Επιτρέπεται από τους Αγίους και τους Ιερούς Κανόνες η στράτευση;(Μέρος 1ο)

Άγιος Μαρτίνος, στρατιώτης που, όταν έγινε Χριστιανός, έγινε «αντιρρησίας συνείδησης» και έκανε «αγία ανυπακοή» στον αυτοκράτορα

Όλοι ξέρουμε από την «επί του Όρους ομιλία» ότι «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι υιοί Θεού κληθήσονται». Δεύτερον δε, την απόκριση που έδωσε ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος σε ορισμένους «στρατευομένους»:

 ¹⁴ επηρωτων δε αυτον και στρατευομενοι λεγοντες και ημεις τι ποιησομεν και ειπεν προς αυτους μηδενα διασεισητε μηδε συκοφαντησητε και αρκεισθε τοις οψωνιοις υμων

Προσέξτε αυτό το «μηδένα διασείσητε». Σημαίνει περίπου: «μην χρησιμοποιήσετε καμία βία εναντίον κανενός»… (Στην αγγλική έκδοση της Κ.Δ. μεταφράζεται ως «Use no violence to any»).

Τρίτον, ο ίδιος ο Χριστός μας είχε πει στον Απόστολο Πέτρο την συγκλονιστική εκείνη κουβέντα, την στιγμή της σύλληψής Του:

«Πας ο λαβών μάχαιραν εν μαχαίρα αποθανείται». Με άλλα λόγια, καθένας που θα σηκώσει ξίφος θα πεθάνει από το ξίφος. Από αυτό και μόνο θα μπορούσε κανείς να καταλάβει ότι στην Ορθοδοξία σε αντίθεση με τις μεγάλες αιρέσεις της Δύσης και ειδικά τον Παπισμό δεν υπάρχει δίκαιος πόλεμος(δείτε εδώ σχετική ανάρτηση από το OrthodoxWiki ).

Βεβαίως, θα πει κανείς: για μια στιγμή, κ. Φιλαλήθη, πώς θα φυλάξουν την πατρίδα και τα ιερά και τα όσιά μας τα παλικάρια αυτά, εάν δεν «ασκήσουν βία σε κανένα»; Μα τι λέμε εδώ; Αν δεν ήθελαν βία, δεν θα έπρεπε να γίνουν μοναχοί και να αφιερωθούν;

(Το ερώτημα είναι λανθασμένο.) Λοιπόν,  αυτό το ζήτημα που θέτουμε πιο πάνω προσφέρεται προφανώς για «να ανάψουμε φωτιά», διότι οι θέσεις και οι απόψεις που έχουμε στην σημερινή «στρατευομένη Εκκλησία» είναι έως και διαμετρικά αντίθετες από αυτές των Πατέρων και της εκκλησιαστικής παράδοσης.

Ας ξεκινήσουμε με κάτι ap; που έχουμε πει και παλαιότερα και ωθεί προς την άλλη μεριά: ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς πράγματι λέγεται(από τον Πατρολόγο Στ. Παπαδόπουλο) πως ξεσήκωσε κατά τα Ορλωφικά(οπόταν και αναμενόταν ρωσική βοήθεια για την -έξωθεν- απελευθέρωση) τους κατοίκους της περιοχής του. (Για αυτόν τον λόγο, έλαβε προς καιρόν ένα, πιθανότατα τύποις, πατριαρχικό επιτίμιο.) Επίσης, ο Άγιος Σέργιος του Ράντονεζ, σύμφωνα με τον θρύλο, αλλά και πηγές από την Ρωσσία, δεν έδωσε ευλογία στον ευσεβή Πρίγκηπα Ντμίτρι, για να αντιπαραταχθεί απέναντι στον αρχηγό των Τατάρων, που είχαν καταστρέψει ολοσχερώς την Ρωσσία και τις εκκλησίες της, λόγω της κάκιστης πνευματικής κατάστασης και αποστασίας του λαού. Του έδωσε ΜΌΝΟΝ όταν τον ρώτησε και βεβαιώθηκε ότι είχε λάβει κάθε σχετικό μέτρο συμφιλίωσης μαζί του και ειδικά μέσω χορήγησης διαφόρων δώρων και μάλιστα μόνον στον ίδιο, κατά το «η εξουσία ουκ εική την μάχαιρα φορεί» και το «Οι άρχοντες υπέρ των αρχομένων αποθνήσκουν» του ι. Χρυσοστόμου. Βεβαίως, λέγεται ότι πρέπει κανείς να ακούει τον πρώτο λόγο που βγαίνει από το στόμα του (αγίου) πνευματικού. Παραταύτα, ο Πρίγκηπας νίκησε στην μάχη, όπως είχε προφητέψει ο Όσιος. Ο ένας μοναχός του Αγ. Σεργίου εκ των δύο που πήγαν μαζί του, ο οποίος είχε προγνωρίσει την νίκη του Πρίγκηπα Ντμίτρι, σκοτώθηκε κατά την πρώτη μάχη, μαζί με τον γιγάντιο αντίπαλό του σε μονομαχία με ακόντια…

Ετικέτες: πόλεμος, στράτευση, όσιος Σέργιος του Ράντονεζ, αντίρρηση συνείδησης, ορθοδοξία