Μήνυμα της Χριστιανικής Δημοκρατίας με αφορμή την επέτειο της Άλωσης

«Κάθε αδελφός κλωτσάει τον αδελφό και κάθε φίλος πορεύεται δόλια. Απομακρύνθηκε η ευσπλαγχνία, χάθηκε η συμπάθεια, έφθασε το μίσος, πολλαπλασιάσθηκε η ιταμότητα. Οι άρχοντες μας είναι άδικοι, οι επιστάτες είναι άρπαγες, οι δικαστές δωροδοκούνται…»

(Μοναχού Ιωσήφ Βρυεννίου, «Τίνες αἱ αἰτίαι τῶν καθ’ ἡμᾶς λυπηρῶν», Απόσπασμα)

Έτσι «διεκτραγωδεί» ο Ιωσήφ Βρυέννιος(+1431/8) λίγο πριν την Άλωση τα δεινά που θα οδηγούσαν στην οριστική κατάλυση του βυζαντινού κράτους, την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, που σήμερα συμπληρώνει 552 έτη.
Συμπληρωματικά, σύμφωνα με την διήγηση του αείμνηστου αρχ. Φιλόθεου Ζερβάκου, η συμφορά δεν αποσοβήθηκε εκ μέρους του Θεού με βάση τα λεγόμενα του Πατριάρχη της Άλωσης Γεωργίου Γεννάδιου Σχολάριου, διότι δεν υπήρχαν ούτε πέντε «ουκ ονόματι Χριστιανοί», παρά τις «μακρές προσευχές» και πληθωρικές εκδηλώσεις ευσέβειας εκ μέρους ορισμένων εκ των τελευταίων Αυτοκρατόρων.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ή Ρωμανία που ξεκίνησε την ζωή της με τη συμβολική μεταφορά της πρωτεύουσας από την Παλαιά στην Νέα Ρώμη το 330 μ.Χ., αν και συνιστούσε μετεξέλιξη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μας άφησε μια μεγάλη παρακαταθήκη και σπουδαία διδάγματα, πολλά εκ των οποίων, θαμμένα σε σωρούς από στερεότυπα κάθε προέλευσης, παραμένουν άγνωστα στους πολλούς:

-Θεσμούς κοινωνικής δικαιοσύνης, αυξημένης φορολόγησης των πλουσίων και εργώδους μέριμνας υπέρ των φτωχοτέρων και κοινωνικοοικονομικά αδυνατοτέρων

-Θεσμούς «κοινωνίας της αρχής»(Μ. Φώτιος) του αυτοκράτορα με τους πολίτες και εκλεκτορικά σώματα για την εκλογή νέου αυτοκράτορα

-Θεσμούς Κοινωνικού Κράτους(λ.χ. Πανδιδακτήριον Κωνσταντινουπόλεως, Σχολή Μαγναύρας)

-Το θεσπισμένο «δικαίωμα στην επανάσταση»(Th. Momsen) ενάντια στους άδικους, τυραννικούς και ευρύτερα ανάξιους πολιτικούς άρχοντες

-Θεσμούς συνεργασίας και διάκρισης εξουσιών ή συναλληλίας μεταξύ Πολιτείας-Εκκλησίας(Βασιλείας-Ιερωσύνης)

Η παρακμή της ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας συνδέεται άμεσα με την παραμέληση της προστασίας των μικρών και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων και τη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια μιας ολιγαρχίας,  που με τη σειρά της ευνόησε τη σταδιακή εκχώρηση του εμπορίου και των προσόδων του Κράτους στις ιταλικές πόλεις, με την ψευδαίσθηση ότι θα επιβίωνε αποκλειστικά στηριζόμενη στα μισθοφορικά στρατεύματα και ταυτόχρονα υποτασσόμενη στη Δύση.

Η ιστορική συγκυρία που ξεκίνησε πριν έξι χρόνια παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με την Άλωση και την εποχή που ακολούθησε. Αυτό καθιστά σήμερα τα συναφή ιστορικά διδάγματα ιδιαίτερα επίκαιρα, ώστε να κατορθωθεί η πλήρης αλλά και διαρκής αποδέσμευση από τις ξενικές επιτροπείες.

 

Πηγή: http://www.xristianiki.gr/anexartetes-enotetes/nea-apophaseis/khd-gia-ten-epeteio-tes-aloses.html

Ετικέτες: Άλωση, Ιωσήφ Βρυέννιος, Κοινωνικό Κράτος, Κοινωνική δικαιοσύνη, Πανδιδακτήριον, Φιλόθεος Ζερβάκος, Χριστιανική Δημοκρατία, δικαίωμα στην επανάσταση, κοινωνία αρχής