«Να φοβηθείς τον Δημιουργό και να σταματήσεις να σκοτώνεις τα δημιουργήματά Του…»

«Τι είναι ο πολιτισμός σε σύγκριση με τον άνθρωπο; Μηδέν.[]
Αν κάποιος, σ’ αυτό το σημείο σκεφτεί πως εδώ εκθέτω τη δική μου προσωπική σκέψη και όχι τη σκέψη της μόνης, αληθινής, αιώνιας, Ορθόδοξης Εκκλησίας, εγώ θα αναφέρω εδώ ένα παράδειγμα, που συνέβη πριν χίλια πεντακόσια χρόνια: Στον καιρό του αυτοκράτορα Θεοδοσίου κάποιοι άνθρωποι την νύχτα έριξαν και έσπασαν τα αγάλματά του στην Αντιόχεια. Ο αυτοκράτορας οργίστηκε πολύ και τιμώρησε με τον πιο αυστηρό τρόπο την Αντιόχεια: Κάψιμο, συλλήψεις, φόνους. Όλη η πόλη σιώπησε και υπέφερε τη φρίκη. Τότε εμφανίστηκε στους δρόμους της μεγάλης Αντιόχειας μια παράξενη ομάδα ανθρώπων, που ξεκίνησε να διαμαρτύρεται εναντίον του αυτοκράτορα Θεοδοσίου. Αυτοί ήταν ορθόδοξοι μοναχοί που ζούσαν στα ψηλά βουνά και στην έρημο. Ακούγοντας για τις κακές πράξεις του αυτοκράτορα Θεοδοσίου και των στρατηγών του στην Αντιόχεια, βγήκαν στους άδειους δρόμους και ξεκίνησαν να φωνάζουν στους δολοφόνους του αυτοκράτορα: «Πηγαίνετε να πείτε στον αυτοκράτορα τα εξής: Είναι αλήθεια πως είσαι αυτοκράτορας, αλλά είσαι και άνθρωπος. Να φοβηθείς τον Δημιουργό και να σταματήσεις να σκοτώνεις τα δημιουργήματά Του. Εσύ θύμωσες, γιατί έπεσαν τα δικά σου πέτρινα αγάλματα. Πιστεύεις πως λιγότερο θα θυμώσει ο Θεός μαζί σου, αφού εσύ καταστρέφεις τα δικά Του ζωντανά δημιουργήματα; Τα δικά σου ομοιώματα εύκολα θα ξαναφτιαχτούν και θα τοποθετηθούν στη θέση τους, αλλά εσύ σκοτώνοντας ανθρώπους, πώς θα διορθώσεις το λάθος σου; Μπορείς να αναστήσεις νεκρούς ανθρώπους;»
(αγ, Νικολάου Αχρίδος, «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής: Μηνύματα στο λαό», εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη», σελ. 236-237)

Ετικέτες: "έκδικοι αδικουμένων", πολιτική διακονία, φιλανθρωπία, Δικαιοσύνη, Εξουσία, άγ. Νικόλαος Αχρίδος, αγάπη