Μικρό σχόλιο για τον κ. Β. Διαμαντόπουλο και τους καρναβαλισμούς

Διάβασα την ανταπάντηση του κ. Διαμαντόπουλου στις αιτιάσεις των Μητροπολιτών μας εδώ, της εν Ελλάδι Εκκλησίας…

…Παραθέτω ένα τμήμα της (την υπόλοιπη μπορείτε να την διαβάσετε εδώ ) :

«Όλα τα παραπάνω όντως συνιστούν μια διαφορετική αντίληψη περί πολιτισμού, σε αντίθεση  με το «δικό μου» πολιτισμό που χαρακτηρίζεται από την αποδοχή του διαφορετικού, τον σεβασμό στην  θρησκευτική, σεξουαλική, πολιτική επιλογή του καθενός -αρκεί αυτή να μην στρέφεται κατά του ανθρώπου- την ελευθερία έκφρασης της οποίας το απόγειο παραμένει η σάτιρα και ο αυτοσαρκασμός.»

Και έρχομαι να την σχολιάσω σύντομα στα παρακάτω…

1) Συμφωνώ απόλυτα στο ότι η αποδοχή της διαφορετικότητας μπορεί να συμπίπτει με την ανοχή της αποκήρυξης, της επιχειρηματολογίας εναντίον(εδώ δεν έχουμε κάτι τέτοιο), της σάτιρας(με την έννοια της ανακάλυψης και παρουσίασης -θεωρούμενων ως- κωμικών στοιχείων) ακόμη κάποιων στοιχείων των πρακτικών ή των πιστεύω των άλλων.

2)Οπωσδήποτε πολλοί άλλοι μπορεί να ντύνονται ιερείς στις καρναβαλικές εκδηλώσεις.

3)Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εν Ελλάδι Εκκλησία έχει υπάρξει επικριτική έντονα εναντίον του Καρναβάλου (ενώ κατά την γνώμη μου, υπάρχουν πάρα πολύ πιο αντιχριστιανικά στοιχεία στην κοινωνία μας, των οποίων η επίκριση μοιάζει επιτακτικότατη ανάγκη).

4)Αν η Εκκλησία της Ελλάδος θέλει να ασκήσει πολιτική εξουσία(λ.χ. να απαιτήσει την αποπομπή του από βουλευτή ή την αποκήρυξη των ενεργειών του), αυτό μοιάζει κάπως με τον Μεσαίωνα που ξέρουμε από την Δύση. Όχι πάντως το να έχει γνώμη προφανώς απέναντι στα πολιτικά δρώμενα.

ΌΜΩΣ:

κ. Διαμαντόπουλε,

υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ της ελεύθερης έκφρασης και της λοιδορίας, δηλαδή της (κακόβουλης και προσβλητικής) ειρωνείας των πιστεύω του άλλου.

Η τελευταία, έλεγε ο Ευγένιος Βούλγαρις στο έργο του «περί ανεξιθρησκείας»(φωτό), που επανεξέδωσε κάποτε και ο σύγχρονός μας σχεδόν(άγιος του 20ου αιώνα) άγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως, συνιστά ατόπημα που υπονομεύει την ανεξιθρησκεία…

η δε τελευταία, συνέχιζε, είναι «ζήλος μετ’ επιγνώσεως» και γνώρισμα ευλαβούς ψυχής, ανεξάρτητα αν (δεν) την έχουμε πολλοί από εμάς τους σύγχρονους «ευσεβείς Χριστιανούς»…

Ιδιαίτερα ο κ. Διαμαντόπουλος και οι συν αυτώ πρέπει να προσέξουν, διότι κινδυνεύουν να πέσουν στην παγίδα του μνημονιακού αντιπάλου/τέρατος, που «ως λέων ωρυόμενος «, προσπαθεί να βρει πατήματα, προκειμένου να τους κακολογήσει και συκοφαντήσει ακόμη.

Μέσα από γελοιωδέστατες θεωρίες και εξαίροντας … τον εαυτό του. Αυτό δηλαδή που στα εγγλέζικα λέγεται smear campaign, ήτοι, αλλιώς, εκστρατεία λάσπης…

Ετικέτες: Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, Ευγένιος Βούλγαρις, ΣυΡιζΑ, ανεξιθρησκεία, εκστρατεία λάσπης, ελεύθερη έκφραση