Δοκησισόφου νιτσεϊκού αθέου συγγραφέα δαψιλείας μαργαριταριών κριτική

Χθες, έτυχε να διαβάζω στην καθημερινή εφημερίδα «Τα Νέα» μία συνέντευξι κάποιου συγγραφέα ονόματι «Χανίφ Κιουρέισι»,

Ο 54 ετών λογοτέχνης Χ.Κιουρέισι

που ανακοινώνεται και «συντέμνεται» με την αφοριστική «βαρυγδουπίαν» :»Οι θρησκευτικοί ηγέτες είναι ανίδεοι και ανόητοι». Ο σχετικός Υπερσύνδεσμος κείται εδώ: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4509773

Βεβαίως, θα ήταν σμικρολογία, και αργολογία να ασχοληθούμε με τις αφόρητες κοινοτοπίες και με τις κατ’εξοχήν Ευρωπαϊκές, αντιιδεαλιστικές συγχύσεις που έχει στο νου του και μας μεταγγίζει.

Χαίρε η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας, χαίρε η του βορβόρου ρυομένη των εργών

Αλλά έχει ένα ειδικό βάρος, ότι το αγαπημένο βιβλίο του εν λόγω συνεντευξιαζόμενου στο BBC θεατρικού και μη συγγραφέα περί «θρησκείας» και «θρησκευτικότητας» είναι η «Γενεαλογία της ηθικής» του αποθεωτή της αξίας της «θέλησης για δύναμη» Γερμανού φιλοσόφου Φρίντριχ Νίτσε.

Ο Nietzsche

Τολστόι επικριτής

Άυτό που έχει, όμως, εδώ ενδιαφέρον, είναι να ακούσουμε την κριτική του μέγιστου λογοτέχνη, και σίγουρα εκ των μειζόνων όλων των εποχών, Λέοντα Τολστόι, συγγραφέα του «Πόλεμος και ειρήνη» και της «Άννας Καρένινα» και του εύγλωττου τίτλου «Αφέντης και δούλος». Ο Τολστόι, λοιπόν,  δεινός και διευσδυτικός μελετητής, έμπονος προς τον συνάνθρωπο και τον αδύνατο, και σε μία εποχή που μεσουρανούσε το άστρο του Νίτσε σε πιο ευρεία κλίμακα, στα αστικά σαλόνια κτλ., είχε χαρακτηρίση τον Νίτσε, καθώς μας το μεταφέρει ο Κόντογλου, ως  «πέρα για πέρα ανόητο, απερίσκεπτο, σκοτεινόν, γεμάτον κακία, αλλά κομμένο πάνω στα μέτρα της εποχής του».

Ο αναρχοχριστιανός επαναστάτης της μη-βίας και ασκητής Ρώσσος Λέων Τολστόι

Βεβαίως, ο Τολστόι εκινείτο σε ένα πνευματικό κλίμα που είχε την τάση να μηδενίζη πολλά, για αυτό και ο Μπερντιάγεφ βλέπει σε αυτόν κάποτε-κάποτε ένα Χριστιανό μηδενιστή, σε αντιπαραβολή με τους κοσμικούς αναρχικούς μηδενιστές, που, όμως, και αυτοί είχαν αποκτήση τον μηδενισμό τους και την εκκοσμικευμένη ασκητική τους επαναστατικότητα μέσα από την Ορθοδοξία, ή μάλλον την ηθική της Ορθοδοξίας. Κατά παρόμοιο, άλλωστε, τρόπο και πολλοί αδιαφοριστές ή και κατά το μάλλον παρά το ήττον άθεοι Αμερικάνοι αστοί έχουν υιοθετήση την ηθική του καλβινισμού(κερδοφορία, εργασιομανία, ατομική λιτότητα,  εκ των υστέρων «ελεημοσύνη»). Έτσι, κάποιος ίσως θα σκεπτόταν μήπως υπήρξε λίγο υπεράγαν αυστηρός ο Τολστόι…

Προσωπικά είχα διαβάση προσφάτως την «Γενεαλογία της ηθικής»… Ομολογώ, ότι τέτοια καινοφάνεια δεν συναπαντά κάποιος εύκολα. Ο θρεμμένος μέσα σε προτεστάντικη οικογένεια Φ. Νίτσε αυτό που λέει, ότι διαβλέπει και υπάρχει κυρίως μέσα στην Καινή Διαθήκη, π.χ., την οποία, όπως θα μας πη αργότερα, δυσκολεύεται ιδιαίτερα να διαβάση, είναι μία σύγκαιρη «ροκοκό αισθητική»…! Τα συμπεράσματα δικά σας, και ο αναγινώσκων νοείτω…

Ετικέτες: Αναρχοχριστιανισμός, Κιουρέισι, Νίτσε, Ορθόδοξος Χριστιανικός Αναρχισμός, Τα Νέα, Τολστόι, δοκησισοφία, μηδενισμός