Στάρετς Σέργιος του Παρισίου, και κάποιοι Χριστιανοί metal-ιστές, για την αγάπη του πλησίον

«Σταχυολογώ»(σσ. 110-115, «Στάρετς Σέργιος», Jean-Claude Larchet) ορισμένους λίθους πολύτιμους…… 🙂

• Η αγάπη προς τον πλησίον , η οποία λέγεται και «φιλευσπλαχνία», είναι αγάπη πνευματική: προϋποθέτει αναφορά στον Θεό και σχέση με τον Θεό. […]Να αγαπούμε, επίσης, για τον Θεό(ή λόγω του Θεού) και όχι για εμάς τους ίδιους.
• Μόνο με την προσευχή, η αγάπη δεν είναι εγωιστική και ασκείται «κατά Θεόν», δηλαδή εν Αυτώ, δι’ Αυτού και δι’ Αυτόν.
• Η αγάπη[…]αποκλείει κάθε κατάκριση. Είναι σημαντικό στις σχέσεις μας με τους άλλους, αυτοί να νιώθουν ότι δεν τους κρίνουμε.

• …η αγάπη προϋποθέτει την ανεκτικότητα. Να είμαστε ανένδοτοι ως προς τον σεβασμό της αλήθειας και του καλού, αλλά και εξαιρετικά ανεκτικοί με τους ανθρώπους που εξαπατώνται και αμαρτάνουν.
• Η αγάπη επίσης προϋποθέτει την ταπείνωση. […]Αντί να αισθανόμαστε ανώτεροι από τους άλλους, οφείλουμε κυρίως να συναισθανόμαστε πόσο ανάξιοι είμαστε για την αλήθεια που κατέχουμε.
• Όταν βλέπουμε τις αμαρτίες των άλλων,[…]να αισθανόμαστε ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι[…]«Καθένας από μας είναι ένοχος ενώπιον όλων, για όλους και για όλα.»(Στάρετς Ζωσιμάς, «Αδ/φοί Καραμαζώφ», Φ. Ντοστογιέφσκυ)
• Προπαντός, η αγάπη προϋποθέτει  την έγνοια για τον άλλον, τη συμπόνοια, το έλεος και την καλοσύνη.[…]μια απλή κουβέντα, μια απλή ένδειξη φροντίδας, μια σύντομη προσευχή αναπαύουν τον πλησίον μας.
• Αγάπη είναι, πρώτα από όλα[…]Να βρισκόμαστε πάντοτε σε επιφυλακή για τον πλησίον μας[…]να είμαστε διαρκώς έτοιμοι να τον βοηθήσουμε.
• Να αποφεύγουμε να δίνουμε μαθήματα στους άλλους: τους ενοχλεί και πάντα στο τέλος στρέφεται εναντίον μας. Να αποφεύγουμε ακόμη να δίνουμε και τις πιο απλές συμβουλές, αν δεν μας το ζητήσουν. Όταν κάνουμε κάτι για χάρη των άλλων, να το κάνουμε πάντα με μεγάλη ταπείνωση.
• Αυτό που πείθει τους άλλους είναι αυτό που είμαστε, και όχι αυτό που λέμε[σ.ph.: στα περί ιεραποστολής].
• Η προσευχή[…]μας αποκαλύπτει τις ανάγκες των άλλων[…]Μας επιτρέπει να τους καταλάβουμε καλύτερα και να είμαστε πιο ευαίσθητοι στις ανάγκες τους.

Και ας συμπληρώσω με την μετάφραση κάποιων στίχων καταπληκτικών κάποιων νέων, Χριστιανών, που παίζουν (πολύ-πολύ «βαριά» ηχητικά) μουσική «μέταλ»(σε «αδρές γραμμές») και έχουν κυκλοφορήσει ένα δίσκο με όνομα Ekklesia(!) στον οποίο υπάρχει το τραγούδι agape(!), μέσα στο 2010, του οποίου, αν θέλετε, μπορείτε να διαβάσετε τους στίχους παρακάτω, σε μία ίσως μέτρια, δική μου απόδοση…… :

Μπορούμε να ανταποδώσουμε πιο πολύ από αυτό που μετριέται;

Αν μπορούσαμε να αγαπήσουμε

Αν μπορούσαμε να αγαπήσουμε

Υπάρχει ένα μέγεθος αγάπης

Ένα μέγεθος χάρης

Πέρα από κάθε νόημα

Πέρα από κάθε μέτρο

Αν μπορούσαμε ποτέ να το συλλάβουμε

Δεν θα υπήρχε μεγαλύτερη ευχαρίστηση

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από

να προσφέρεις την ζωή σου για ένα φίλο

Αν αγαπούσαμε τον Θεό όσο ένα κουταλάκι

του υπερχειλισμένου του φλυτζανιού

Τι θα έβλεπε τότε αυτός ο κόσμος;

Η γη μας της θλίψης και της αναταραχής

θα ελισσόταν σε μια κοινότητα χαράς

Να ανοίξουμε τα μάτια μας να λάμψουν

Να ανοίξουμε τις καρδιές μας να δεχτούν

Να ανοίξουμε τα στόματά μας να χαμογελάσουν

Υπάρχει μια αγάπη που δεν βυθομετριέται

Πώς μπορούμε να ξεπληρώσουμε

Αγάπησε τον Κύριο, τον Θεό σου

Με όλη σου την ψυχή

Όλη σου την διάνοια

Όλη σου την δύναμη

Πηγή.  

Ετικέτες: συμπόνοια, ταπείνωση, φιλευσπλαχνία, Προσευχή, Πνευματική αγάπη, Στάρετς Σέργιος, έγνοια για τον άλλον, έλεος, αγάπη, επιφυλακή για τον πλησίον, καλοσύνη