Έλεγα να ασχοληθώ με τις ανοησίες και τα ψέμματα που γράφει ο σύντροφος Μπουχάριν -που ο Λένιν θεωρούσε ως τον μεγαλύτερο θεωρητικό του «Κόμματος» πριν καρατομηθή αισχρότατα στον …»σοσιαλισμό(γραφειοκρατικό υπερεκμεταλλευτικό σύστημα) που γνωρίσαμε» στις διαβόητες δίκες της Μόσχας. Οι ανοησίες και τα ψέμματα περί Εκκλησίας κτλ. για τον …Τερτυλλιανό κτλ., ότι τάχα ήταν …«εκκλησιαστικός πατέρας»(=Άγιος, Θεούμενος, Θεόπτης, επιστήμονας της θέωσης, άρα Αυθεντία σε θέματα Πίστεως), ενώ οι μόνοι που τον αναγνωρίζουν είναι οι Προτεστάντες, αλλά βέβαια οι Προτεστάντες είτε θιασώτες του Ζβιγγλίου είτε του Λουθήρου είτε του Καλβίνου δεν αναγνωρίζουν Πατέρες και Αγίους…
Ο -κατά E.Luttwak- επωφεληθείς εκ του τουρμποκαπιταλισμού πρόεδρος της Μάικροσοφτ, η αυτού καπιταλιστικωτάτη μονοπωλιακότης Μπ. Γκέιτς
Αλλά έπεσε στην αντίληψή μου υποτιθέμενη μεταφρασμένη εκδοχή συμβουλών σε «Γυμνάσιο»(High school) του ζάπλουτου και τελευταία ...philanthropist (τελευταία, το ίδιο έγινε και ο κος Σόρος μας βάσει της βικιπαιδείας) ελεήμονα Μπιλ Γκέιτς που μας μετέφεραν οι αδελφοί «φίλοι της νεοβατοπαιδινής Σκήτης». Όπως θα δήτε, αν πατήσετε στον Σύνδεσμο, πρόκειται για συμβουλές που «δεν διδάσκουν τα σχολεία των Η.Π.Α.». Βέβαια, όπως αποδεικνύεται, δεν ειπώθηκαν από τον ίδιο ή τουλάχιστον όχι πρωτογενώς, οι ξεδιάντροπες αυτές «σοφίες». Έτερον εκάτερον, όμως. Ειπώθηκαν από κάποιον Αμερικανό(όχι, ούτε εγώ πίστευα την εθνικότητά του) συγγραφέα Τσαρλς Σάικς. Αλλά αποτυπώνουν μίαν νοοτροπία που μας έχει έλθη ως απαύγασμα από εκτός και έχει επιρροή σε πολλούς, ιδιαίτερα νέους, ανθρώπους, όπως, βεβαίως και ευλόγως, και στην «εθνομηδενιστική άρχουσα τάξη».
Ο χρόνος είναι χρήμα(Β. Φραγκλίνος);
Αν διαβάσετε, λοιπόν, τις σοφές νουθεσίες, θα δήτε συμβουλές να ανέχεστε την κοινωνική αδικία, όπως
«Κανόνας 1: Η ζωή δεν είναι δίκαιη – συνήθισέ το!»
Και παρακάτω,
Κανόνας 4: Εάν νομίζεις ότι ο καθηγητής σου είναι σκληρός, περίμενε μέχρι να δεις το αφεντικό.
Μπορώ εύκολα να αποδώσω το νόημα της σοφής συμβουλής λέγοντας, π.χ., ότι αν το αφεντικό σου ήταν κάποιος όπως ο Τζακ Γουέλτς της Τζένεραλ Μότορς, που απαιτεί αστρονομικά μπόνους και ρητώς δεν τα θεωρεί προβληματικά για την οικονομία, αλλά παραταύτα θέλει εσύ ή ο αδελφός σου να δουλεύη ως ο κύων(σαν το σκυλί, κοινώς), δεν πρέπει να έχης πρόβλημα. Άλλωστε, έτσι είναι η ζωή! Άδικη! Μην κάνης τίποτε να το αλλάξης. (Τι είπε ο ουτοπιστής Χριστός; «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν (θείας κοινωνικής) δικαιοσύνης»; Το ακριβώς αντίθετο!)
Ακόμη, παρακάτω, βλέπουμε το κλασσικό απόφθεγμα του φορέα της «φραγμασωνικής πίστεως» Βενιαμίν Φραγκλίνου «ο χρόνος είναι χρήμα» παρηλλαγμένο:
Κανόνας 10: Η τηλεόραση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η πραγματική ζωή. Στη πραγματική ζωή οι άνθρωποι είναι στις δουλείες τους και όχι στα μπαρ και στα καφενεία.
Ναι, είναι αυτό που έλεγε και ο καϋμένος ο εκ των nouveaux philosophes Πασκάλ Μπρυκνέρ, ότι από τον Παπισμό στον προτεσταντισμό και συγκεκριμένα τον καλβινισμό που εγκατέστησαν οι αφοί Πίλγκριμ στην Βόρειο Αμερική, περνάμε από το μοναστήρι που γνωρίζουμε στο …κοσμικό μοναστήρι, που είναι ο χώρος εργασίας. Βεβαίως, τέτοιες προτεσταντικές και, εν προκειμένω, πουριτανικές θέσεις είχε και ο κατά Κόντογλου γεροβρουκόλακας(και τώρα πια παλουκωμένος εν τω μέσω της καρδίας, βέβαια) και αθεϊστής νευροφυσιολόγος που αποφάσισε να μελετήση από αθεϊστικής και υλιστικής πλευράς τα πειρασμικά(οσ. Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης) προβλήματα διαφόρων ανθρώπων Σίγμουντ Φρόυντ. Ήταν αναφανδόν και ρητώς υπέρ της πιο απόλυτα «σκληρής δουλειάς» με την βιοποριστική/επαγγελματική έννοια. Δεν ξέρω, αν θυμάστε το, την «συνταγή σωτηρίας» «Μη μεριμνάτε» και «ενός εστί χρεία» και την προσπάθεια μείωσης έως και απάλειψης του χρόνου ενασχόλησης με τον ατομικό βιοπορισμό όπως μας την παρουσιάζουν οι Πατέρες και συγκεκριμένα ο Άγιος Μακάριος Αιγύπτου… Αι, λοιπόν, το ακριβώς ενάντιο: ζης για να δουλεύεις και δεν δουλεύεις για να ζης, πάρτο απόφασι! Εκτός και αν ανήκης, βέβαια, στην κατά Θορνστάιν Βέμπλεν «αργόσχολη τάξη», την Leisure class. Αλλά πως θα ζήσουν και αυτοί οι άνθρωποι με τις αποδεδειγμένα πρωτόγονων φυλών συνήθειες, όπως το απέδειξε ο μέγας κοινωνιολόγος Βέμπλεν; Κάποιος πρέπει να εργάζεται και για αυτούς, ώστε να έχουν τα μαργαριτάρια τους, τις γούνες, τις βίλλες και, εν γένει, την «επιδεικτική σχόλη» τους… Άλλωστε, αυτοί είναι γαλαζοαίματοι, έχουν την ευγένεια του Κεφαλαίου, δόξα στην Μεγάλη Γαλλική Επανάσταση που μας έφερε στον κόσμο τον καπιταλισμό, την δική τους εξουσία, την κεφαλαιο-κρατία.
Προσέχομε, τέλος,και την ακόλουθη πέρλα σοφίας:
Κανόνας 8: Το σχολείο μπορεί να έχει βρει τον τρόπο να εξαλείψει τις διαφορές μεταξύ κερδισμένων και χαμένων, αλλά η ζωή ΟΧΙ.
Πρόκειται για την -άκρως αφιλόσοφη-γνωστή άποψη, ότι οι νικητές που βγάζει το κοινωνικό σύστημα είναι οι winners, ενώ οι άλλοι είναι οι losers. Βεβαίως, οι Πατέρες ήσαν πάντοτε λούζερς, από αυτήν την άποψη. Ο αυριανής μνήμης(13 Νοέμβρη) Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν άσκησε καν το επάγγελμα που ονειρευόταν, αυτό του δικηγόρου, διότι ακριβώς εγνώρισε την πονηρία που ενδημούσε στα δικαστήρια συχνότατα.. Με άλλα λόγια, προϋποθέτει, ότι το κατάπτυστο και αμαρτωλό στο έπακρον καπιταλιστικό σύστημα, και δη στην εκεί εκδοχή του, αναδεικνύει τους …καλούς και ικανούς και όχι ας πούμε τους κουτοπόνηρους και τα «λαμόγια», λαϊκοελληνιστί. Αλλά, ακόμη και αν το υποθέταμε αυτό, είναι άραγε οι άνθρωποι όλοι εξ ίσου προικισμένοι; Πού πήγε το «Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα των άλλων βαστάζειν» και το ου γαρ ινα αλλοις ανεσις υμιν θλιψις αλλ εξ ισοτητος εν τω νυν καιρω το υμων περισσευμα εις το εκεινων υστερημα του πρώτου μετά τον Ένα, που λένε και οι Έλληνες Προτεστάντες, και προτεσταντίζοντες;
Ορθόδοξη Θεολογία περί αυτών
Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος(~300-390)
Αντιγράφω από το καταπληκτικό και, θα έλεγα, σχεδόν α π α ρ α ί τ η τ ο για κάθε Χριστιανό βιβλίο του Ιωάννη Πέτρου, καθ. Θεολογίας του ΑΠΘ, με όνομα «Κοινωνική δικαιοσύνη»:
«Το πιο βασικό αποτέλεσμα της αμαρτίας ήταν η εσωτερική διαστροφή των ανθρώπων, που εκδηλώθηκε και κοινωνικά με τη δημιουργία εξουσιαστικών σέσεων και σχέσεων εκμετάλλευσης και καταπίεσης από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να κατακρίνει την αμαρτία με τη θυσία του στον Σταυρό, και να απαλλάξει την ανθρωπότητα από αυτήν και τα αποτελέσματά της. Αυτό σημαίνει ότι όποιος αποδέχεται την κλήση του για τη βασιλεία του Θεού δεν είναι δυνατό να έχει σχέση με οποιασδήποτε μορφής καταπίεση και εκμετάλλευση, ούτε και να αδιαφορεί γι’αυτές, όταν υπάρχουν στο κοινωνικό του περιβάλλον.»
Παρόμοια αναφέρει και ο Θεοφιλ. Διοκλείας Κάλλιστος Ware:
«Η πίστη μας στην Τριάδα μας υποχρεώνει να παλεύουμε σε κάθε επίπεδο, από το αυστηρά προσωπικό ως το καλύτερα οργανωμένο, αντίθετα σ’όλες τις μορφές καταπίεσης, αδικίας και εκμετάλλευσης. Στην μάχη μας για κοινωνική δικαιοσύνη και «ανθρώπινα δικαιώματα» ενεργούμε ιδιαίτερα στο όνομα της Αγίας Τριάδας».
Μητροπολίτης Διοκλείας π.Κάλλιστος Ware (καταληκτικά επί της ζωής της Αγίας Τριάδος)
Από:Π. Μακρή, «Μαρξιστές και Ορθοδοξία-διάλογος ή διαμάχη;», Β’Έκδοση, εκδ. Επικαιρότητα, 1983, σελ. 70
Ετικέτες: πουριτανισμός, Αστοχριστιανοί, Κάλλιστος Ware, Σχολιασμός, Φραγκλίνος, Χριστιανικός Σοσιαλισμός, Χριστιανική επανάσταση, Χαριτολογικά, Χιούμορ, εργασιομανία
Ιστολογικόν σημειωματάριο φιλαλήθους (philalethe00) 
Σχολιάστε