Πυρκαγιές και νέο απαρτχάιντ

Είναι γνωστό πως το ελληνικό στρατηγικό αφήγημα που οι αρμόδιες αρχές της χώρας μας προβάλλουν ως προς τον «πολιτισμό και τουρισμό» εδώ και χρόνια βασίζεται στο «ήλιος, θάλασσα κι αμμουδιά». Αυτό το αφήγημα μπορούμε να πούμε ότι ενσαρκώνεται σε δύο εκδοχές. Η μία εκδοχή είναι η ευγενέστερη. Για να καταλάβουμε τι σημαίνει Ελλάδα, πρέπει να ατενίσουμε για παράδειγμα, το Αιγαίο, διαβάζοντας το «Δυτικά της λύπης» του Ελύτη. Μια ελληνική αισθητική, που, για να θυμηθούμε τον κριτικό Ανδρέα Καραντώνη, παραπέμπει στο «απολλώνιο φως» των νησιών του Αιγαίου. Το στρατηγικό αφήγημα ωστόσο αυτό σε μια άλλη, περισσότερο ρεαλιστική, μορφή δεν παραπέμπει τόσο στο νησί του φωτός και του Φοίβου Απόλλωνα, τη Δήλο, όσο στη Μύκονο. Εκεί που κάνει εμφανίσεις το διεθνές τζετ-σετ και διάφοροι σελέμπριτιζ καπνίζοντας πούρα και κάνοντας «επιδεικτική κατανάλωση», όμοια με τους Βορειοευρωπαίους τουρίστες που συνωστίζονται στα μπιτς-μπαρ της Ρόδου. Είναι γνωστό άλλωστε πως και το όνειρο της Μπάρμπι ήταν το… «ονειρεμένο σπίτι στο Μαλιμπού». Εντούτοις, όλη αυτή η παρα θιν’ αλός αισθητική αναμφίβολα έχει και τις ομορφιές της.

Όμως, όπως η Πολιτεία της Καλιφόρνια (στην οποία ανήκει η φημισμένη παραλιακή κωμόπολη του Μαλιμπού) έχει βουνά όπως αυτά της Σάντα Μόνικα πολύ κοντά στις παραλίες, έτσι και η Ελλάδα. Εκτός από το Μάτι, τον παραθεριστικό οικισμό με τα σπίτια το ένα πάνω στο άλλο πάνω στους παραλιακούς δρόμους, υπάρχουν και τα δάση και τα βουνά. Υπάρχουν νομοί της χώρας οι οποίοι είναι κυρίως ορεινοί. Η Ήπειρος, ως γεωγραφικό διαμέρισμα, είναι κυρίως ορεινή. Νομοί όπως η Ευρυτανία είναι επίσης σχεδόν εξολοκλήρου ορεινοί και κρύβουν ομορφιές πιο «ψαγμένες» που δυστυχώς πολύ λίγοι Νεοέλληνες αξιώθηκαν ως τώρα να εκτιμήσουν ή/και να απολαύσουν. Από τους βίους των Πατέρων, μπορούμε να θυμηθούμε επίσης την ιστορία με τα βραχώδη βουνά του Πόντου, όπου ο Μέγας Βασίλειος, Έλληνας στην καταγωγή εν μέρει, προέτρεπε το φίλο του Γρηγόριο Θεολόγο να συμμονάσουν, ο οποίος και για αυτό τον λόγο τον είχε χαρακτηρίσει σε επιστολή του «ποιητή». Η ορεινή περιοχή του Πόντου (Ποντιακές Άλπεις κ.λπ.) είναι πράγματι επίσης τόσο εκτεταμένη που οι Πόντιοι Έλληνες αποκαλούνται «βουνίσιοι».

Όλα αυτά λέγονται με αφορμή τις πυρκαγιές σε σειρά από ορεινές περιοχές της χώρας. Είναι γεγονός πως στα δύο χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, αν και έσπευσαν να υλοποιήσουν ορισμένα από τα χειρότερα τμήματα του προγράμματός τους που αφορούν τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, δε φαίνεται να έχουν υλοποιηθεί οι πολυπληθείς προεκλογικές δεσμεύσεις που αφορούν την αντιπυρική προστασία. Σε αυτές περιλαμβάνονται αντιπυρικές ζώνες και δασικοί δρόμοι, συγκρότηση σώματος δασοκομμάντος, αύξηση των canadair, βελτιστοποίηση των αρμοδιοτήτων και του συντονισμού των φορέων που εμπλέκονται στην δασοπυρόσβεση υπό την Πολιτική Προστασία και άλλα. Δυστυχώς, η εικόνα που έδειξε η κυβέρνηση φάνηκε κάτω των περιστάσεων. Όσο διαρκούσε ακόμα η φονική φωτιά στο Μάτι, ως αντιπολίτευση, η Νέα Δημοκρατία είχε φροντίσει να αποδώσει «ακέραια» την ευθύνη για τις υλικές ζημίες και τα θύματα στους υπεύθυνους της τότε κυβέρνησης, αλλά σήμερα προβάλλει διάφορα ανόητα προσχήματα για τις δεκάδες χιλιάδες στρέμματα (πάνω από 60000) σε όλη τη χώρα που κάηκαν μαζί με σπίτια, καθώς και το… «επίτευγμα» ότι δεν υπήρξαν ανθρώπινες απώλειες.

Στο μεταξύ, η κυβέρνηση, μέσα από τα «παπαγαλάκια» των μίντια που ελέγχει (συγκρότημα Μαρινάκη, Αλαφούζου κ.ά.) και μέσα από τους «ειδικούς» των επιτροπών που επίσης ελέγχει εξευτελιστικά προβάλλει την ένταση του υγειονομικού διαχωρισμού, αυτού του νέας κοπής «απαρτχάιντ» έναντι των ανεμβολίαστων συμπολιτών μας, που είναι άνω του 50%. Άραγε «τοιούτος ημίν έπρεπεν αρχιερεύς»;

Ετικέτες: ήλιος, αμμουδιά, βουνό, εφ. "Χριστιανική", θάλασσα, λόγγος, ορεινή Ελλάδα