Ο τελώνης: έχει ενδοστρέφεια, χτυπιέται(!), λέει, έχει χαμηλότατη αυτοεκτίμηση, έχει πολύ κακή ιδέα και μίσος, σίγουρα, για τον εαυτό του, δεν θέλει καν να κοιτάξει τον κόσμο που τον περιβάλλει και είναι κλεισμένος στον κόσμο του (=U.F.O.), κακά τα ψέματα, δεν είναι ευχάριστος και λέει δυσάρεστα πράγματα, δείχνει αδύναμος και ευάλωτος, εκτίθεται στην γειτονιά(αυτό πού το πας), σ’αυτούς που πάνε στον ναό, δεν κάνει ο κόσμος έτσι εν ολίγοις.
Ο Φαρισαίος: είναι εύγλωττος, ξέρει τα προτερήματά του και τα αναδεικνύει με τέχνη και πειστικότητα χωρίς να περιμένει να του τα αναγνωρίσει κανείς, παρουσιάζεται και ως ευσεβής, να πούμε, και θρήσκος άνθρωπος στον κόσμο (που ασφαλώς τον θαυμάζει), δεν είναι λούζερ και δεν το ρίχνει στις κλάψες και στα χαροποιά πένθη και δεν ξέρω πώς τα λένε αυτοί οι παπάδες και οι θεούσοι…
Έτσι, λοιπόν, και εγώ απορώ, το 2011 μ.Χ. που έχουμε ξεπεράσει τα ταμπού -που λέει κι ο Φρόυντ, που ήταν επιστήμονας ο άνθρωπος -, ποιον από τους δύο πρέπει να διαλέξω; Να διαλέξω αυτόν τον κουρελή που μιζεριάζει και είναι μίζερος, που είναι σαν αντικοινωνικός και ακοινώνητος κάπως ή να διαλέξω τον άλλο που και πιο κουλ, αλλά και καθώς πρέπει(όλα από λίγο) μοιάζει και σίγουρα είναι..;
Καμιά ιδέα..;
Ετικέτες: σύγχρονη κοινωνία, χαροποιό πένθος, Τελώνης, Φαρισαίος, αυτοδικαίωση, μετάνοια
14 Φεβρουαρίου, 2011 στο 7:48 ΠΜ |
Ο ιερέας σήμερα μετά την λειτουργία, έκανε ένα δυνατό, σχετικό κήρυγμα. Μέσα σε όλα είπε πως οι Πατέρες μας, είπαν κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε…
Το Κακό πάντα φωνάζει ένα πράγμα: Είμαι το Καλό!
15 Φεβρουαρίου, 2011 στο 2:54 ΠΜ |
to kako den to grafoyme me kefalaio k!!!!
🙂
ki ayto pou kollaei???????//
sto oti esy exeis pseydwnymo pou
leei
eisai pure honesty??????!!!! 🙂
pantws ayto pou lete
den to exw dei pote- se AGIOPATERIKO book
oute se THEOLOGIKO.
SYGNWMH…..KAPOIA SAFH PARAPOMPH EXETE….
to kako synithws paei YPOULA+YPOKRITIKA….
ETSI THN EXW PATHSEI…..
EYLOGHSON!
14 Φεβρουαρίου, 2011 στο 9:51 ΠΜ |
KALHMERA…
ΠΡοσωπικά, ο Φρόυδ μου είναι σχεδόν έως Ε Ν Τ Ε Λ ῶ Σ
ΑΔΙΑάφορος…..
ΕΧΟΥΜΕ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ, ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ,
ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤό ΜΑΣ,
ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΣΤΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΑΝΟΗΣΙΕΣ?
ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ.
Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,’
ο υπερήφανος θλίβει τον Θεό
διότι απο τον εγωισμό της Υ π ε ρ η φ ά νε ι α ς
προέρχονται όλες οι δυστυχίες
του ανθρώπου.
σε προσωπικό και σε κοινωνικο επιπεδο.
ΦΥΣΙΚΑ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ,ΤΗΝ ΑΥΤΟΜΕΜΨΙΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΡκῆ ΜΕΤάΝΟΙΑ.
…….«πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται». ας μας ανοίξει τους οφθαλμούς της καρδιάς Ο ΚΥΡΙΟΣ. ΑΜΗΝ.
Ἐπεφάνης σήμερον.
Φαρισαίου φύγωμεν ὑψηγορίαν,
καὶ Τελώνου μάθωμεν,
…τὸ ταπεινὸν ἐν στεναγμοῖς,
πρὸς τὸν Σωτῆρα κραυγάζοντες· Ἵλαθι μόνε ἡμῖν εὐδιάλλακτε.
AMHN.
14 Φεβρουαρίου, 2011 στο 9:55 ΠΜ |
Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου: Απελπισία και αμέλεια
«Στη ζωή του Χριστιανού η απελπισία και η αμέλεια είναι καταστροφικές.
… Γνωρίζοντας λοιπόν, πως ο ουράνιος Πατέρας μας ,
ο Καλός Ποιμένας , όχι μόνο δεν μας περιφρονεί,
όταν επιστρέφουμε σ’ Αυτόν, αλλά και με μεγαλύτερη προθυμία και στοργή μας δέχεται απ’ ό,τι εκείνους που κατόρθωσαν την αρετή, γνωρίζοντας πως όχι μόνο δεν τιμωρεί τους πλανεμένους,
αλλά και βγαίνει σε αναζήτησή τους και χαίρεται περισσότερο γι’ αυτούς, όταν τους βρει, παρά για όσους έχει κοντά Του,
ούτε ν’ απελπιζόμαστε πρέπει, όταν βρισκόμαστε στην αμαρτία,
ούτε όμως και να ξεθαρρεύουμε όταν κάνουμε το καλό∙
αλλά, και όταν αμαρτάνουμε, να μετανοούμε,
και όταν ασκούμε την αρετή, να προσέχουμε μην πέσουμε.
Γιατί προδοσία της σωτηρίας μας είναι και τα δυο τούτα,
δηλαδή τόσο το να ξεθαρρεύουμε ,
όταν βρισκόμαστε στο δρόμο της αρετής, όσο και το ν’ απελπιζόμαστε, όταν πέφτουμε στην αμαρτία…
… «Σήμερα», λοιπόν, όσο δηλαδή διαρκεί η παρούσα ζωή,
ας μην απελπιζόμαστε.
Στηρίζοντας τις ελπίδες μας στον Κύριο
και αναγνωρίζοντας την άπειρη φιλανθρωπία Του,
ας πετάξουμε πρόθυμοι μακριά μας κάθε κακία,
ας πιαστούμε από την αρετή, ας δείξουμε απέραστη μετάνοια,
ας καθαριστούμε εδώ απ’ όλα τ’ αμαρτήματά μας, για να μπορέσ
ουμε με παρρησία να σταθούμε
στο φοβερό βήμα του Χριστού
και να μπούμε στη βασιλεία των ουρανών,
με τη Xάρη του Θεού μας.»
ΑΜΗΝ.
14 Φεβρουαρίου, 2011 στο 9:57 ΠΜ |
Λόγος περί μετανοίας
…»«Το σφάλλεσθαι ανθρώπινον,
το μετανοείν θείον δώρον».
Διότι «ουκ έστι ουδεμία κακία, μετανοία μη λυομένη»
Η συναίσθησις της αμαρτωλότητος και η αναγνώρισις των αμαρτημάτων δεν είναι εύκολος εις τον άνθρωπον, ο οποίος ετρώθη υπό της αμαρτίας και εκυριεύθη υπό της φιλαυτίας και του εγωισμού.
Δια τούτο η μετάνοια,
ως θείον χάρισμα, αποκτάται δια θερμής προσευχής.
Μόνον αν η θεία Χάρις φωτίση τον νουν του ανθρώπου
και ίδη την θείαν ωραιότητα και την οικείαν ασχημοσύνην,
μόνον τότε είναι δυνατή η μετάνοια, η αλλαγή του νοός,
του φρονήματος, η αλλαγή της ζωής.
Τότε ο νους αφήνει τα υλικά και μάταια, τα χαμερπή και νεκροποιά, και αρπάζεται υπό της θείας Χάριτος εις τα ουράνια,
εις τον κόσμον του Θεού, εις την αιώνιον ζωήν.
Η μετάνοια βιώνεται μόνον με το φως του Χριστού.
Όταν ο νους αντικατοπτρίζεται εις τον Θεάνθρωπον Χριστόν, θεωρεί την αμαύρωσιν της θεοειδείας εαυτού και πλήττει την καρδίαν του ανθρώπου με την κατά Θεόν λύπην, που φέρει την μετάνοιαν.
Ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι το μέτρον του ανθρώπου, που έχει πλασθή, δια να φθάση εις την κατά χάριν θέωσιν.
Δια τούτο είναι απαραίτητος η Χριστογνωσία, δια να γίνη εφικτή η αυτογνωσία, που οδηγεί εις την μετάνοιαν.
Δια της Χριστογνωσίας κατερχόμεθα εις το μυστηριώδες καταγώγιον της ψυχής
και με το φως του Θεανθρώπου Χριστού ανιχνεύομεν τα εσώτερα βάθη της ψυχής μας. ανακαλύπτομεν ημαυρωμένην
την εικόνα του επουρανίου,
την οποίαν εδώρισεν εις ημάς η άπειρος φιλανθρωπία του Θεού.»
…
http://www.impantokratoros.gr/5B627B54.el.aspx
14 Φεβρουαρίου, 2011 στο 9:59 ΠΜ |
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΙΔΕΑ….
..»..Όσο όμως ο Κύριος αποστρέφεται τη φαρισαϊκή υποκρισία,
τόσο αγαπά την ειλικρίνεια
και τη ταπεινοφροσύνη του κάθε αμαρτωλού, που μετανοεί.
Και σαν μοναδικός διδάσκαλος που λέει πολλά δι’ ολίγων,
ζωγραφίζει με το χρωστήρα του πυκνού λόγου του τον υποκριτή
και τον ειλικρινή,
τον υπερήφανο και τον ταπεινό,
στη γνωστή παραβολή του τελώνου και φαρισαίου σε 6 μόνο στίχους.
Τους δύο χαρακτήρες τους παρουσιάζει δίπλα δίπλα, για να γίνει χτυπητή η αντίθεση.
Τους εμφανίζει στο χώρο του ναού, κατά την ώρα της προσευχής,
όπου, υποτίθεται,
ότι ο άνθρωπος είναι ιδιαίτερα ειλικρινής….»
http://www.symbole.gr/2010-08-20-11-56-07/2010-09-07-19-48-01/2010-10-20-11-12-32/456-2011-02-09-17-41-52
14 Φεβρουαρίου, 2011 στο 3:50 ΜΜ |
Ἂς συλλογιστεῖ ὁ καθένας μας καὶ ἂς ρωτήσει τὸν ἑαυτό του:
μὲ ποιὸ τρόπο μπορεῖ νὰ εἶναι τόσο εὐγνώμων
ἔτσι ὥστε ὁ Θεὸς νὰ μποροῦσε νὰ χαρεῖ στὸ γεγονὸς
ὅτι δὲν προσφέρθηκε μάταια,
δὲν ὑπῆρξε μάταια, δὲν ἔζησε, δὲν πέθανε μάταια,
ὅτι ἔχουμε λάβει τὸ μήνυμα τῆς σωτηρίας
. Καὶ ἂν ἀναπτυχθεῖ βαθιὰ μέσα μας ἡ ἀληθινὴ εὐγνωμοσύνη
θὰ λατρεύσουμε τὸν Θεὸ
καὶ θὰ μάθουμε ὅτι ταπείνωση δὲν εἶναι ξεπεσμός,
ἀλλὰ λατρεία,
ἡ ἐπίγνωση ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι ὅ,τι ἔχουμε, ὅ,τι εἴμαστε,
καὶ ὅτι εἴμαστε ἀνοιχτοὶ ὅπως ἡ γῆ,
ἡ πλούσια γῆ εἶναι ἀνοιχτὴ στὸ ὄργωμα, στὴ σπορά,
στὸν σπόρο, στὴ λιακάδα, στὴ βροχή, στὸ κάθε τι
προκειμένου νὰ καρποφορήσει.
Ἀμήν.
Ἀπόδοση Νεοελληνική: www. agiazoni.gr
14 Φεβρουαρίου, 2011 στο 5:22 ΜΜ |
@Pure Honesty
Καλησπέρα!!
«Το Κακό πάντα φωνάζει ένα πράγμα: Είμαι το Καλό!»
Έτσι ακριβώς..! Και στις μέρες μας, σε επιπόλαιους ιδιαίτερα κύκλους, έχει πέραση και απήχηση πολλή-πολλή! Αυτό άλλωστε ήθελα να πω και με τα παραπάνω… Δεν νομίζω να είναι η πρώτη φορά που τα ακούτε(-ούς) αυτά, έτσι..; [Μου μοιάζει σαν «ανέκδοτο».] 🙂
Ευχαριστώ πολύ….
@ΨΑΛΜΟΣ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ
‘ΠΡοσωπικά, ο Φρόυδ μου είναι σχεδόν έως Ε Ν Τ Ε Λ ῶ Σ
ΑΔΙΑάφορος…..’
Έτσι ακριβώς. Είναι ο γεροβρυκόλακας που έλεγε ο Κόντογλου που ακόμη στοιχειώνει κάποιους… αλλά πάντως λιγότερους από παλιά… 🙂
Καλησπέρα! Καλό Τριώδιο, καλή εβδομάδα!!!
15 Φεβρουαρίου, 2011 στο 2:57 ΠΜ |
MERCI pour les….wishes…episis+AMHN.
🙂
DEN SXOLIASES PERI TWN KEIMENWN!!!
GIATI?
DEN SOU ARESAN ?
+EYLOGHSON.
GENIKWS PERIFRONEIS…AYTA POU ME AGAPH XRISTOU
METAFERW…..GIATI … 😦
KALO KSHMERWMA
18 Φεβρουαρίου, 2011 στο 12:54 ΠΜ |
http://ksipnistere.blogspot.com/2011/02/blog-post_7095.html
FARISAIOI YPOKRITES OI SYRIZOFASISTES ANARXOTALIMPAN….