Σκελετοί στην ντουλάπα

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, έχει μαθευτεί δια μέσου των διαδικτυακών ΜΜΕ η ρήξη μεταξύ της κίνησης των 58 και του ΠΑΣΟΚ σε ό,τι αφορά τις επικείμενες ευρωεκλογές. Αποσύρεται από τον σχηματισμό, μαθαίνουμε, της «Ελιάς». Από ό,τι φαίνεται λοιπόν, απέτυχε η περιπόθητη, κατά μία αξιοπρόσεκτη γνώμη, για την εκλογική σωτηρία του ΠΑΣΟΚ συνεργασία με την «κίνηση των 58».

Ο σοβαρός αναγνώστης και ακροατής όλων αυτών των ειδήσεων και πραγμάτων σίγουρα διερωτάται τα εξής: Τι ακριβώς εκπροσωπεί ιδεολογικοπολιτικά η «κίνηση των 58»; Ποια η λαϊκή της υποστήριξη;  Για ποιον λόγο τυγχάνει τέτοιας απίθανης υπερπροβολής εκ μέρους συγκεκριμένων διαπλεκόμενων μιντιακών συγκροτημάτων;  Ποια η σχέση της ιδεολογίας της με την κυρίαρχη πολιτική ιδεολογία  όλων των περασμένων ετών και ειδικότερα των μνημονίων;

Πρώτα-πρώτα, οφείλουμε μια εκτίμηση που θα διαυγάσει και ξεκαθαρίσει τον χρονισμό της πρωτοβουλίας αυτής: η κίνηση αυτή επιχειρεί να επωφεληθεί από την ευκαιρία που παρουσιάζεται από το γεγονός του πλήρους ξεφουσκώματος του μνημονιακού ΠΑΣΟΚ. Επιχειρεί να φανεί ως μια νέα «Κεντροαριστερά» δηλαδή η οποία φιλοδοξεί να λάβει την θέση του. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι, σκέπτονται, ένα κόμμα της Αριστεράς. Ως τώρα δε, τα δύο μεγάλα κόμματα ανήκαν στην λεγόμενη Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά. Η ευκαιρία πασίδηλη.

Τα πρόσωπα που συμμετέχουν στην Κίνηση αυτή είναι πρόσωπα που ανήκουν σε ένα χώρο όμως ο οποίος πολύ μικρή σχέση έχει πολιτικά με τον «δημοκρατικό σοσιαλισμό», την αριστερά ή την κεντροαριστερά- ή το Κέντρο έστω.  Οι πολιτικές που θα ήθελε να εφαρμόσει αυτός ο ετερόκλιτος «χώρος» έχουν μία κοινή συνιστώσα, δηλαδή αυτό που αποκαλούμε νεοφιλελεύθερη πολιτική, παρά ο,τιδήποτε άλλο. Με κάποιες διακυμάνσεις έστω ελαφρώς «προοδευτικές», ο χώρος αυτός θα ήθελε να μας πείσει με την βοήθεια των πανίσχυρων κατά κόσμον προστατών και προωθητών του ότι μπορεί να υπάρξει «σοσιαλισμός με την βοήθεια του μηχανισμού της αγοράς», του τύπου που γνωρίσαμε από τον κ. Μπλερ στην Αγγλία μετά τον πολιτικό θάνατο της  μέντορός του μαντάμ Θάτσερ.

Τα πρόσωπα της κίνησης,  η όλη φρασεολογία όπως και τα σημαινόμενα αυτής της φρασεολογίας που χρησιμοποιείται είναι πολύ οικεία σε όσους παρακολουθούν τα πολιτικά τεκταινόμενα από την εποχή του κ. Σημίτη. Ο κ. Σημίτης εμφανίστηκε άλλωστε ως υποστηρικτής της Κίνησης ήδη και εμφανίζεται και στις συνάξεις αυτής. Οι ίδιες οι λέξεις φαίνεται να προέρχονται από τίτλους παρελθόντων βιβλίων του τέως πρωθυπουργού: καταγγελία του «εθνικολαϊκισμού», ένας άσαρκος και ασαφής «προοδευτισμός» και όλα τα άλλα που συνιστούν τον «προοδευτικό πόλο» των υποστηρικτών και συνεργατών του κ. Σημίτη.

Την ίδια στιγμή, υπάρχει ένας τεράστιος σωρός κινήσεων, πρωτοβουλιών, κομμάτων, κινημάτων που έχουν ένα ενδιαφέροντα, εσωτερικά συνεπή λόγο και εμφανώς αγαθές προθέσεις τα οποία «τρώει η μαρμάγκα» και το μαύρο σκοτάδι.

Δυστυχώς, «αυτή είναι η Ελλάδα»: οι έχοντες ισχυρές πλάτες, ακόμη και αν εκπροσωπούν το απόλυτο τίποτα, όπως είπε και το πολιτικό τέκνο του κ. Σημίτη (κατά τον ίδιο) κ. Λοβέρδος, χαίρουν δόξας και προβολής. Οι υπόλοιποι, οσοδήποτε αξιότεροι, μένουν στο μπαούλο.

Σημ.: Αναδημοσιεύεται από φύλλο εφ. «Χριστιανική» 912: http://www.xristianiki.gr

Ετικέτες: Κίνηση των 58, Κεντροαριστερά, Μπλερ, Σημίτης, εθνικολαϊκισμός, θατσερισμός, κεντροδεξιά, μιντιακή διαπλοκή, νεοσοσιαλισμός, νεοφιλελευθερισμός