…ναι, είσαι εσύ, που σε αυτήν την κοινωνία που σε ταΐζει δηλητήρια, τα έφτυσες όλα πίσω, γιατί η θέλησή σου δεν μπορεί να κατασχεθεί.
Εσύ, που θαύμαζες τον «πρίγκιπα» στην ξένη εκείνο που απαράτησε όλα του τα πλούτη, γιατί ήξερε καλά την ασφυξία τους από τα μικράτα του, για να παντρευτεί μια απλή «φτωχοπούλα», δίνοντας ένα κάποιο, ο καημένος, τύπον και υπογραμμόν……
Εσύ, φίλε μου, που από αρχής σε πονούσε το ιερόν τρίπτυχον αυτού του εκσυγχρονισμένου κόσμου του καλού. «Χρήμα-καριέρα-σεξ» άκουγες, έμμεσα και άμεσα, από τους πεθαμένους στην αναισθησία «γνωστικούς», τους επίδοξους παιδαγωγούς σου, και τους ψευτοεναλλακτικούς, καθώς και το MAD TV, και πέθαινες από αηδία.
Εσύ, που έγραφες μουσική, για να γίνεις κάτι όμορφο, για να κλείσεις πληγές, και να παραμυθήσεις με αλήθειες.
Εσύ, που, όπως μου έλεγες, δηλητηριάστηκες από τις γονικές διδαχές, αλλά ήθελες παραταύτα να αγαπάς χωρίς αντάλλαγμα και θεώρησες τόσο μεγάλο κακό και αστοργία την προικοθηρία όσο ο Παπαδιαμάντης στην ‘Φόνισσα’.
Εσύ, που σταματούσες στον δρόμο, όταν σε φώναζε ένας ταπεινός άσωτος ή ένας περαστικός…
Εσύ, που ζητούσες και από το θέαμα να δεις την σημασία, που όπως μου μάθαινες, αναγνώριζε στην αυθυπέρβασή του πάντα αυτός ο τόπος.
Εσύ, που καθόσουν αμέτρητες ώρες, για να συμβουλέψεις ένα φίλο που σε χρειαζόταν.
Εσύ, που αντί να τρέχεις για πιστωτικές μονάδες στο πανεπιστήμιό σου των ατομικών προσόντων, προτιμούσες να προσπαθήσεις να μιλήσεις σε κάποιον για την γνωσιολογία του Αγίου Ισαάκ του Σύρου και την Ένωση εκείνη που υπερπληρεί κάθε προσδοκία…
Εσύ, που κρατούσες τους κρυφούς και τους ταπεινούς καημούς των άλλων σαν φυλαχτό, σαν το αγιασμένο φρέαρ του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, και τους έκανες δικούς σου…
Κι’ όμως, εσύ, θεωρείσαι σήμερα τέρας της φύσης, freak of nature κατά κάποιους οργισμένους νεαρούς. Είσαι εκτός εποχής. Εκτός τόπου και χρόνου. Είσαι σαν εκείνο τον αρχαίο σοφό που προτιμούσε να μάθει την αιτία ενός πράγματος παρά να γίνει ο βασιλιάς της Περσίας……
Αχ, όμως, και να μπορούσες, και αχ και να γινόταν να μείνεις έτσι…… ώστε να απαθανατισθεί το κάλλος της ψυχής σου στην αιωνιότητα…
Ετικέτες: freak of nature, σύγχρονος μηδενισμός, σημερινή κοινωνία, τέρας της φύσης, χρήμα-καριέρα-σεξ, ψυχική ευγένεια, αφιλοσόφητο, αγάπη, θέληση
16 Ιανουαρίου, 2011 στο 2:03 ΜΜ |
μᾶς κοῦφανες!!!
πῶς το εμπνεύστηκες αυτό το κείμενο?
16 Ιανουαρίου, 2011 στο 6:45 ΜΜ |
Αν είναι ο θάνατος αυτός που διαιωνίζει αυτό που είμαστε ακριβώς την στιγμή πριν φύγουμε, τότε μην επαληθεύσεις τον πιο ενδομυχο φόβο, μην πραγματοποιήσεις το χειρότερο εφιάλτη, όχι, όχι ακόμα… Μείνε λίγο ακόμα μαζί μας…
16 Ιανουαρίου, 2011 στο 10:11 ΜΜ |
@…»EYGE EYGE»!!!
KAI KALHHHHHHHHHH ANASTASH!
(MELLONTIKE BLOGER…)
17 Ιανουαρίου, 2011 στο 3:40 ΜΜ
Ευχαριστώώώ!!! Και επίσης Καλή Ανάσταση!! 🙂
16 Ιανουαρίου, 2011 στο 8:58 ΜΜ |
@JUST ASKING…
Δεν είναι και απλό να εξηγήσω… 🙂
@…
Αν μας γράψεις μερικές ακόμη τέτοιες, κάλλει ωραίες, ομορφιές, θα σε κάνουμε μόνιμο συνεργάτη του ιστολογίου…. 😀
16 Ιανουαρίου, 2011 στο 10:09 ΜΜ |
malista! 🙂
MHN KOYRAZESAI GIA MENA….!!!!
6 LEKSEIS…EINAI REKOR!
@ NAI STELNE TETOIA SOYREALISTIKA PERI THANATOU….
EINAI DYSKOLO NA TA EPINOHSOUME OLOI!!!
***************************************
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασιν,
ζωήν χαρισάμενος…
****************************
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι,
προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον,
Ιησούν
τον μόνον αναμάρτητον.
Τον Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνούμεν
και την Αγίαν σου Ανάστασην
υμνούμεν και δοξάζωμεν
Συ γαρ ει ο Θεός ημών,
εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν,
το όνομά Σου ονομάζομεν.
Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν
την του Χριστού Αγίαν Ανάστασην.
Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού
χαρά εν όλω τω κόσμω.
Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον,
υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού.
Σταυρόν γαρ υπομείνας δι’ ημάς,
θανάτω, θάνατον ώλεσεν.
Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν,
Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος.
*************************************
KALH SAS NYXTA_
XAIRETISMATAAAA..!!!
17 Ιανουαρίου, 2011 στο 3:36 ΜΜ
Αμήν. 🙂
16 Ιανουαρίου, 2011 στο 9:02 ΜΜ |
…όμως σχετικά με το «τέρας της φύσης», η επιρροή είναι κάποια παμπάλαιη, το «Freak» των Αυστραλών εφήβων «Silverchair» από τον ομώνυμο ‘δίσκο’……
…ναι, είναι πράγματι λιγάκι δηκτικό, αν θελήσετε να δείτε και τους στίχους… 🙂
16 Ιανουαρίου, 2011 στο 10:12 ΜΜ |
THANKS….
BUT I M NOT A FUN OF FREAKS!
17 Ιανουαρίου, 2011 στο 3:35 ΠΜ |
πολύ όμορφο το κείμενο!!! μπράβο!!!
17 Ιανουαρίου, 2011 στο 3:43 ΜΜ |
@philalethe00
Ευχαριστώ, αν και νομίζω ότι υπερβάλλεις «λιγάκι»…. Πάντως, αν και απίστευτα δελεαστική και κολακευτική h πρόταση, βλέψεις για συνεργασία δεν έχω. 😀
17 Ιανουαρίου, 2011 στο 5:38 ΜΜ |
@Katerina
Καλοσύνη σου… 🙂
@…
Καλώς…· αν αλλάξεις γνώμη…… 😀
17 Ιανουαρίου, 2011 στο 5:39 ΜΜ |
Να πω και κάτι γενικό, αν δεν έχετε πρόβλημα…
…ότι δεν αναφέρομαι σε ένα και μόνο πρόσωπο. 🙂
17 Ιανουαρίου, 2011 στο 9:58 ΜΜ |
Να πω και κάτι γενικό, αν δεν έχετε πρόβλημα…
…ότι δεν αναφέρομαι σε ένα και μόνο πρόσωπο
……………………………………………………………………..EGRAPSES…
SE POIA ANAFERESAI?
DIOTI POLLES KSEFYTRWSAN…KSAFNIKA!!!
ARAGE EINAI YPARKTES?????????
KATERINA- SYGNWMH!!!
ESY POIA-AP’OLES – EISAI?????
AYTH POU EXEI TO ANARXO-BLOG ME TIS GYMNES FOTOS
KAI THN ALLERGIA SOU STHN ASTYNOMIA-STHN EISAGGELIA
KAI GENIKA STO KA8E TI NORMAL+NOMIMO?????
AN THES APANTAS…
AN OXI…KATALABA.
KALH SAS NUXTA.
+XAIRETISMATA.
18 Ιανουαρίου, 2011 στο 3:30 ΜΜ |
Εσύ, φίλε μου, εσύ που αγαπάς όλους τους ανθρώπους το ίδιο.. Δίνεις τον χρόνο σου, την αφοσίωσή σου και την ενέργειά σου σε λίγους ανθρώπους.. πολύ λίγους.. διαλεγμένους με διάφορα κριτήρια όπως το πόσο ειλικρινή θέληση έχουν.. λίγους επειδή δεν γίνεται αλλιώς.. δε γίνεται αλλιώς διότι έχεις 24 ώρες το 24ωρο και όχι άπειρες ώρες το 24ωρο.. Αλλά.. αγαπάς όλους το ίδιο.. Εσύ.. ούτε διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων κάνεις, ούτε μίση έχεις μέσα σου, ούτε ζήλιες.. Εσύ, που αγαπάς όλους τους ανθρώπους το ίδιο.. Αυτό το μήνυμα είναι αφιερωμένο σε εσένα!!!!!!!!!..
18 Ιανουαρίου, 2011 στο 5:06 ΜΜ |
3.30 ΜΜ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΦΙΛ.
ΟΛΑ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙΣ-ΕΙΡΩΝΙΚΑ Η ΜΗ-ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ???????
ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΤΗ???????????????/
ΞΕΡΕΙΣ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΜΟΥ
ΑΦΟΥ ΠΟΤΕ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΣ ΓΙ ΑΥΤΑ????????????
ΞΕΡΕΙΣ ΑΝ ΝΙΩΘΩ ΑΥΤΟ Η ΤΟ ΑΛΛΟ
ΑΦΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙΣ??????????????/
ΗΡΘΕΣ ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙΣ??????????
ΜΕ ΠΗΡΕΣ ΠΟΤΕ ΤΗΛ/ΝΟ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙΣ?????????/
ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙΣ???????????/
ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΗΚΕΣ ΑΝ ΖΩ Η ΑΝ «ΠΕΘΑΙΝΩ»?????????????
ΕΣΥ ΛΟΙΠΟΝ 3.30 ΞΕΝΥΧΤΗ –
ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ
ΤΟΥ ΔΙΑΔΗΛΩΤΗ ΚΟΛΛΗΤΑΡΙ…..
ΚΟΨΕ ΤΙΣ ΕΙΡΩΝΙΚΕΣ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ….ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ bad joke
-ΚΑΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΓΟΥΣΤΟΝ ΑΣΤΕΙΟΝ-
ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΔΩΣΕΙΣ ΛΟΓΟ.
19 Ιανουαρίου, 2011 στο 10:06 ΠΜ
@ Just Asking
Νομίζω οτι είναι καλό να μην απαιτούμε από τους άλλους πράγματα τα οποία εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για τους άλλους.
Ο Χριστός λέει «κάνε στους άλλους αυτό που θέλεις να κάνουν οι άλλοι για εσένα».
Ο Χριστός λέει «όπως κρίνετε, θα κριθείτε».
Ενδιαφέρθηκες εσύ για έναν ηλεκτρονικό συνομιλητή σου αν ζει ή αν πεθαίνει; Πήγες ποτέ στο νοσοκομείο να τον επισκεφθείς;
ο Χριστός είπε «να κάνουμε ταπείνωση όταν μας ελέγχουν οι άλλοι». Δεν είπε «να εξαγριωνόμαστε όταν μας ελέγχουν οι άλλοι».
Τα λέω σωστά;
Είναι χριστιανικό να δίνουμε στους άλλους την εντύπωση οτι ενδιαφερόμαστε μόνο για το τι μπορούμε να π ά ρ ο υ μ ε από αυτούς, και όχι για το τι μπορούμε να π ρ ο σ φ έ ρ ο υ μ ε στους άλλους;
Να ξέρεις πως, ό.τι και να απαντήσεις, εγώ δεν θα δω την απάντησή σου ούτε θα σου απαντήσω, διότι θα απουσιάζω από ίντερνετ. Δεν έγραψα για να απαντήσεις.
18 Ιανουαρίου, 2011 στο 11:18 ΜΜ |
PS
H KATAZHTOUMENH @KATERINA @ EISAI ????????
18 Ιανουαρίου, 2011 στο 8:54 ΜΜ |
@JUST ASKING….
Δες, για τον εαυτό μου έχω γράψει ήδη εδώ… :
https://philalethe00.wordpress.com/2010/12/26/%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b5%ce%af%cf%89%ce%bc%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b5%cf%80%ce%af%ce%b4%ce%bf%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bd%ce%b7%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf-%cf%80%ce%b1/
Και μόνο. 🙂
Πάντως, υπ’όψει ότι (προφανώς και…) η σιωπή είναι πολλές φορές πιο ωφέλιμη ή πάντως λιγότερο βλαβερή από την ομιλία.
18 Ιανουαρίου, 2011 στο 11:16 ΜΜ |
EKSANTLEIS THN FLYARIA SOU
THN OMILIA SOU
KAI OLA GENIKWS
SE OLOUS
EKTOS APO MENA!!!!
KAI APLA APORW DIOTI AYTO DEN EINAI LOGIKO!
1- DEN ME KSEREIS
2- DEIXNEI EMPATHEIA
3- DEN EINAI SYMPERIFORA EN XRISTW
4- EXEIS PROTIMHSEIS= DEN AGAPAS OLOUS TO IDIO OPWS…O XRISTOS.
5- OLO DIKAIOLOGHSAI
6- LES PSEMATA
7- KRYBESAI
8- EISAI ADIORTHWTOS!!!!!
🙂 EYLOGHSON…..
A- KAI ….EYXARISTW GIA THN FLYARIA SOY!(((20-30M LEKSEIS ESPASES TO REKOR SOU-))))
18 Ιανουαρίου, 2011 στο 11:22 ΜΜ |
GIA TON EYATO SOU EGRAPSES EKEI??????????
TI AKRIBWS ENNOEIS????????
MIA FORA NASAI SAFHS….
THA GKREMISTH KANAS FOYRNOS…………. 🙂
OSO GIA THN SIWPH…..
KAI THN ASKHSH NA MH MILAS
DEN THN EFARMOZEIS…
EXEIS KANEI BLOG
KAI EPIPLEON MILAS-SE POLLA ALLA…………….
OPOTE POTE VRISKEIS EYKAIRIA ,
NA SIWPHSEIS?????????
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
TO BRHKA!!!
OTAN SE RWTAW/SOU MILAW
THYMASAI TH SIWPH!!!!THN WFELEIA THS KLP!!!!
VERY POLITE!!!
VERY KIND!!!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
MERCI BEAUCOUP!!!
TRES POLIS.
19 Ιανουαρίου, 2011 στο 10:38 ΜΜ |
Ανακοίνωση( 😀 ):
), όπου απλώς απαντούσε στον εαυτό της, που έγραφε με άλλο ψευδώνυμο. Σήμερα είδα και κάτι άλλα, που έχει εκτροχιασθεί και κατηγορεί ακατάσχετα τους πάντες που για κάποιο λόγο μπήκαν αυτόματα στα spam. Δεν έχω καμιά πρόθεση να ασκήσω λογοκρισία, ειλικρινά καμία, αλλά αυτό το πράγμα έχει καταντήσει αφόρητο, φαντάζομαι, για όσους σχολιάζουν, και θα φοβούνται σε λίγο… να πατήσουν στο ναρκοπέδιο…. Οπότε, τα σχόλια του συγκεκριμένου πρόσωπου για μια-δυο μέρες ή για μερικές ώρες τουλάχιστον θα μπουν σε «καραντίνα»… για να ηρεμήσει. 😀
Έκοψα ένα και μόνο σχόλιο της γνωστής και από το παρελθόν «Just Asking»(έχω χάσει τον λογαριασμό των ονομάτων…
Και ειλικρινά, ειλικρινά λυπάμαι που χρειάζεται να επεμβαίνω σε οποιοδήποτε σχόλιο, αλλά υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω και ένα στοιχειώδη συντονισμό της συζήτησης και συζήτηση δεν γίνεται με την άκρως βλοσυρή και άγρια επίθεση σε διάφορα πρόσωπα που σχολιάζουν -με άκρα ευγένεια- με διάφορες αφορμές και συνιστολόγους και επίσης δεν γίνεται με τέτοιες, γελοίες φιλυποψίες.
Αυτές οι ρυπαρότητες -για τις οποίες ζητώ συγγνώμη- είναι σίγουρα πέρα από τα όρια της ανοχής και τελείως πέρα από την οποιαδήποτε λειτουργία ενός ιστολογίου. Αυτά και να με συγχωρείτε για το ύφος…
ΥΓ
…μου έχεις γράψει υπερβολικά πολλά, για να λες ότι δεν σε ξέρω καθόλου, ούτε τις προθέσεις σου, δεν νομίζεις; Εκ των λόγων σου κριθήση. Όχι βέβαια από εμένα.
21 Ιανουαρίου, 2011 στο 10:01 ΜΜ |
LES PSEMATA
+OUDEPOTE APANTHSA ston EAYTO MOU.
ME SYKOFANTEIS.
EISAI AKSIOLYPHTH KOTA.
TELOS
ESY GRAFEIS SAN NA YPARXOUN POLLES SXOLIASTRIES
KRINEIS EKSIDIWN TA ALLOTRIA.
21 Ιανουαρίου, 2011 στο 10:02 ΜΜ |
EISAI ARRWSTO ON.
PERASTIKA SOU.
FILOPSEYTH 100%.
22 Ιανουαρίου, 2011 στο 4:00 ΜΜ |
Με όλες τις καλές προθέσεις, αφού σε συγχύζει και ο Φιλαλήθης και οι σχολιαστές/στριες, γιατί συνεχίζεις να ασχολείσαι μαζί μας;
Καλημέρα σε όλους..! 🙂
22 Ιανουαρίου, 2011 στο 10:34 ΜΜ
DEN ME SYGXISE KANENAS
MH XAIRESAI!
🙂
22 Ιανουαρίου, 2011 στο 7:26 ΠΜ |
Δες, έγραψες στις 18/01/2011, 11:51 ΜΜ το εξής:
ΑΓΙΟΒΑΣΙΛΙάΤΙΚΗ…..
SIGA MHN ANTAPODWSEI TIS EYXES SOU!!!!
KANEI ASKHSH SIWPHS….OTAN SE BLEPEI……………
SE ANTI8ESH ME TIS OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOLES
TIS ALLES……………………..POY PROSPATHEI apegnwsmena …
NA TIS KATAKTHSEI!!!!
Ο Όσιος Ηλίας ο Έκδικος μου επιτρέπει να απολογηθώ ήπια στις κατηγορίες σου, άρα αυτό θα κάνω. Πρώτα-πρώτα, δεν με πειράζει που με κατηγορείς, έστω για ό,τι μισώ σε εμένα και στον κόσμο δίπλα με την Χάρη και το έλεος του Θεού θανάσιμα… Δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι ότι γράφεις εσύ στην «ΑΓΙΟΒΑΣΙΛΙάΤΙΚΗ…..», όπως βλέπουμε παραπάνω, όταν είναι σαφέστατο και πασιφανέστατο ότι είστε το ίδιο πρόσωπο.
Παραπάνω, μπορώ να σε βεβαιώσω ότι υπάρχουν αρκετές -να μην καταμετρήσω, συγγνώμη, αλλά δεν αντέχω το μέγεθος της βλακείας 🙂 – διαφορετικές σχολιάστριες και σχολιαστές. Κρίμα που δεν μένουμε(-εις) κοντύτερα, ώστε να υπήρχε δυνατότητα γνωριμίας κατά πρόσωπο. 🙂
Κατά τα άλλα, στους χαρακτηρισμούς σου, έχεις πράγματι δίκιο. Είμαι άρρωστο ον και αξιολύπητη κότα, ουδείς λόγος. Εγώ θα συνέχιζα και με πολλά άλλα.
ΥΓ Με την ευκαιρία, δεν πρόκειται να ανεχθώ ξανά χαρακτηρισμούς τύπου «καταζητούμενη Κατερίνα» κτλ. Το πιο κωμικοτραγικό από όλα είναι ότι θεωρείς τον εαυτό σου αγωνιζόμενη Χριστιανή και θέλεις να πείσεις την καταζητούμενη(sic -‘έλεος δηλαδή’) να γίνει και αυτή τέτοια. Δεν θα εκπλαγώ αν δεν γίνει ποτέ των ποτών, αλλά μισήσει Αυτόν, τον Ένα, που δεν ξέρει…
24 Ιανουαρίου, 2011 στο 5:46 ΜΜ |
Ο λογισμός μου είναι πως μερικές συμπεριφορές που έχουμε οι άνθρωποι δεν εμφανίζονται καθόλου τυχαία. Αντίθετα, είναι πολύ βαθιά ριζωμένες, στην προσωπικότητά μας, και, επίσης, στο γενεολογικό μας δέντρο. Αποτελούν μέρος του εαυτού μας ισοβίως. Λειτουργούν αυτόματα και υποσυνείδητα, χωρίς να παίρνουμε χαμπάρι τίποτα. Μεταφορικά, μπορούμε να πούμε πως «έχουν γραφτεί στο dna» μας. Αν, για όλη μας την έως τώρα ζωή (π.χ. 3 ή 4 ή 5 δεκαετίες), λειτουργούμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο, ένα τρόπο που σε κάποιο βαθμό (περισσότερο ή λιγότερο) έχει επηρεάσει κάθε ένα μέλος του στενού συγγενικού περιβάλλοντος, ένα τρόπο που κουβαλούσε κι ο άμεσος πρόγονος, ή και οι μακρινοί πρόγονοι, ένα τρόπο που είναι τόσο φυσικός και αυτονόητος για εμάς, που λειτουργεί εντελώς αυτόματα, εντελώς μα εντελώς αυτόματα, τόσο αυτόματα που αποτελεί το υποσυνείδητο,
τότε….
(θαρρώ)
αυτός ο τρόπος δεν αλλάζει με λογικά και ευγενικά σχόλια στο ίντερνετ, όσο λογικά κι αν είναι, όσο ευγενικά κι αν είναι, όσα κι αν είναι.
Αυτός είναι ο λογισμός μου.
Άρα, λοιπόν, ας είμαι υποψιασμένη, κι ας μην ξαφνιάζομαι.
24 Ιανουαρίου, 2011 στο 6:06 ΜΜ |
Για να το πω με λίγο διαφορετικά λόγια (δίνοντας μια εικόνα):
Κάποια πράγματα δε «ξεφυτρώνουν από το πουθενά». Όταν ένα φυτό έχει γίνει δέντρο θεριώδες, τεράστιο, με βαθύτατες ρίζες που φθάνουν πολύ (ΠΟΛΥ) βαθιά, τότε.. δεν επηρεάζουμε και πολύ με το να κόψουμε μερικά φυλλαράκια.. Έτσι νομίζω, έτσι λέει ο λογισμός μου..
26 Ιανουαρίου, 2011 στο 1:29 ΠΜ |
@ο λογισμός μου
Α! μα είναι πολύ καλός ο λογισμός σου… 🙂
Απλώς εγώ θα τον επ-εξ-έτεινα πιο πολύ, σε όλους τους κοντινούς ανθρώπους, με, δυστυχώς πολλάκις, πιο κοντινούς, τους οικιακούς… Θυμάμαι (αρκετά) παλιά που διάβαζα ένα βιβλίο του Ντιν Κουντζ με τίτλο «false memory» και μιλούσε εμφατικά για κάποια τέτοια συνήθεια που την χαρακτήριζε με κάποια φράση που δεν θυμάμαι ως αγκάθι που καταγόταν από την ηλικία αυτή και τις οικιακές-γονικές διδαχές… Είναι πραγματικά ένα δράμα φοβερό και ειλικρινά το εννοώ και το ξέρω από κοντά, σε τόσες περιπτώσεις…
Πάντως, είναι γεγονός, νομίζω, ότι το βασικότερο είναι να υπάρχει ταπεινότητα και θέληση. Αν υπάρχουν αυτά ή αν διαμορφωθούν σε κάποια φάση υπό κάποιες συνθήκες(λόγου χάριν, κάποια ακούσια ταπείνωση, ασθένεια, «ατύχημα», θάνατος κοντινού προσώπου κτλ.), τότε πράγματι μπορούν να αλλάξουν πολλά…..
Αλλά είναι και το πρόσωπο που μιλάει. Και γενικά συμφωνώ με την άποψη που λέει ότι η αλήθεια έχει πάντα δύναμη, όσο και αν ο άλλος έχει κλειστά τα αυτιά και τα μάτια της ψυχής του… Αυτά απλώς ως φιλική απάντηση…. 🙂
Ειλικρινά ευχαριστώ… και συγγνώμη για την αργοπορία μου να απαντήσω(ή και το προσωρινό κάπως «ασάλευτο» του ιστολογίου), απλώς είναι από την μια η «εξεταστική» και από την άλλη είναι
η συσσωρευμένη κούραση της σαρκός… 🙂
27 Ιανουαρίου, 2011 στο 9:20 ΜΜ |
Κύριε, τί επληθύνθησαν οι θλίβοντες με; πολλοί επανίστανται επ΄ εμέ. Πολλοί λέγουσι τη ψυχή μου· ουκ έστι σωτηρία αυτώ εν τω Θεώ αυτού.
Συ δε, Κύριε, αντιλήπτωρ μου εί, δόξα μου και υψών την κεφαλήν μου. Φωνή μου προς Κύριον εκέκραξα και επήκουσε μου εξ όρους αγίου αυτού.
Εγώ εκοιμήθην και ύπνωσα· εξηγέρθην, ότι Κύριος αντιλήψεται μου.
Ού φοβηθήσομαι από μυριάδων λαού των κύκλω συνεπιτιθεμένων μοι. Ανάστα, Κύριε, σώσον με ο Θεός μου· ότι συ επάταξας πάντας τους εχθραίνοντας μοι ματαίως, οδόντας αμαρτωλών συνέτριψας.
Του Κυρίου η σωτηρία και επί τον λαόν σου η ευλογία σου.
27 Ιανουαρίου, 2011 στο 9:22 ΜΜ |
Κύριε, μη τω θυμώ σου ελέγξης με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με. Ελέησον με, Κύριε, ότι ασθενής ειμί· ίασαι με, Κύριε, ότι εταράχθη τα οστά μου και η ψυχή μου εταράχθη σφόδρα·
και συ, Κύριε, έως πότε; Επίστρεψον, Κύριε, ρύσαι την ψυχήν μου· σώσον με· ένεκεν του ελέους σου.
Ότι ουκ έστιν εν τω θανάτω ο μνημονεύων σου· εν δε τω ΄Αδη τίς εξομολογήσεται σοι;
Εκοπίασα εν τω στεναγμώ μου, λούσω καθ΄ εκάστην νύκτα την κλίνην μου, εν δάκρυσι μου την στρωμνήν μου βρέξω.
Εταράχθη από θυμού ο οφθαλμός μου, επαλαιώθην εν πάσι τοις εχθροίς μου.
Απόστητε απ΄ εμού πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν, ότι εισήκουσε Κύριος της φωνής του κλαυθμού μου
. Ήκουσε Κύριος της δεήσεως μου, Κύριος την προσευχήν μου προσεδέξατο.
Αισχυνθείησαν και ταραχθείησαν σφόδρα πάντες οι εχθροί μου, αποστραφείησαν και καταισχυνθείησαν σφόδρα δια τάχους.