Μεταμνημόνιο και πυρκαγιές

Δύο πολιτικά γεγονότα κυριάρχησαν στην επικαιρότητα το διάστημα εκατέρωθεν του Δεκαπενταυγούστου. Πρώτο ήταν το γεγονός των φονικών πυρκαγιών στην Αττική, με τον αριθμό των ανθρώπινων θυμάτων να προσεγγίζει τα 96 με 25 επιπλέον να είναι αγνοούμενοι και με τις υλικές ζημιές ως αυτή τη στιγμή να μην έχουν υπολογιστεί με ακρίβεια.

Όπως φαίνεται να έχει διασταυρωθεί από διαφορετικές πηγές και από δεδομένα που προέρχονται από δορυφόρους, καταδεικνύεται η σχεδόν ταυτόχρονη έναρξη δεκατριών εστιών στην περιοχή της Κινέτας, σε γραμμική διάταξη. Αυτό που είναι σαφές από αυτά τα δεδομένα είναι πως δεν πρόκειται για τυχαίο γεγονός. Η εγκληματολογική έρευνα οφείλει να προχωρήσει σε βάθος και εύρος και να αποδοθούν απροσωπόληπτα οι ευθύνες στα πρόσωπα που ευθύνονται για αυτό το ασύλληπτων διαστάσεων έγκλημα σε βάρος κυρίως της ανθρώπινης ζωής αλλά και περιουσίας.

Ταυτόχρονα, σαφώς υπάρχουν ευθύνες και σε μέρος των αρμόδιων της δημοτικής ή και πολιτικής αρχής (χαρακτηριστική η περίπτωση της δημαρχίας Μαραθώνα), ενώ κυρίαρχο ρόλο φαίνεται πως διαδραματίζει ο χαρακτήρας των περιοχών αυτών, οι οποίες, για να παραφράσουμε τον ποιητή, «καρτέραγαν ένα εμπρηστή»: η άναρχη δόμηση, τα αυθαίρετα (που είχε προσδιορίσει σε ένα εκατομμύριο ο μοιραίος κ. Παπακωνσταντίνου το 2011), η εύφλεκτη φύση του πεύκου με την «εκρηκτική ύλη» που συνιστά το ρετσίνι (που είναι υδρογονάνθρακας, όπως το πετρέλαιο), το ακαθάριστο των δασών, η ανεπάρκεια των ζωνών πυροπροστασίας κ.π.ά. συνιστούν αίτια που αθροιζόμενα με την κακοβουλία του εμπρησμού, μερικού ή συνολικού, δίνουν τη συνολική εικόνα των αιτίων. Παράλληλα, οφείλουμε να σημειώσουμε και την κλιματική αλλαγή μέσα στους δυσμενείς όρους, εφόσον και σε άλλες χώρες (χαρακτηριστική η πυρκαγιά της Καλιφόρνια στις ΉΠΑ) επλήγησαν μέσα στο θέρος του ‘18 από παρόμοιας έκτασης φαινόμενα.

Μόλις προχθές ήταν και η επίσημη πρώτη της «μεταμνημονιακής περιόδου» για τη χώρα μας. Το πρόγραμμα του τελευταίου μνημονίου λήγει στις 20 Αυγούστου και ο πρωθυπουργός μετέβη στην Ιθάκη για διάγγελμα.
Άραγε φτάσαμε όμως στην Ιθάκη;

Η ανεργία στη χώρα ξεκίνησε να μειώνεται στο τέλος της καταστροφικής θητείας Σαμαρά, το 2014, βασισμένη σε αύξηση θέσεων part-time,  από το 28% που είχε φτάσει, σε 13 μήνες επί της κυβέρνησης του ίδιου. Η μείωση συνεχίστηκε με κάπως καλύτερα χαρακτηριστικά τύπου απασχόλησης από τις αρχές του ’15, αλλά και με σταθερή μείωση του πραγματικού μέσου μισθού (βλ. σύνολο οικονομικών στοιχείων στη σελίδα tradingeconomics.com). Βεβαίως μέρος της μείωσης οφείλεται ασφαλώς και στη μετανάστευση κάποιων εκατοντάδων χιλιάδων μέσα στην οκταετία των μνημονίων.

Κάποιοι διεθνείς τεχνοκράτες (Eurasia Group κ.ά.) θεωρούν ότι η συμφωνία για το χρέος δίνει κάποιο είδος ασφάλειας σε βραχυμεσοπρόθεσμο επίπεδο. Από την άλλη, εάν παρατηρήσει κανείς τις πληρωμές για τα επόμενα κρίσιμα χρόνια, δεν είναι σημαντικά χαμηλότερες από αυτές προ του ’18. Εδώ βρίσκεται και το σημείο-κλειδί: η ελληνική κυβέρνηση έκανε το μεγάλο λάθος να συμφωνήσει σε υπερμεγέθη πρωτογενή πλεονάσματα (που συμπεριλαμβάνουν τις πληρωμές για το χρέος στον υπολογισμό τους) 3,5% ως το ‘22. Με δεδομένη την απουσία ρήτρας ανάπτυξης, είναι βέβαιο ότι αυτή η δέσμευση θα καταδικάσει την σε μακροχρόνια ύφεση ελλαδική οικονομία σε εμβρυώδη μεγέθυνση, ενώ υπάρχει και το ενδεχόμενο, εάν προστεθούν και οι πελατειακές σχέσεις, η πολιτική διαφθορά κ.ά. στη συνέχεια, να επιστρέψουμε σε περαιτέρω ύφεση.

Συμπερασματικά, η καλύτερη μνημονιακή διαχείριση που υποσχέθηκαν οι πρώην αντιμνημονιακοί εταίροι εδώ δείχνει τα όριά της. Ταυτόχρονα, ο άταφος νεκρός του νεοφιλελευθερισμού συνεχίζει να απομυζά τις οικονομίες δια του γερμανικού ηγεμονισμού. Αυτά είναι που πρέπει να αντιπαλέψουν οι σοβαρές και συγκροτημένες αντιμνημονιακές δυνάμεις.

 

Σημ.: Αναδημοσιεύεται από το τρέχον φύλλο της εφ. «Χριστιανική» (φ.1015)

Ετικέτες: πρωτογενή πλεονάσματα, πυρκαγιές 2018, πληρωμές δανείων, Μάτι, Μάνδρα, μεταμνημονιακή εποπτεία