Μνήμη Αγ. Μαρτίνου της Τουρώνης

Άγιος Μαρτίνος της Τουρώνης

Σήμερα 12 Νοεμβρίου πριν από ακριβώς 1617 χρόνια ετελεύτησε ένας όχι και τόσο γνωστός σήμερα άγιος της ενωμένης Εκκλησίας του 4ου αιώνα μ.Χ., ο αγ. Μαρτίνος Επίσκοπος της Τουρώνης, δηλαδή της γαλλικής πόλης της Tours. Ο Άγιος Μαρτίνος αναγνωρίστηκε ως άγιος απόλυτα σωστά (σε αντίθεση με άλλες, πιο σύγχρονες περιπτώσεις, που ζήλεψαν τον Ρωμαιοκαθολικό τρόπο «αγιοκατάταξης») από την Διοίκηση της Εκκλησίας, εφόσον ενεργούσε και πολλά θαύματα τα οποία και του επέφεραν μια επιπλέον προσφώνηση: θαυματουργός(wonderworker).

Ο Άγιος Μαρτίνος είχε πατέρα στρατιωτικό και σε αυτήν την περίπτωση η ένταξη στο στράτευμα ήταν υποχρεωτική.
Ο ίδιος όμως δεν αρεσκόταν σε αυτήν την ζωή, την οποία θεωρούσε άλλωστε αντίθετη με τις επιταγές του Ευαγγελίου του Χριστού. (Για αυτό ο Ορθόδοξος μπλόγκερ khanya του έχει αποδώσει τον τίτλο του «προστάτη των αντιρρησιών συνείδησης», κάτι που πάντως σίγουρα ήταν ο ίδιος.) Έτσι αποφάσισε την παραίτησή του, η οποία έγινε με επεισοδιακό όπως και θαυματουργικό τρόπο. Άξιο μνείας, όπως και απορίας( ; ), είναι πώς ο Έλληνας συντάκτης σχετικού αγιολογικού βιβλίου, το οποίο και τυχαίνει να έχω και έχω διαβάσει(Γεωργίου Πιπεράκι, «Η εν Ορθοδοξία Ηνωμένη Ευρώπη») δεν έγραψε ουδεμία λέξη για αυτήν την πασίγνωστη πτυχή της ζωής του Αγ. Μαρτίνου, υπερθεματίζοντας μάλιστα υπέρ της στρατιωτικής ζωής, ότι δηλαδή δεν του ήταν εμπόδιο κάτι τέτοιο. Έχουμε συγκεκριμένες αγάπες στην σύγχρονη ελλαδική και όχι μόνο εκκλησία, αν μη τι άλλο…
Στο πολύ ενημερωτικό άρθρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής διαβάζουμε:

Η αποκήρυξη του σπαθιού του από τον Άγ. Μαρτίνο(ζωγραφικό έργο του Simone Martini)

«Ο Άγιος Μαρτίνος ο Ελεήμονας, Επίσκοπος της Τουρώνης, γεννήθηκε στην Σαβορία της Παννονίας(σημερινή Ουγγαρία) το 316. Εφόσον ο πατέρας του ήταν Ρωμαίος αξιωματούχος, ήταν επίσης υποχρεωμένος να υπηρετήσει στον στρατό. Ο Μαρτίνος το έκανε αυτό χωρίς τη θέλησή του, επειδή θεωρούσε τον εαυτό του ένα στρατιώτη του Χριστού, αν και ήταν ακόμη ένας κατηχούμενος.
Στις πύλες της πόλης Amiens, είδε ένα ζητιάνο να τρέμει από το δριμύ χειμερινό ψύχος, οπότε έκοψε τον μανδύα του στα δύο και έδωσε τον μισό στον ζητιάνο. Εκείνη την νύχτα, ο Κύριος Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε στον άγιο φορώντας τον μανδύα του Μαρτίνου. Άκουσε τον Σωτήρα να λέει στους αγγέλους που Τον περιέβαλλαν: «Ο Μαρτίνος είναι μόνο ένας κατηχούμενος, αλλά με έχει περιβάλει με αυτό το ένδυμα». Ο άγιος βαπτίστηκε σύντομα μετά από αυτό, και απρόθυμα παρέμεινε στον στρατό.
Δύο χρόνια έπειτα, οι βάρβαροι εισέβαλαν στην Γαλατία και ο Μαρτίνος ζήτησε άδεια να παραιτηθεί από την αποστολή του για λόγους πίστεως. Ο διοικητής του του χρέωσε δειλία. Ο Άγιος Μαρτίνος επέδειξε το κουράγιο του με το να σταθεί άοπλος στον πρώτη γραμμή της μάχης, εμπιστευόμενος την ισχύ του Σταυρού για να τον προστατεύσει. Την επόμενη ημέρα, οι βάρβαροι παραιτήθηκαν χωρίς μάχη, και στον Μαρτίνο επιτράπηκε να εγκαταλείψει τον στρατό».

Και επειδή πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται σε αυτά τα θέματα, ας τον παρακαλέσουμε να τους βοηθάει, όπως και να αποτρέπει τους πάντοτε αδελφοκτόνους πολέμους και μάλιστα τους φόνους που τελούνται εν αυτοίς…

Ετικέτες: πόλεμος, πολεμολατρεία, σπαθί, Άγιος Μαρτίνος, χριστιανικός πασιφισμός, Βία, αντιρρησίες συνείδησης