Τώρα που πλησιάζει η 28η, θα δούμε και θα παρακολουθήσουμε και πάλι διάφορα «αφιερώματα» ιστορικής μνήμης και τιμής στους ήρωες.Όλα αυτά είναι σωστά και απαραίτητα (διότι η δυναμική αντίσταση σε κάθε είδος τυράννου είναι επαινετέα), όμως σχεδόν κανείς από όλους αυτούς, ειδικά από όσους θεωρούν ότι μιλούν εξ ονόματος της ελληνικής παράδοσης ή πολύ περισσότερο της Ορθοδοξίας, δεν θα πει το κατ’ εμέ αυτονόητο:
Όσο κι αν είναι έσχατη ατιμία η κήρυξη ενός πολέμου όπως αυτού του Άξονα εναντίον του ελληνικού έθνους, ο πόλεμος, που καταλήγει ειδικά σε εκατόμβες νεκρών, είναι πάντοτε ήττα, ανεξαρτήτως της έκβασής του.
Επιπρόσθετα, όποιος τον βλέπει αντίθετα έχει απωλέσει κάτι πολύ σημαντικό από την ταυτότητά του την ορθόδοξη χριστιανική αλλά και την ελληνική.
Χαρακτηριστική είναι η απόφανση του (θεωρούμενου ως εθνικιστή από πολλούς και πάντως γενάρχη της Γενιάς του ’30) Γιώργου Θεοτοκά*, ο οποίος, μιλώντας για τον Γερμανό Καραβαγγέλη, Μητροπολίτη Καστοριάς και παραθέτοντας τον τρόπο που μιλούσε σε (αιχμαλώτους) Βούλγαρους Εξαρχικούς στα πλαίσια του Μακεδονικού Αγώνα (λέγοντάς τους ότι θα τους περάσουν όλους από μαχαίρι), συμπέραινε ότι η Εκκλησία στα χέρια του δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μέσο του εθνικού αγώνα και ότι συνεπώς είχε απωλέσει τη χριστιανικότητά της.
Ναι στον ηρωισμό και την αυτοθυσία, εφόσον αποβεί αναγκαία, όχι όμως στην χαιρεκακία και την αρειμάνια λατρεία των πολέμων και των θανατώσεων.
Ο Άγιος Γεώργιος χαρακτηριστικά θεωρείτο ότι ήταν πάντοτε αυτός που προάσπιζε τους αδίκως πολεμουμένους, σε αντίθεση με τον ειδωλολατρικό θεό του πολέμου Άρη, που πήγαινε στα πεδία των μαχών, για να ευφρανθεί από την αιματοχυσία του πολέμου.
*στα κείμενα που συναπαρτίζουν τον τόμο «Η Ορθοδοξία στον καιρό μας»
Ετικέτες: 28η Οκτωβρίου, πόλεμος 1940, Άρης, φόνοι εν πολέμω, Άγιος Γεώργιος, Γερμανός Καραβαγγέλης, Μακεδονικός Αγώνας
Σχολιάστε