Εάν πολυκομάς την κόμην σου…(Έκδοση β, διορθωμένη και επαυξημένη)

Άγιος Στέφανος ο πρωτομάρτυρας, εκλεγμένος «διάκονος των Τραπεζών»

Άγιος Αρτέμιος, Χριστιανός λαϊκός/στρατευμένος της Κωσταντίνειας περιόδου,  μεγαλομάρτυρας του Χριστού, θεωρούμενος και ως προστάτης από την Ελληνική Αστυνομία

Ένας λόγος που αποδεικνύει το σε πόσο τραγική και αξιοθρήνητη κατάσταση βρισκόμαστε ως «στρατευομένη Εκκλησία» είναι ακόμη το πόσο

α)δίνουμε τεράστια σημασία στην εξωτερική εμφάνιση,

β)είμαστε επηρεασμένοι από τελείως εξωγενή, κοσμικά ή αιρετικά πρότυπα

Παλαιότερα, αν θυμάστε, σε αυτό το ιστολόγιο, είχαμε αναφερθεί στα θέματα αυτά με την ανάρτηση με τίτλο «…παρά να μην τρώμε λάδι τις Τετάρτες» . Σήμερα, θα κάνουμε μια μικρή αναφορά στο ζήτημα της …κόμης. Βέβαια, θα πει κανείς «μα με τρίχες θα ασχολούμαστε τώρα;», αλλά το ζήτημα είναι ότι κάποιοι ενδοεκκλησιαστικοί άνθρωποι και μάλιστα «ζηλωτές ιερείς» το έχουν κάνει όχι μόνο μείζον σε βαθμό που το θεωρούν …κώλυμα Θείας Ευχαριστίας, αλλά με τελείως λανθασμένο τρόπο!!! Προσωπικά, μου φαίνεται ότι είναι σαν να συγχέουν την Εκκλησία και την Ενορία με …στρατώνες του βαυαρικού και μεταβαυαρικού προτύπου! Και λέω μεταβαυαρικού προτύπου, διότι, από ό,τι βλέπετε και παραπάνω, πολλοί -και ανάλογα πάντα με την ιδιαίτερη και ανεπανάληπτη προσωπικότητα του καθενός- Χριστιανοί στρατιώτες είχαν τελείως διαφορετικό και χριστοειδές παρουσιαστικό…
Λοιπόν, εν ολίγοις πολλά:  η Ιερά Παράδοση ορίζει αυστηρά ότι οι μοναχοί/ές, αφιερωμένοι/-ες, καθώς και οι ιερείς απαγορεύεται να κόβουν μαλλιά και γένια. Στο θέμα αυτό αναφέρεται και ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος στο πολυδιαβασμένο βιβλίο του «Υποθήκες», με κάποια αυστηρότητα. Αυτές οι παραδόσεις υπάρχουν και από την Παλαιά Διαθήκη και δη στο βιβλίο των «Αριθμών», για τους Ναζηραίους, που ήτανε ασκητές της περιόδου αυτής. Εκεί τα μακριά μαλλιά αναφέρονται ως γνώρισμα αγίου ανδρός.

Ο Απόστολος Παύλος, όμως, έχει γράψει και αυτός κάτι σχετικό με το θέμα αυτό, στην Α’ προς Κορινθίους, στο 11ο κεφάλαιο:

«η ουδε αυτη η φυσις διδασκει υμας οτι ανηρ μεν εαν κομα ατιμια αυτω εστιν»;

Εάν κομά ο άνδρας, λοιπόν, η φύση μας διδάσκει ότι είναι πράγμα άτιμο(=χωρίς τιμή, χωρίς αξία). Τι σημαίνει όμως κομά*; Προέρχεται ετυμολογικά  εκ του συνηρημένου ρήματος κομέω-κομώ με το οποίο είναι σε κάποιες περιπτώσεις λέξη με την ίδια σημασία, δηλ. ταυτόσημη, το οποίο σημαίνει φροντίζω, περιποιούμαι. (Αυτή είναι η ετυμολογική ρίζα.) Σκεφτείτε τις λέξεις νοσο-κομείο, γηρο-κομείο, δηλαδή μέρος όπου φροντίζονται οι γηραιοί, οι νοσούντες, οι πτωχοί κ.ά. Φροντίζω, περιποιούμαι και ειδικά την κόμη, που είναι κατ’εξοχήν αντικείμενο φροντίδας και περιποίησης. Αυτή ακριβώς η ερμηνεία είναι που σώζεται σε μεταγενέστερους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας(96ος κανόνας της 6ης Οικ. Συνόδου)  και όχι άλλη και δεν θα μπορούσε να είναι άλλη, διότι θα ερχόταν σε χίλιες συγκρούσεις με άλλα χωρία, άλλες παραδόσεις κ.λπ. (Όπου διαβάζουμε: “Αυτοί λοιπόν που στολίζουν και χτενίζουν τα μαλλιά τους προς ζημία όσων τους βλέπουν, που σημαίνει με πονηρά επινοημένα πλεξίματα[intertwinings], και με αυτόν τον τρόπο βάζουν ένα δόλωμα στον δρόμο των ασταθών ψυχών…” κ.λπ.)

Αυτό άλλωστε μας βοηθάει να κατανοήσουμε και βαθύτερα το χωρίο αυτό. Τι διδάσκει η φύση;

Α)Μας διδάσκει ότι γενικώς στην ώριμη ηλικία ο άνδρας χάνει μαλλιά, κάποια ή τα περισσότερα, σε αντίθεση προς την γυναίκα. Οπότε, προς τι η φροντίδα και η περιποίηση; (Στην Βιολογία, υπάρχουν τα του γονιδίου της φαλάκρας, που είναι αντιστοίχως επικρατές και υπολειπόμενο.)

Β)Ο Απόστολος Παύλος, στο παραπάνω χωρίο, δεν μιλάει για μια ορισμένη κατηγορία ανδρών, αλλά για όλους: μιλάει για όλους και κατ’εξοχήν για τους πιο αυστηρούς, όπως τους μοναχούς. Πράγματι, τα μαλλιά των μοναχών και των ιερέων είναι μακριά ακριβώς επειδή δεν τα κομάνε, είναι γενικώς, δηλαδή, αφρόντιστα.

Γ)Αλλά ξέρουμε ότι και ο ίδιος ο Απ. Παύλος είχε και απεικονίζεται σε όλες τις περιστάσεις με μακριά μαλλιά(για τα τεκμήρια, βλέπε στις πηγές). Και ο ίδιος ο Χριστός βέβαια το ίδιο. Και ο «μέγιστος των ανθρώπων» Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος το ίδιο. Και πάρα πολλά πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης το ίδιο. Και οι περισσότεροι Άγιοι το ίδιο, ακόμη, όπως είδαμε, και διάκονοι των τραπεζών και στρατιώτες  (δηλαδή προφανώς λαϊκοί).

Λοιπόν, νομίζω ότι τα παραπάνω ξεκαθαρίζουν επαρκώς το τοπίο. Στην Εκκλησία, έχουμε τελείως διαφορετικά κριτήρια από την Δικτατορία της Επταετίας, όπου, ως γνωστόν, κάτι τέτοιο ήταν …ποινικό αδίκημα. Αν θέλετε δε να δείτε πώς και πότε παρεισέφρυσαν αυτές οι απόψεις, σκεφτείτε δύο πρόσωπα: τον Αδαμάντιο Κοραή , Ορθόδοξο πλην λουθηροκαλβινίζοντα, και τον Κωνσταντίνο Οικονόμο τον εξ Οικονόμων, τι εκπροσωπεί ο καθένας και πότε έζησαν.

Τα σχόλια τα αφήνω σε εσάς, κατ’ιδίαν ή δημόσια…

*η λέξη κομάω, από όσο την έχω ψάξει ως τώρα, μπορεί να έχει τρεις σημασίες:  α)φροντίζω και περιποιούμαι (τα μαλλιά μου), β)αφήνω (δια βίου και χωρίς να τα ελαττώνω λιγάκι, σε περίπτωση που δημιουργείται σκανδαλισμός και φιλάρεσκη πρόκληση, όπως λένε και οι ψευδεπίγραφες Διαταγές των Αποστόλων) να γίνουν μακρυά,  γ)κάνω (πράγμα που συνδέεται πάλι με την περιποίηση) μπούκλες και κοτσιδάκια, πράγμα που ήταν -σε μια μορφή- στην εποχή του Απ. Παύλου παγανιστικό έθιμο. Σημασία έχει να δούμε ποια είναι η σωστή και η αρμόζουσα έννοια, έστω και αν οι μεταφρασμένες υπό του αειμνήστου Π. Τρεμπέλα Καινές Διαθήκες -και όσες  βασίστηκαν σε αυτήν- έχουν άλλη γενική απόδοση του κειμένου. Δεν πρέπει να μας προξενούν εντύπωση αυτά, αφού σε «Ορθόδοξες» δογματικές -όπως των Ανδρούτσου, Τρεμπέλα κ.ά.- πριν αυτήν του π. Ι. Ρωμανίδη, εμφανιζόταν αυτούσια η αιρετική ψευδοθεολογία του Ανσέλμου του Καντέρμπουρι για την «ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης»…

Σημείωση: Ιδιαιτέρως ευχαριστούμε τον χρήστη με το όνομα «ΓΡΦΤΞ!» για την γόνιμη αντιπαράθεση και επισήμανση μιας ανακρίβειας που οδήγησε σε περαιτέρω έρευνα  🙂

Ετικέτες: φροντίδα μαλλιών, Άγιος Αρτέμιος, Άγιος Στέφανος, Σαμψών, αφιερωμένοι, λαϊκοί, μακριά μαλλιά, μαλλιά, μιλιταρισμός, μοναχοί