Παναγία: Μητέρα, Παρθένος, και τα δυο..;

Ως γνωστόν, οι προτεστάντες, που την αποκαλούν απλώς «Μαρία»(!), τονίζουν την μητρότητα. Κάποιοι άλλοι υπερτονίζουν ίσως την παρθενία, και ειδικότερα την «βιολογική παρθενία». Οι Πατέρες, από όσο λίγο ξέρω, λένε ότι ο Θεός ήθελε να τιμήσει αμφότερα με αυτόν τον τρόπο της γέννησης του Χριστού.

Στους ναούς ακούμε «εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες». Σημαντικό, όμως, είναι ότι η αειπαρθενία αυτή, η «μετά τόκον παρθενία», έχει να κάνει και με το βασικό νόημα της λέξης, που είναι η «μνήστευση του Θεού»· με άλλα λόγια, η Παναγία δεν βρίσκεται σε εθελούσια υποχρέωση να υπακούει κανέναν άλλον που πιθανόν να την έβγαζε από τον δρόμο του Θεού, άρα παραμένει παρά τω Θεώ δια βίου και παρά την μητρότητα, δηλαδή παρθένος, αειπάρθενος. Αυτό νομίζω ότι αναφέρει και ο Άγιος Νεκτάριος στο σχετικό κείμενό του για την «Υπεραγία Θεοτόκο»…

Σίγουρο είναι δε ότι η δεύτερη ιδιότητα που αναφέρει η σχετική υμνογραφία, δηλαδή η αγνεία, δηλαδή η αγνότητα, είναι γνώρισμα της ψυχής· άλλωστε υπάρχουν σχετικά κείμενα μεγάλων ασκητών που το λένε. Αυτη η αγνότητα βρίσκεται σε διάφορα στάδια. Η Παναγία μάλλον ήταν στο ανώτατο, το τελειότερο στάδιο, στο στάδιο της πλήρους «απάθειας», όπως λίγοι Άγιοι ξέρουμε πως το έχουν κατακτήσει, αποδεδειγμένα.

Νομίζω, οπότε, ότι δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ των δύο, ούτε υπάρχει υπερτίμηση της «βιολογικής παρθενίας» και του εξωτερικού τύπου αντί της εσωτερικής ουσίας· οι Πατέρες γενικά λένε ότι είναι μια δύσκολη αρετή, βαρύτιμη και ισάγγελη και υπέρ φύσιν, αλλά που έχει πάνω της πολλές άλλες όσον αφορά την σημαντικότητα·  λ.χ. την ελεημοσύνη σε όλες της τις μορφές, όπως αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην διακόνισσα Ολυμπιάδα. Η έλλειψή της(έλαιον λάδι–>ελεημοσύνη) ήταν που έκανε τις μωρές παρθένες της πασίγνωστης παραβολής να καταδικαστούν, αφού υπήρξαν ανελεήμονες και δεν μπορούσαν έτσι να έχουν σχέση και συνάφεια με τον παντ-ελεήμονα Χριστό.

Υπάρχουν δυστυχώς, φοβάμαι, ορισμένοι που τα συγχέουν όλα αυτά, βάσει και των γνωστών, όμως, οργανωσιακών επιρροών, που τους επηρέασαν από την ανάποδη, όπως ο Παπισμός επηρέασε τον (τελικό) προτεσταντισμό… Τουλάχιστον εμείς που έχουμε αυτήν την εμπειρία των σφαλμάτων τους, να μην ξαναπέσουμε στα ίδια…

…η Παναγιά, λοιπόν, η κατά ένα τρόπο ‘πάγκαλη Κυρία της Χριστιανοσύνης’ και αυτή που είναι η ελπίδα όσων έχουν χάσει την ελπίδα, ευχόμαστε να φυλάει και να σκεπάζει τους αναγνώστες αυτών των γραμμών, όπως βέβαια και τους μη-αναγνώστες… 🙂

Ετικέτες: παρθενία, Παναγία, αειπαρθενία, μητρότητα