξυγιάνουν» την κρατική ιδιοκτησία : η «βρυχώμενη» δεκαετία του ’90, όπως την περιέγραψε ο Τζόζεφ Στίγκλιτς στο ομώνυμο βιβλίο του. Η δεκαετία εκείνη πέρασε με τον κ. Σημίτη να εφαρμόζει ιδιωτικοποιήσεις και την «μόνη ρεαλιστική» πολιτική της μείωσης των μισθών (που, μην ξεχνάμε, καταπολεμά και τον… πληθωρισμό)  Δυστυχώς, ωστόσο, η τύχη των βρετανικών σιδηροδρόμων ήταν οικτρή μετά την ιδιωτικοποίησή τους, εφόσον, οι τιμές πολλαπλασιάστηκαν και η ποιότητα των υπηρεσιών υποβαθμίστηκε ριζικά. Ιστοσελίδα χαρακτήρισε πρόσφατη νομοθετική παρέμβαση του Μπόρις Τζόνσον: «το διαλυμένο δίκτυο σιδηροδρόμων της Βρετανίας πρόκειται να μεταφερθεί κάτω από κρατικό έλεγχο [λέει ο ίδιος]».

Αναμφίβολα στις τραγωδίες παίζουν ρόλο και τα πρόσωπα και οι θεσμοί. Όταν όμως οι θεσμοί έχουν ξεχαρβαλωθεί λόγω ιδιωτικοποιήσεων, τότε μύρια κακά έπονται…

Ετικέτες: σύγκρουση τρένων, Τέμπη, Χριστιανική Δημοκρατία, εφ. "Χριστιανική", ιδιωτικοποιήσεις, νεοφιλελευθερισμός