Πελιδνός ο παράφρων τύραννος

Έρχεται συχνά- πυκνά στον νου μου, όταν η συζήτηση πηγαίνει σε τέτοια θέματα° το είπε , περίπου έτσι, ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης.

“Τους τυραννικώς τοις τυράννοις αντιτασσομένους ανδρείους ηγησώμεθα(=ας θεωρήσουμε) και τυραννοκτόνους…”

Αν θυμάμαι δε καλά, το διάβασα κάποτε στην διδ. διατριβή του πρώην Σισανίου και Σιατίστης Αντωνίου…

Άλλωστε, όσοι διαβάζετε τακτικά το ιστολόγιο, το έχετε ξανασυναντήσει μάλλον, στο παρελθόν…

Πρέπει, για λόγους ισορροπίας, να αναφέρουμε ότι ο άγ. Ισίδωρος ερμηνεύει το γνωστό ειρηνιστικό χωρίο της προφητείας του Ησαΐα ως εξής: είναι, λέει, το κήρυγμα του Χριστού που εννοεί ο Προφήτης, το οποίο θα τιθασσεύσει τα φιλοπόλεμα έθνη° έτσι, τα αμυντήρια όργανα της κακίας θα μετατραπούν στα βιωφελή όργανα της γεωργίας.

Υπάρχει και ένα, βέβαια, εννοιολογικό πρόβλημα:

ποιος είναι ο τύραννος;

Και τι ακριβώς σημαίνει “τυραννικώς αντιτασσόμενοι”;

Τέλος, μήπως το ότι τους δίνουμε αξία σ’ αυτούς τους ανθρώπους συμβαίνει με μια επιφύλαξη ως προς κάποια ενδεχομένως χρησιμοποιούμενα μέσα..;

Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα οπτική που παίρνουμε μέσα από κάποια λεπτομέρεια του έργου του Αλ. Παπαδιαμάντη. Ο Παπαδιαμάντης αναφέρεται σε κάποιο σημείο του έργου του σε κάποια αγιογραφία που υπάρχει σε ένα Ναό της Σκιάθου. Αυτός ο ναός αναφέρεται στο διήγημά του “Στον Χριστό στο κάστρο”. Και αυτή η αγιογραφία είναι του άγιου Μερκούριου(φωτό), ο οποίος φέρεται, με την ευλογία του Ουρανού, να καρφώνει τον “παράφρονα τύραννο” Ιουλιανό και να απαλλάσσει έτσι όλους από την τυραννία του και ιδίως τους Χριστιανούς, στους οποίους είχε απαγορέψει ακόμη και το διδάσκειν και διδάσκεσθαι στα κοσμικά σχολεία. Κάτι, δηλαδή, ανάλογο με το Ιδιώνυμο σύμφωνα με το οποίο όποιοι λογίζονταν ως “κουμουνιστές” απαγορευόταν να εργάζονται στο Δημόσιο.

Ο Παπαδιαμάντης, περιγράφοντας αυτή την αγιογραφία, λέει, λοιπόν, “πελιδνός ο παράφρων τύραννος”. Μαυροκίτρινος ο Ιουλιανός, που φέρεται να θανατώνει ο άγιος Μερκούριος.

Η κρίσιμη λεπτομέρεια είναι πως αυτή η αγιογραφία είναι κοπτικής τεχνοτροπίας. Τέτοιες άλλωστε εικόνες (ετερόδοξης -αιρετικής τεχνοτροπίας) υπάρχουν σε αρκετούς Ναούς° ειδικά θυμάται κανείς εκείνες τις παλιομοδίτικες ζωγραφιές του Χριστού που υπήρχαν και σε σχολικές αίθουσες. Τέτοιες εικόνες υπήρχαν σε ελάχιστους (κάτω απο 10) ναούς σε ολόκληρη την Ελλάδα, και ένας ήταν αυτός ο σκιαθίτικος.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Βάσει της εκκλησιαστικής μας παράδοσης και πνεύματος, δεν νοείται επανάσταση που βασίζεται και αντικειμενικό της σκοπό έχει θανάτους. Κάποτε, ο Χρήστος Μηλιόνης, ο μεγάλος κλεφταρματωλός της Άρτας που αναφέρει ο Παπαδιαμάντης στο ομώνυμο διήγημά του, επειδή ο τοπικός κατής, δηλ. δικαστής, αδίκησε κάποιον Ρωμιό που είχε απαχθεί η θυγατέρα του από κάποιον αγά της περιοχής, τον απήγαγε με σκοπό να του επιβάλει να λάβει την απόφαση για την οποία τοποθετήθηκε εκεί, δηλαδή η απόφαση να είναι δίκαιη. Τέτοιες μεθόδους χρησιμοποιούσε συχνά. Ο δε Παπαδιαμάντης τον αποκαλεί “αγαθό άνθρωπο”.

Ο καθ. Γ. Μαντζαρίδης λέει κάπου σωστότατα:

“…το μέτρο με το οποίο κρίνει ο Χριστιανισμός τον κόσμο και τα πράγματα του κόσμου είναι η Βασιλεία του Θεού. Γι ‘ αυτό η χριστιανική επανάσταση είναι η μεγαλύτερη και διαρκέστερη επανάσταση μέσα στον κόσμο. []Είναι η επανάσταση της αγάπης, η οποία περνάει μέσα από την προσπάθεια για άρση της κοινωνικής αδικίας και αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης.”( Θεσμός και χάρισμα, 2012, σελ. 130).

Για αυτό ακριβώς, επειδή πρόκειται για αγαπητική επανάσταση, λοιπόν, δεν μπορούν να λάβουν χώρα θανατώσεις ανθρώπων.

Αυτό όμως είναι ένα ζήτημα που αφορά την φύση της επανάστασης που καλούμαστε να κάνουμε.

Στις ημέρες μας, δυστυχώς, κατά κανόνα δεν υφίστανται επαναστάτες, άνθρωποι δηλαδή που να έχουν ζήλο να πολεμήσουν την ακούσια δυστυχία, καταπίεση, αδικία. Και σίγουρα φταίμε πολύ ως σύγχρονη Εκκλησία, διότι, ενώ κατορθώσαμε να …επινοήσουμε αμαρτήματα που δεν υπήρχαν ούτε στις συνειδήσεις μας ούτε στα Πατερικά συγγράμματα, αφήσαμε τα “βαρύτερα του νόμου” στο απυρόβλητο.

Και τούτο βέβαια δεν είναι αγάπη, εν η «όλος ο Νόμος και οι Προφήται κρέμανται» αλλά αδιαφορία…

Ετικέτες: "ένοπλη πάλη", "ατομική τρομοκρατία", σκοποί και μέσα, τυραννοκτονία, Βία, Ζήλος, Ιουλιανός, Χρήστος Μηλιόνης, άγιος Μερκούριος, αγάπη, επανάσταση αγάπης